The Zombie Tsunami

Chapter 5

Christian's POV:

Matapos ang mga pangyayari, sinundan ko si Tristan sa kwarto.

Kahit ako ay hindi makapaniwala sa nasaksihan. Saglit lang kaming nawala, naging zombie na si tito Robert. Teka, saglit nga lang ba kami? Tch.

Na.upo si Tristan sa kama. Siguro kailangan niya ng comforter.

"Oh!!......" sabay abot sa kanya.

Bat siya nagtataka? Hmp.

"Ano yan? Aanhin ko?" hindi ba niya alam ito? Kanila to eh.

"Bulag ka ba? Comforter! baka kasi kelangan mo! Baka maibsan yang mararamdaman mo!"sagot ko. Minsan na nga lang magmalasakit eh. Tinatanggihan pa!

Tinawana lang ako ng g*go! Problema neto?

"....bat natatawa ka jan? Naku Tristan ah! Wala ng bukas na mental ngayo---- ARAAAYYYY AH!!!!"bat anhilig nila mambatuk? T^T

"Baka ikaw ang kelangang ihatid sa mental!!! g*go!! haha!"

"Pero seryoso Tristan........"

umayos ako sa pagkaka.upo

"Ano bang nararamdaman mo?"panimula ko.

"Baliw ka ba?"

"Sagutin mo na lang kasi...."

"Syempre, nasasaktan, malungkot at nagagalit...."sabi niya.

"Kanino ka galit? kay Nikko?"

"Sa totoo lang Christian, hindi naman talaga ako galit kay Nikko eh.. Nadala lang ako kanina sa emosyon... Alam kong hindi na yun si daddy.."hindi na niya napigilang mapahikbi "...alam kong humantong sa ganung kalagayan si daddy para sa kaligtasan ni mommy."

kasabay nun ang pagbuhos ng kanyang mga luha.Iyankin talaga! Tch.

Hinagod ko ang likod niya. Hindi ko alam paano siya i.comfort eh! Alangan namang magyakapan kami dito!? Kabaklaan!!!

"Alam kong hindi ginusto ni tito ang nangyari Tristan.. at lalong hindi ginustong paslangin ni Nikko si tito. May rason ang lahat Tristan. Sana mapatawad mo na si Nikko. Chill lang! Okay?" tinapik ko siya para kumalma.

Naghanap ako ng bala para isalpak sa isang play station.

Langya! pati mga laro may kinalaman sa zombie?

Nakita kong tumayo siya at kumuha ng maiinom sa mini ref at dumirecho sa Veranda.

*tok tok tok*

"Bukas yan, pasok!"tugon ko sa taong nasa labas ng pinto.

Ikinagulat ko ang nakita! Iniluwa mula sa malaking pinto ang isang.... H-Halimaw!!!

"G*go!! hindi ako halimaw!!!"sabi niya

"Nikko, ikaw pala! ^____^ paano mo nalaman iniisip ko? Psycho ka ba?"

"Tanga!!! kung pandilatan mo ko ng mata kala mo naman isa na ako sa mga halimaw!!!" bulalas ni Nikko

"......si Tristan?"dagdag pa niya.

"Andun!..."turo ko sa may Veranda. At nagpukos sa nilalaro! Left 4 Dead mga kuys! Hahaha yeah!

—————
Nikko's POV:

Pinuntahan ko sa Tristan sa may Veranda.

Nakatingin lang siya sa malayo.

Tumabi ako sa kanya.

"Sorry..."panimula ko

"Wala ka namang kasalanan Nikko, no need to say sorry. Ako ang dapat humingi ng pasensya."napangiti na lang ako sa narinig ko. Bati na ulit kami. Wag kang mag alala Tristan, wala ng mawawal satin.

"AAAAAAAAAHHHHHHHHHH"

Nagitla kami ni Tristan sa marinig sa loob ng ospital. Pati si Christian napatakbo sa veranda.

"Nikko, Trista..Tignan niyo sa banda ron!"

Nanlaki ang mgat mata namin ni Tristan sa tinuro ni Christian sa isang ward ng ospital.

May mga survivor pa pala dun. Kita sa loob kasi bukas ang mga ilaw.

"Tara puntahan natin!"

At kumaripas kami pababa.

————
Francis' POV:

Napatayo ako kasi tumatakbong bumaba sina Nikko.

"San kayo?" tanong ko nung makababa sila.

"Sa ospital sa tapat ng bahay, may mga survivors pa dun.. Kelangan nating puntahan."hinihingal na sabi ni Tristan

Kinuha agad nila ang sandata nila. Nag reload na rin ako ng baril. Nadagdagan ang bala ko kasi may nakita ako dun sa convinient store.

Aalis na sana kami.

"Jan lang kayo Ate Shy, bantayan niyo ang bahay at sina tita. Siguraduhin niyong lock ang lahat ng pinto. Pati mga bintana"bilin sa kanila ni Nikko.

"Sige! Mag iingat kayo. Francis."sagot ni Shy sabay tapik sakin.

"Sige...mauna na kami"paalam ko sa kanila.

"Balik kayo ah!"sigaw ni Thea

"Of course!! *wink* hihi"yabang talaga nitong si Tristan. Sinulyapan ko si Thea. Nakz! kinakamatis sa pamumula.

Tuluyan na kaming nakalabas ng mansion.

May nakakasagupa kaming zombies pero pa isa.isa o di kaya dalawa.

Hindi naman kami nahirapang pasukin ang loob ng ospital.

Hindi ko inakalang matatawag pang ospital to. Dugoang semento, mga papel na nagkalat, disarrange na mga upuan...

Halatang karumaldumal ang scenario.

Sana maka labas pa kami dito ng buhay.

I know we can.

Bumuntong hininga ako.
"This is it"sabi ko na lang sa isip ko.

————

(A/N: nag simula na and adventure ng mga bida.. Makakalabas pa kaya sila ng buhay? Ano kayang mangyayari sa kanila sa loob? Magkakalablayp pa ba ako? May magmamahal pa kaya saken? hahahahaha bat ko naiisingit yun? xD bago yun.... vote and comment naman mga pards!!! Anlakas kayo sakin eh! hihi THANK YOU!!!)