The Zombie Tsunami

Chapter 26

Tristan's POV

Ng mapagtanto kong nag.uumaga na, bumangon ako at hinanap sina Yuri.

"Hime, hoy Hime.. gising na!"inalog alog ko siya hanggang magising.

"Ano ba naman yan Tristan, nagbebeauty rest ako dito eh!"pagmamaktol niya

"Rest lang! Walang beauty..."tugon ko.

Agad siyang bumangon at nakapameywang at lumapit sakin.

"Hoy!! wag mo kong ismall, ismallin kasi kahit ismall ako!! may beauty rin ako! Kung alam mo lang kung ilang lalaki ang binusted ko kasi hindi sila bagay sa kagandahan kong to!"

".....merun pa pala."agad niyang inilapit ang mukha niya sa mukha ko. As in 1 and a half inch apart. Ramdam ko tuloy ang hinanga niya. Amoy imbornal! Haha di joke lang. Syempre mabango"panindigan mo yang sinabi mong hindi ako maganda! Ito lang masasabi ko sayo Tristan. Don't you dare to fall in LOVE with me!".matapos niyang sabihin yun ay umalis na siya kaagad.

Naiwan akong lutang at tulala na nakaupo sa sahig.

"Kung alam mo lang Hime..."mahina kong sabi.

——————

"Mukhang naka.alis na sila dito Tristan."sabi ni Yuri.

Mukhang wala na ngang tao. Wasak na ang bahay. Parang napurohan sa pagsabog.

Pero saan naman kaya sila pumunta.

"Bumalik na tayo."tugon ni Peejay

Nasa gitna kami ng daan ng may matanaw akong jacket ng pang anime sa harap ng pintuan ng isang hardware.

"Peejay ihinto mo muna ang sasakyan."agad niya namang sinunod.

"Kay Jane to ah.."sabi ni Hime.

"Posible kayang andito sila sa loob?"tanong ko.

"Posibling anjan, posibling wala."sagot ni JR

Wala naman sigurong masama sa pagbabakasakali.

"Kung katukin kaya natin?"suhistyon ni Hime.

"Try niyo lang. At babantayan namin ang mga papalapit na halimaw."sabi ni Yuri.

*blag blag blag*

"Jane? Hannah? Ate Shy? si Hime ito. Kasama ko po si Tristan."sabi niya ng hindi kalakasan dun sa isang butas sa may pinto.

Agad namang bumukas ang pinto.

"I'm glad you're safe!"niyakap kaagad kami ni Ate Shy. Naramdaman ko na naman si Mama. Pero hindi na ako iiyak! Isipin niyo pa bakla ako eh.

Pumasok kami pati na rin sina Yuri.

"Christian!??"tawag ni Yuri kay Christian.

"Yuri!!??"

Nagyakapan amg dalawa. Teka magkakilala sila?

"Teka? magkalilala kayo?"tanong ko.

"Oo naman. Pinsan ko kaya tong buo!"sabay ginulo ni Yuri ang buhok ni Christian.

"Tang*na Yuri!!!! Di ka pa rin nagbabago!! SABING WAG NA WAG HAWAKAN BUHOK KO EH!!! DI KO DALA ANG WAX!!"bulalas ni Christian.

Ayon. Nagbangayan na ang dalawa. Ansaya lang tingnan eh nuh? Parang walang mga halimaw sa labas. Parang ordinaryong araw lang.

Tiningnam ko yung lalakeng natutulog. As usual, sino pa ba eh di si Nikko.

"Oo nga pala Ate Shy,.. ito yung mga supply na nakuha ko kahapon sa mall. Nagdala ako ng iilan. Yung iba kasi nandun sa quarter."sabay abot ko ng mga pagkain at inumin kay Ate, pati na rin mga gamot.

Napag.pasyahan naming bukas na lang bumalik ng quarter at sinangayunan naman nina Yuri.

Patuloy pa rin kasi nag pagsabog sa labas.

Dala na pala ni Nikko yung cure na iniwan sa kanila ng tito niya. At maghahanap na din kami ng mga eksperto para matigil na tong outbreak.

Sana nga matiwasay at maayos na mapalaganap ang cure sa bansa nang mawakasan na tong epidimyang to.

Nakaka.miss bumangon ng maaga para pumasok.

Mamimiss ko sina mama. Unti.unti na namang tumulo ang mga luha ko. Ano ba yan!

Sabing wag umiyak eh!!

(a/n : ilabas mo lang kasi yan Tristan. Para maibsan ang kalungkutan. Hindi ka naman nag.iisa, anjan pa sina Nikko. Di ba liligawan mo pa si-----)

"Ssshhhh... Author keep quiet lang! Hehehe pero salamat author ah!"

(a/n : ^_____^ payakap nga! hmmmmmnnnn .. Last na yang iyak na yan ha!)

"Opo, last na po. :) "

————-
(A/N : Ayan! There it goes! Alam niyo kasi mga pards.... Bukod sa laughter is the best medicine, eh ang pag.iyak din ay nakakatulong. Hindi ibig sabihin na umiyak ka ay weak ka na.. It only means that you are a good son of god at may malasakit sa kapwa kasi may emosyon ka! If you do not know how to cry, you are not a good Christian eh ka nga ni Pope Francis. Tama ba yun mga pards!!!???? apir naman jan!!! ✋)