The Zombie Tsunami

Chapter 18

Tristan's POV

Tumakbo ako papunta sa kusina.

"ANO BANG NANGYARI? BAT KA NAPASIGAW-------"

"May ipis!!!! KYAAAAHHHH" @____@

Halos lumipad ang kaluluwa ko sa katawana sa narinig mula kay Hime.

"Nag.ubos pa ako ng lakas sa pagtakbo dahil lang sa tang*nang ipis na yan!?! Tch!"

"Che!!! eh sa takot ako sa ipis eh!"inirapan pa ako ni Hime.

DUB.DUB.DUB.DUB.

Sh*t!!! bat ganito? Ambilis ng tibok ng puso ko! hindi ako mamamatay sa halimaw! kundi sa atake sa puso!!!!!

"Guys, take a look at there!"

Naka balik lang ako sa realidad sa pagsigaw ni Ate Shy.

Napatakbo kami sa may bintana at tiningnan ang tinuro ni Ate Shy.

"Ohh my ghad!"sabay na tugon ni Hannah at Erica.

"What's the plan?"mataray na tanong ni Jane.

"Hindi ko pa alam."sagot ko.

Hindi ako makapaniwala. Marami ng nakapasok sa bakuran ng bahay.

*BLLAAGGG* *BLLAAGGG*

"Sh-t!!! Tulungan niyo ko! Yung couch! Dali!" nahirapan kaming itulak ang sofa para iharang sa may pinto. Hindi na muna namin nailagay ang sofa para gawing harang.

Habang tumatagal, tumatalino ang mga halimaw. Sa bagay, tao din naman sila dati.

"Paano kapag tuluyan nilang napasok ang bahay?"tanong ni Jane.

"Hindi mangyayari yun."napatingin kami sa likod.

"Ma, gising ka na pala."

"Tristan, mahal na mahal ka namin ng papa mo."kinakabahan ako sa susunod na sasabihin ni mommy. Para bang ayoko ng marinig. "....alam kong magtataka ka kung bat hindi ka namin kahawig, alam kong palagi mo na lang tinatanong samin kung ampon ka lang ba..."bigla na lang naguunahang lumabas ang mga luha ko. Naiiyak na rin si mama."anak.. sana mapatawad mo kami ng daddy mo." Parang pinagsakloban ng langit at lupa ang puso ko ngayon.

Alam kong ito na ang hinahanap kong kasagutan. Dapat nga di ba masaya ako, kasi nalaman ko na ang totoo.

Pero bakit ganun? Ansakit sakit. Parang nagsisisi akong malaman ang katotohanan.

Bigla akong niyakap ng mahigpit ni Mama.
"Anak sa mapatawad mo kami. Mahal na mahal ka namin ng papa mo."ewan ko pero para naistatwa ang ako sa kinatatayuan ko at patuloy ang pagbuhos ng aking luha.

Kumalas na sa pagkakayakap si mama. Tumakbo siya saay pintuan at binigyan ako ng weak smile.

Bat hindi ako makagalaw!!! Tang*na!!!! Hindi ko magalaw ang mga paa ko!

She run outside and totally vanish at my sight. Doon lang ako nagkalakas at tumakbo papuntang pinto.

"Ma!!!! MA!!!! MAMAA!!!!!!"biglang bumuhos ang mga luha sa aking mga mata. Medyo blurd na ang paningin ko. "MAMAAAA!!!! MAMAA!!!! MAHAL KITA MAMAAA!!!!! MAMAAAA!!!!!!!" akmang susundan ko si mama ng pigilan ako ni Ate Shy.

Bago pa makalabas si mama, tinawag niya si Ate Shy. "Shy, ikaw ang nakatatanda sa kanila, ikaw na bahala sa kanila at kay Tristan. Kapag wala ng mga halimaw sa bakuran. Isara niyo na ang gate h-------"

*BBOOOOMMMM*

(⊙.⊙)

Nanlaki ang aming mga mata. Natahimik ang paligid matapos ang isang pagsabok.

"A-ate S-Shy... s-si ma-ma. N-natamaan n-ng pagsa-bog! wala n-na si ma-ma A-ate!!"pati sa Ate Shy ay tuluyan na ring naiyak.

"Mahal ka talaga ng mama mo Tristan kahit hindi ka nila tunay na anak. Binuwis niya ang sarili niyang buhay para sa kaligtasan mo."niyakap ako ni Ate Shy ng mahigpit.

Ewan ko pero parang pakiramdam kong niyayakap ako ni mama, dahilan ng muling paguho ng aking mga luha.

"MAMAAAA!!!!!!!!!"

-----
(A/N : huhuhuhuhu rest in peace po Tita. Mga pards pati ako naiyak.. :'( Mga pards ang sakit!! Feel ko ang nararamdaman ni Tristan. :'(

mga pards vote and comment po ha. huhuhuhu)