The Zombie Tsunami

Chapter 4

Third Person's POV

Patuloy na lumalaban ang apat sa mga hindi maubos.ubos na mga halimaw.

Hindi nila inaasahan ng may dumating.

Tinutulungan silang bawasan ang mga zombie.

Dalawang babae at dalawang lalake.

"FRANCIS!!"sigaw nung isang babae.

Napalingon ang binata kung sino ang tumawag.

"Shy! uyy! Thea, Ace , kasama niyo rin si JV?astig ang batang to ah.."hindi na nakarinig ng sagot si Francis.

Patuloy silang nakikipaglaban.

————
Nikko's POV:

"Tara na....Francis...Sino yang mga kasama mo?"nagyon ko lang napansin na may kasama pala siyang dalawang lalake at dalawang babae.

"Ahh oo nga pala. Si Ace, Thea, Anne at si JV pinsan ni Ace. Kasama ko sa field trip. Classmate ko din.."

"Ahh. okay.. so, tara na!"

sinalinan nanamin ng gas yung van.

at pina.andar na...

"San tayo pupunta?"tanong nung Anne ata ang pangalan.

"Sa mansion!"tugon ni Tristan. Tch!

ang yabang talaga!!!

————

Nasa tapat na kami ng gate ng mansion nila Tristan.

Halos kaming tatlo nina Tristan at Christian ang nanlaki ang mga mata.

"This aint real!!"sambit ni Tristan, at unti unting nanggigilid ang kanyang luha na agad niya namang pinunasan.

Nakita namin ang isang halimaw na paikaw.ikang lumakad.

Pamilyar saming lahat ang suot niyang tux. Hindi ko maiwasang malungkot.

Tama. si Tito Robert nga yun.

Isa na siya sa mga halimaw.

Pero paano? Bakit?

Di ba may mga guwardya?

"TRISTAN ! BUMALIK KA  DITO!!!"tawag ni Christian.

Agad naman kaming napalabas.

Lalapitan na sana niya ang ama.

Nahila ni Christian ang damit. Wala siyang lakas manlaban dahil nanghina na siya sa nakita. Hindi na niya napigilan ang luha.

"S-si daddy.. iligtas niyo si Daddy.."patuloy pa rin ang kanyang paghikbi.

"Wala na tayong magagawa, Tristan. May purpose kung bat nangyari yan sa papa mo."mahinahong tugon sa kanya ni Francis.

Nakita kong papalapit dito ang halimaw na daddy ni Tristan.

*RRRAAAAAWWWRR*

Malapit na siya.

Sana tama tong gagawin ko.

"Tristan sorry...."sabi ko.

*RRRAAAAAWWWRR*

Pinikit ang nga mata ko.
"Tito sorry po...."sabi ko na lang sa sarili ko.

*SSWWIIIIISSSH*

"B-bat m-mo pina-tay s-si daddy!?! Wa-la siyang kasa-lanan!!!"akmang susuntokin na sana ako ni Tristan ng pigilan siya nina Christian at Francis.

napayuko na lang ako. Maging ako ay hindi ko mapapatawad ang sarili. Naging mabait sakin si Tito Robert.

Pero ang halimaw na yun ay hindi na ang daddy ni Tristan. Sana lang mapatawad ako ni Tristan.

————

"Heto mga bata. Mag merienda muna kayo."nilapag ni Tita ang naprepare niyang pag kain sa  coffe table nila sa sala.

Hindi maitatago ni tita ang malaking pagkapighati at kalungkutan. Maga ang kanyang mga mata, siguro kakaiyak.

Umalis na si tita, papuntang kusina. Sinundan ko siya at iniwan ko muna sina Francis.

"Tita ano po bang nangyari kay tito..?"tanong ko ng makarating sa kusina.

Napa.upo si tita sa upuan at hindi na pigilang umiyak.

"Natutulog ako nun. Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng sigaw mula sa baba...... pagtingin ko... s-si Robert, nakikipaglaban sa mga halimaw......"

*flashback*

"AAAAAAAAHHHHHH"

nagitla ako sa marinig kong sigaw. Si Robert!!!

agad akong bumaba. Hindi ko inasahan ang nakita ko!

"ROBERT!!!!!"

"JAN KA LANG LUCIA! WAG NA WAG KANG LALABAS!!! REY! SARHAN MO NA ANG PINTO!"utos niya sa isang guwardya.

".....LUCISA KAHIT ANO MAN ANG MANGYARI, ITATAK MO SA ISIPAN MO NA MAHAL NA MAHAL KO KAYO NI TRISTAN!!! MAG INGAT KA LUCIA....AAAAAHHHHH!!!"

Kitang kita ko kung paano sungkaban ng mga halimaw si Robert.

Hindi ko napigiling umiyak. Hindi ko na alam ang sumunod nanangyari.

Nagdilim na ang paligid..

*end of flashback*

Niyakap ko si tita at hinagod ang likod.

Sinakripisyo ni tito ang sarili  para kima tita at Tristan. Sana wala ng mawala sa amin.

Kahit makasarili ako at wala paki.alam sa bagay.bagay. May pakiramdam din naman ako.

Ngayon ko lang napagtanto na dapat hindi sinasayang ang mga panahong kasama ang mga mahal sa buhay.

Dahil sa outbreak na to, ay may natutunan ako.. At natauhan.

Hindi ko na papayagang may mawala pa samin. Poprotektahan ko sina tita.Pati na rin ang mga kaibigan ko.

Hindi dapat kami mawalan ng pag.asa.

Hindi panghinaan ng loob.

Sana po tulungan niyo kaming malagpasana to. Tumingin akoa sa taas.

————

(A/N: thank you! thank you! mga pards!!!! Sana mapatuloy ko to ng maayos! Tulungan niyo ko ha!!! vote and comment po... ^_____^ thanks ulit!!!!)