Taming Aiko Laureen

Kabanata 6

"Lau, anak? Kamusta?" It was my mom.

Napangiti ako dahil ilang araw na rin ang lumipas na hindi ako tumawag sa pilipinas even rose, I didn't call her with the remaining days when ace is here. I miss my mom so much that I want to go home already. But I remember my child. Hindi pa sa Ngayon, dahil alam kung maaaring magkita kami ng ama ng anak ko.

"Maayos lang mom, how about you? How's dad?"

Umupo ako at pinagmasdan ang paligid sa labas. Mabilis lamang lumipas ang oras ngayong araw. Kanina lamang ay kakain lamang Namin ni Manang pero Ngayon ay dapit hapon na. I also miss the hot temperature in the philippines. Malamig Kasi ang klima rito sa new york.

"Maayos lamang kami rito anak. Kailan ka babalik rito? Wala ka na atang bumalik pa sa pilipinas anak." Mom tried to joke around.

I chukle. "Of course not mom! I promise, babalik po ako diyan pagkagraduate ko po rito. Also, I miss you and dad already." Malambing kung wika.

Miss ko na silang dalawa. Namimiss ko na ang mga luto ni mommy at iniispoil ako sa mga paborito kung pagkain na niluluto Niya kapag sinabi kung gusto kung kainin iyon. Also dad, na halos Lahat ng mamahaling bagay ay ibigay Niya sa akin kahit hindi ko hinihingi. Ang hinihingi ko lamang sa kanila ay pagkain noon. Ngayon, may anak na ako at anytime soon, lalabas na rin Siya.

"We miss you too, Lau. Tapos ka na bang Kumain? Nagkita na ba kayo ni Ace? Hinahanap ka Niya anak."

Ano kàya magiging reaction Nila kapag nalaman nilang magkakaroon na sila ng apo sa akin? Magagalit ba sila? Matutuwa? Magtatampo? Alin man doon ay alam kung kakabahan ako. Ayaw ko mang ilihim sa kanila ang tungkol Dito pero hindi pa ako handang harapin ang panibagong problema sa buhay ko.

"Tapos na po akong Kumain, mom. Also, kakaalis lamang po ni Ace pauwi diyan sa pilipinas. Ewan ko nga po roon eh, Parang ang laki ng problema, may hinahanap." Umiling ako pagkatapos.

Nasa himpapawid pa ba si Ace? Hindi pa ba Siya nakakarating sa pilipinas? Kung ano man ang problema Niya Sana matapos na iyon. Halos kulang kulang na Siya sa tulog makahanap sa taong ayaw magpakita.

"Intindihin mo na lamang Siya anak. Baka Marami talaga siyang trabaho Ngayon kàya ganoon." Mom sigh. "Tumatawag ako sa Skype mo anak bakit ayaw mo sagutin?" She asked me.

I froze for a moment and realize that my mom was calling through Skype? So it means that she's the one who's calling me a while ago? I mistakenly that it was Mike again. Napabuntong hininga na lamang ako dahil doon.

"I'm sorry, Mom. I didn't know." I spoke in low voice. "Where's dad? Wala po kayong business trip Ngayon?" I change immediately the topic.

"Wala anak. Ikaw bay may ginagawa Ngayon? Wala ka bang pasok?" Mom asked me again.

Napangiwi ako dahil doon. Nakalimutan kung may online class pala ako kanina. Hindi ako nakadalo. Isang beses lang Naman iyon kàya walang problema. Hindi ko na uulitin pa na kalimutan ang online class ko. Baka bumagsak pa ako rito at Bigla akong pauwiin ni mommy sa pilipinas.

"Wala na po, kakatapos lang kanina bago po ako kumain." Hindi ko alam kung nasagutan ko ba ang huling Tanong sa akin ni mommy sa sagot ko Ngayon.

"Lau, anak... May kailangan pang gawin si mommy. I call you through Skype later alright? Love you." I also heard the sound of her kiss on the other line.

Natawa ako dahil doon. "I love you too, mommy. Take care please? Pakamusta na rin po ako kay daddy." I give her a sweet kiss as if I kiss her cheeks in person.

The call was already ended and I saw manang whose busy reading her newspaper again. She's sitting in the sofa and maybe, she's already done on washing our clothes. Simula ng ibilin Niya ako kay Manang ay halos wala na akong ginawa buong maghapon dahil ayaw rin Naman akong payagan ni Manang na kumilos sa gawaing bahay.

Dapat daw ay magpahinga na lamang ako at mapaano pa raw ang anak ko. Umiling na lamang ako dahil doon. Umupo ako sa may tabi Niya pero may kaunting distansya sa pagitan Namin ni Manang. Sa katandaan niyang iyan ay hindi pa rin malabo ang kaniyang mata. Ang Ilan sa kaniyang mga edad na ganiyan ay malabo na ang kaniyang mata but she's not.

"Iha nakabili na pala ako ng cookies na gusto mo. Iyong hinihingi mo sa akin kanina." Manang look at me and smile.

Tumango ako sa kaniya. Akala ko ay nakalimutan ni manang. Nahihiya rin akong Sabihin sa kaniya at ulitin na ibili ako ng cookies. Tumayo si Manang at nagpuntang kusena upang kuhanin ang cookies na binili Niya. Napangiti ako ng malawak ng makita ang kaniyang hawak habang papalapit sa kinaroroonan ko.

"Thank you po..." Nakangiting tinanggap ko ang dala Niya.

Malawak ang aking ngiti ng Kumain ako ng cookies na gusto ko. Inalok ko pa si Manang pero iling lamang ang kaniyang sinagot sa akin. Busog pa siguro Siya kàya ayaw Niya. I enjoy eating my cookies. Ilang beses ko pang kinulit na inalok si Manang sa cookies na kinakain ko ay iling lamang Siya ng iling pero may ngiti sa kaniyang labi.

Kamusta na kàya si Ace? Nakarating na ba sa pilipinas? Nasabi na ba Niya kila mommy ang tungkol sa pagbubuntis ko? Kapag nasabi Niya na ay talagang papauwiin na akong tuluyan sa pilipinas. Hindi ko rin kayang harapin ang Galit ni daddy kung sakali mang Malaman niyang buntis talaga ako.

Ayuko talagang ilihim. Sasabihin ko Naman sa kanila ang tungkol sa pagdadalang tao ko pero hindi sa Ngayon na magulo pa ang utak ko. Hindi ko pa alam kung ano ang sunod kung gagawin dahil kapag umuwi ako ay makikita ko Siya. Hanggat maaari ay huwag muna dahil baka mawala na nga'ng tuluyan ang anak ko kung sakali mang makita kami ni Mike.

"Sa tingin mo iha? Ilang buwan na iyang bata sa sinapupunan mo?" Manang asked me.

Nang tuluyan niyang ibaba ang kaniyang newspaper ay may napansin ako doon. Pilit ko iyong inaaninag dahil pakiramdam ko ay may pamilyar akong nakita.

"Hindi ko po alam, Manang. Hindi pa rin po Kasi ako nakakapagpacheck up. Pero siguro ay nasa dalawang buwan? Tatlo?" Hindi siguradong sagot ko kay Manang.

Tumango si Manang at binigay sa akin ang newspaper na hawak Niya. Napansin Niya sigurong kanina ko pa pilit na tinitignan ang kung Anong naroon sa kaniyang hawak kanina. Nakangiti ko iyong tinanggap at binuklat para alamin kung totoo nga bang pamilyar sa akin ang nakita ko.

"Magpacheck up ka na iha, malalaman mo na ang gender ng anak mo kung sakali." Manang always told me na magpacheck up na ako.

"Opo." I nodded at her and smile.

I look at the newspaper again. Napansin kung tumayo na si Manang at iniwan ako Dito sa may sala. Hindi pa pala Siya tapos sa nilaba Niya dahil hindi pa raw iyon naisasampay. Tumango na lamang ako sa kaniya dahil kahit Anong gawin ko ay ayaw Naman niya akong payagan na kumilos at gumawa ng gawaing Bahay.

Pagkabuklat ko pa lamang sa unang pahina ng newspaper ay hindi makapaniwala sa nabasa. Mike is looking at me. Kung sino man ang makakita sa akin ay babayaran Niya ng malaking halaga. Pero bakit at para Saan? Am I worth it? Akala ko ba ay ayaw Niya na akong makita?

"Ayos ka lang iha?" Nagulat pa ako ng biglang magsalita si Manang sa aking tabi.

Naroon ang pag aalala sa kaniyang mukha habang nakatingin sa akin na hindi maipinta ang mukha. Naguguluhan ako at alam kung nakikita Niya ang pagkabalisa ko. I sigh and try to calm my self first. Hindi na dapat ako naaapektuhan pa rito dahil matagal na rin ng mangyari ang eskandalo sa may restaurant.

"Ayos lang po ako, Manang." Ngumiti ako ng hilaw.

Na kahit Anong gawin kung pagtatanong sa aking sarili ay alam kung walang makakasagot niyon kung hindi ko Siya kakausapin. Babalik Naman ako sa pilipinas kapag nakapanganak na ako. Hindi ko na hihintayin pang grumaduate ako rito. Gusto ko lang masiguradong maayos ko siyang mailuluwal Ngayon.

Hindi ko na rin nagawang tanungin si Manang kung bakit ang bilis niyang bumalik rito samantalang kakaalis Niya lang kanina para isampay ang mga natapos Niya ng labahin. Mike is now looking at me. I am afraid that someone would recognize me.

"Hindi Kita tatanungin sa bagay na iyan iha, alam kung may rason ka kung bakit ayaw mong magpakita sa kaniya." Nakakaintinding nginitian ako ni Manang.

Tumulo ang luha sa aking mga mata dahil sa takot na may makakilala sa akin at Sabihin kung nasaan ako Ngayon. Isa pa, baka saktan Niya ulit ako ay idamay ang may umbok ko ng tiyan. Hindi ko na kakayanin pang mawala ang anak ko.

"Shhh, tumahan ka na iha at makakasama yan sa inyo ng anak mo." I nodded and smile weakly on her.