Taming Aiko Laureen

Kabanata 14

"Sir? Here's your coffee!" I spoke in a loud voice that I know he can hear it.

Kumatok ako ng tatlong beses sa pintuan ni Sir Jacob. We also try to call him with his surname but he doesn't like it. He told to us that we can call him Sir Jacob instead.

"Come in." He said so I open the door and enter his office.

All the surroundings are dim light. The bug curtains are still off. May lumalabas na liwanag doon sa tuwing tinatangay ng hangin ang malaking kurtena. Marahang inilapag ko sa kaniyang table ang kape at astang aalis na ng magsalita Siya ulit.

"Did you know why I asked you to make a coffee even though I didn't asked you before to make a coffee?"

I stop and look back at him. His still busy reading and leaving a signature on the paper he was holding. I sigh and clear my throat. Knowing that he knows my son's existence. All I can feel right now are nervous and scared that my son will be taken away from me.

"I notice that, Sir..." I look down.

He hum and look at me. Naroon na Naman Ang friendly niyang ngiti. Huminga na lamang ako ng malalim at nag angat ng tingin sa kaniya. Ano Ngayon kung alam Niya ang tungkol sa amin ng anak ko? Ang mahalaga ay hindi Nila kukunin sa akin si Aiden. Anong oras na rin at sigurado akong gising na Siya Ngayon.

"Do you want to know the reason why I asked you?" Tumango ako sa kaniyang Tanong.

Hindi Siya mahilig sa kape but a alcoholic drink are. Ngumiwi ako sa isiping mas mahilig pa siyang uminom ng mga pampalasing na mga alak kaysa sa kape.

"It's because of my brother..."

Yumuko ako ulit. It his brother again. The word brother that I am nervous right now. What if, his brother that his talking is Mike? I am hoping na Sana hindi lang si Mike ang kaniyang Kapatid. Also, I don't have idea that like likes to drink coffee. Mabilis lang Kasi ang panahon ng magkasama kami. Pure sex only.

"He will be your boss, tommorow. So better kung alam mo na ang Ilan sa bagay na gusto Niya. He like to drink coffee while his working in his office. He doesn't like that his employees are clumsy and late... I am just informing you about this, because he will be your boss permanently and you'll be his secretary."

Tumango ako sa kaniya at hindi na nagsalita pa. I am also trying to asked him if it's okay to file a resignation letter right now. Parang gusto ko na lamang umurong dahil ang kabang nararamdaman ko ay iisa lamang ang gustong Sabihin. Kilala ko ang taong siyang gustong pumalit sa kaniya. Natatakot akong magpakita sa kaniya. Hindi pa ako handa.

"Note, Sir..." I nodded my head.

Pinagdaop Niya ang kaniyang mga palad at nakapangalumbabang nakatingin sa akin habang ang kaniyang baba ay nakapatong sa palad niyang pinagdaop niya. Ang kaniyang siko ay nakapatong sa ibabaw ng lamesa.

"You want to back out, right?" He asked me seriously.

I was stun for a moment because he was right. I am. Gusto kung umurong na lamang at maghanap ng bagong trabaho. Hindi ako nakasagot sa kaniya at hinihintay na lamang ang sasabihin niyang kasunod kung papayab ba Siya o hindi.

"To tell you honestly... I can't let you resigned right now because I am just your temporary boss here. I am not the owner of this company. My brother will take over this company and if you want to back out, just give him your resignation letter. I can't do anything about that."

Bumagsak ang balikat ko sa kaniyang sinabi. Tanging tango lamang ang naisagot ko sa kaniya. Siya na mismo ang may sabi sa akin na wala na siyang magagawa pa roon.

"I understand, Sir..." I said politely.

I saw him nod his head. "You may now leave."

Tuluyan na akong lumabas sa kaniyang opisina at napahawak sa aking dibdib sa sobrang lakas ng tibok ng puso niyon. Kahit na hindi ako siguradong papayag Siya ay susubukan ko pa ring magbigay ng resignation letter tomorrow. Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili bago bumalik sa trabaho.

Makalipas ang ilang sandali ay tumayo ako at inimporma ang aking boss na may conference meeting Siya Ngayon. He just nod his head and said that he will be late for a minute. I nodded and guide all the clients that my boss having a conference meeting right now. They are willing to wait Sir Jacob.

Ilang sandali pa ay lumabas na Siya at nagpuntang conference room kung Saan naghihintay ang kaniyang mga ka meeting in business. Tahimik lamang akong nakikinig at nagtatake note ng mga kanilang pinag uusapan to report it later. Ganito ang madalas kung gawin pero Minsan ay hindi na Niya ako pinapasama pa.

Ilang oras rin ang itinagal niyon dahil nagkainitan pa ang Ilan sa mga kasosyo Niya dahil ang Ilan ay hindi sang ayon pero may Ilan na sang ayon. This word of business is really pain in the ass. I am thankful that I am not the eldest. I have my older brother who is now taking care of our business.

My brother is aware that I don't like to manage our company so he insists.l for unknown reason. Bumalik ako sa reyalidad ng magsalita si Sir Jacob sa aking tabi matapos ang conference meeting Niya kanina lamang.

"Stay here and finish your work. I can do that on my own."

Tanging tango lamang ang naisagot ko sa kaniya. Dahil thirty minutes na lang ay mag uumpisa na ang launch meeting Niya. Bumalik ako sa aking trabaho at inuna kung gawin ay ang resignation letter ko bukas saka ako nagpatuloy. Napangiti ako ng makita ang trabahong nagawa ko ngayong araw. Hindi na gaanong sobrang Dami dahil nabawasan ko na iyon.

I remember what Sir Jacob told us a while ago. A celebration for a farewell. This is his last day here in the company. He prepared a little celebration for us. I remember that girl. Kung may party Mamaya ay siguradong hindi Niya magagawang siputin ang babae. Umiling na lamang ako.

Hindi rin ako pwedeng magtagal pa rito kung sakali dahil hahanapin na ako for sure ni Aiden. Isang araw akong wala. I also forgot to call him. I look outside. Hapon na ng matapos ako sa Lahat ng papeles na nasa aking table. Nag inat ako at tumayo saka naglinis ng opisina dahil Isang oras na lang ay labasan na Namin.

Ang Ilan sa mga empleyado rito ay naghihintay sa pagbabalik ni Sir Jacob dahil nga may celebration na magaganap ngayong gabi. Hindi na rin ako naghintay pa ng ilang sandali at kinuha na ang bag saka ako lumakad palabas.

"Uuwi ka na Lau? Hindi mo na ba hihintayin ang party Mamaya?" One of my co workers asked me.

Umiling ako sa kaniya. May naghihintay sa akin sa bahay. Alam kung magtatampo Siya panigurado sa akin kapag ginabi ako ng uwi. Isa pa, wala rin Naman masama kung mananatili ako Dito pero may anak akong naghihintay sa Bahay.

"Hindi na. Hinihintay na Kasi ako ni Aiden, eh..." Mahinang wika ko at maliit na ngumiti.

They are all friendly pero hindi ko sika nakakausap ng matagal dahil sa sobrang daming gawain. Hindi rin kami nagrereklamo dahil obligasyon Namin iyon at siniswelduhan Naman kami ng Tama.

"Iyong boyfriend mo talaga Lau, seloso..." Umiiling niyang wika na ikinatawa ko lamang.

Wala silang alam na may anak na ako. I always tell a story about Aiden pero ang buong alam Nila ay boyfriend ko Siya. I even told them so many times that Aiden is not my boyfriend. Pero hindi sila naniwala sa akin.

"Hindi ko Siya boyfriend..." I chuckle.

Pero pang aasar lamang ang natanggap ko sa kanila. Tanging pag iling na lamang ang nagawa ko at sinabing uuwi na ako. They wave their hand s telling me a sign of goodbye or take care. I wave my hand too and go outside. Pumara ako ng taxi at sumakay doon.

Ano kayang ginawa ni Aiden ng buong araw?  Nagtatampo na kàya iyon sa akin? I forgot to leave a note beside of my center table on my room. My Aiden will be mad at me if he knows that I didn't let him awake before I go out. I texted my mom that I am going home already. She just said yes and Aiden are looking for me the whole day.

I chuckle because of that taught. Siguro ay nakanguso na Siya ngayon sa akin kung sakaling pagkarating ko ng Bahay ay sasalubungin Niya ako. Isa pa hindi Naman ako matitiis ng anak ko. Ginawa ko iyon for Aiden's future. Hindi pwedeng umasa na lamang ako palagi sa ibibigay ng iba.

Isa pa gusto ko ring matutong tumayo sa sarili kung mga paa. Umiling na lamang ako dahil alam kung pag uwi ko ay manunuyo ako sa aking prinsipe. Parang nawala Lahat ng nalaman ko kanina lamang.