Taming Aiko Laureen

Kabanata 27

I put Aiden on his bed and cover him with his blanket. I kiss his forehead and go to the kitchen. Nagtingin ako ng mga pagkain sa ref. May mga meat pa Naman doon at iyon ang niluto ko. Maggagabi na at Ngayon ko lang narealize na naiwan ko sa Bahay ni Mike ang phone ko. Halos sabunutan ko ang sarili dahil doon.

I am absent for two days straight on my work. Baka masisante na ako pagbalik ko sa company. Napakagat ako sa ibabang labi at napabuntong hininga. Matapos magluto ay bumalik ako sa kwarto ni Aiden. Nawala ang ngiti ko ng marinig ang munting iyak at sigaw Niya habang binabanggit ang pangalan ni Mike.

I rush towards him and waking him up. He's having a nightmare. My son hug me thight and I feel how scared he is. I hush him and let him sit on my lap. He just cry and telling me what inside his dreams.

"Mommy? Is it true? Daddy are leaving us?" He sob.

Bigla akong kibahan sa sinabi ng anak ko. Bumuntong hininga ako at hinaplos ang kaniyang buhok. I am trying to calm him down. Halos mahirapan na Siya huminga dahil sa kakaiyak.

"Of course not. It's just a bad dream, baby. Don't overthink alright?" I kiss his forehead.

Kumalma Siya pero natulo pa rin ang kaniyang mga luha. Napabuntong hininga na lamang ako. I don't know why Aiden are having a bad dream regarding Mike. It's impossible na magkatotoo iyon. It's just a dream.

"But daddy left us..." Aiden started to cry again.

I hug him tight. "No baby. You daddy won't leave you." He nod and smile a little.

"Let's eat? I cook adobo. Mommy are sorry for not buying your banana chips." Pero ang totoo ay nakabili ako pero naiwan sa parking lot ng mall.

Ngumiti ako ng maliit sa kaniya at binuhat siya papuntang kusena. Anong oras na rin at kailangan na naming Kumain. Aiden eat silently. Pinapanood ko siyang Kumain. Napabuntong hininga ako ng maalala ang sinabi Niya kanina.

It's just a dream. There's nothing to worry about...

"Aiden? Do you want to go somewhere tomorrow?" I ask.

Maybe, he need to freshen up and relax a bit. Lately, his staying at home for a week. Hindi ko rin Siya nailalabas at naipapasyal sa lugar na madalas kung puntahan noon. Naalala ko pa ang pangako ko sa kaniya ng bagong dating Namin sa pilipinas na ipapasyal ko Siya pero hindi natutuloy.

Bumuntong hininga ako. Nakakailang hiningang malalim na ba ako ngayong araw? Ang daming nangyari. My son look at me and chew his food inside of his mouth. I am waiting.

"I don't have plan to go somewhere else, mommy." Yumuko Siya.

"Paano pag ipapasyal ka ni mommy bukas? Would you come with me?" I smile hoping that my son said yes.

He smile. I smile widely in a secret way. Tumango Siya sa akin. Mabuti na rin na pumayag Siya para bukas. Matapos naming Kumain ay nagpunta siyang sala para manood ng paborito niyang cartoon movie. Hinugasan ko Naman Ang pinagkainan naming dalawa. Naalala ko rin na wala na Kaming damit na maisusuot maliban sa iisang pares bukas.

Matapos kung magligpit ay nagpunta ako sa loob ng kwarto para ayusin ang mga maruming damit para dalhin sa laundry bukas upang labhan bago kami tumuloy ni Aiden sa pamamasyal. Matapos maayos ay pinuntahan ko si Aiden na humihikab at namumungay ang mata.

"Inaantok na ba ang baby ko?" Masuyo kung wika.

Hindi sumagot si Aiden bagkus ay tinapunan Niya lamang ako ng namumungay niyang mata. May munting luha sa gilid ng kaniyang mata at halatang inaantok na talaga Siya. Papikit pikit na rin ang mga mata Niya. Dahan dahan kung pinatay ang pinapanood Niya bago ko Siya binuhat at inilagay sa kwarto ko.