Mr. Sungit and Me (REVISING//EDITING)

Chapter 36 - Confused

CHAPTER 36 - CONFUSED

CHAIIRA'S POV

Lumipas na ang ilang linggo pero ganun pa rin si Max. Tch. May gusto DAW siya sa'kin. Tawa na ba ako?

Ngayon, as usual, andito si Dylan. Sinabi ko na, diba? Magkaibigan kami. Ewan ko ba kung anong iniisip ng Max na 'yun. Parang timang.

"Tara, lunch!" Yaya niya sa'kin. Tumingin ako sakanya. Alam kong alam niya na ang ibig kong sabihin. Haha.

"Oo na. I know, I know. My treat. Pwede na?" Sabi niya medyo saracastic na ewan. Hahahaha. Nakakatawa 'yung itsura niya. Pinipigilan ko na nga lang na tumawa eh.

"Aish. Ang kuripot mo rin 'no?" Sabi niya sa'kin habang naglalakad patungo sa elevator."Ngayon mo lang nalaman? Ano ba 'yan, Dylan?! Ang tagal tagal na natin magkaibigan, 'di mo pa rin ako kilala?" Wika ko na medyo natatawa. Ngumiti siya bahagya.

"'Yan! Bagay sayo, 'yan! You look so... KAWAII!!!" Sabi ko na medyo childish. Ta's sabay nagpeace pose ako. Korean style! Sabay kaming humalaklak na para bang walang tao sa paligid.

"Hay ewa--" Naputol bigla 'yung sasabihin ko ng bigla nalang may nakita akong lalaki na kakababa palang sa sasakyan niya na Porsche.

Nakababa na kami mula sa elevator kaya nakita ko kung sino  nandoon. Sino ba ang nag-iisang taong kilala ko na pupunta dito na Porsche ang sasakyan?

TAMA! Si Max! Hinding-hindi ka nagkakamali. Panira ng araw. Parang ayaw ko na tuloy kumain kahit libre pa ni Dylan. Diet rin ako eh.

"What are you doing here?" Tanong ko sa nag lalakad na si Max. Ang kaninang mukha ni Dylan na nakangiti, ngayon nakasimangot na.

"Fetching you." Walang emosyon niyang sagot. Fetching? Ako? Nyeta.

"Sorry. I'm having lunch right now. You can make an appointment. Talk to my secretary about it." Sagot ko sakanya. Tapo tumingin ako kay Dylan, signaling na pwede na kami umalis.

"No. I'm not having a meeting with you." Sabi niya at tuluyan na nakalapit saakin."Dylan, can you go to your car muna? Mauna ka nalang, please? Sunod nalang ako. Dun naman sa dati diba?" Tanong ko. He nodded at naglakad na papunta sa sasakyan niya.

Tinitigan ko ang sasakyan ni Dylan hanggang sa unti-unti na itong umaalis, hanggang sa wala na akong nakita. Senyales na tuluyan na siyang nakaalis.

Bigla niya akong hinawakan sa wrist at hinila. Nagpupumiglas ako pero masyado siyang malakas. Nakita ko na lang ang sarili kong nagpapahila sa kanya habang unti-unti napunta ulit ako sa office ko.

"Okay. What is it? Pwedeng pakidalian?" Tinignan ko yung wrist ko where I usually look at my watch."May lunch pa ako. Then after that I have to go to the factory." Reklamo ko.

"Akala ko ba, there's nothing between you and that bastard?" Nahalata ko na medyo naiinis siya, kaya bigla akong napa-clench ng jaw ko sa gigil. Sa totoo lang, sarap niyang sapakin ngayon.

"What the fvck is your problem?!" Inis kong sigaw sakanya. Okay lang naman eh. Soundproof itong office ko, 'no! Nahahawa na ako kay Sungit! I... just... cussed!

"You. You are my problem." Sagot niya ng ma-otoridad na boses. Napatigil ako. Panong ako?!

"Bakit ako?! Ako nanaman? Ako naman palagi eh. Ano bang nagawa ko sayo huh? Ba't ganyan ka umakto ah? Kailangan ba lahat sabihin ko sayo? TAYO BA HUH?!" Dere-deretso kong tanong sakanya.

Nakakalito na siya ah?! "That's it." Sabi niya na para bang sumuko na."Figure it out. BY. YOURSELF." Aniya at tumalikod saakin.

"If you realized it, don't you dare talk me about it. I won't be that kind to you anymore." Kind?! Kind na siya ng lagay na yan ah?

ANO BA KASING IBIG NIYANG SABIHIN?! Gulong-gulo na talaga ako. I'm so CONFUSED.

***
A/N: Sorry. Late UD ako kasi sobra akong tinatamad. Pero try ko magUD tom. Try kong sunod-sunod na araw. Today is Wednesday. Tomorrow naman tsaka sa Friday. Okay?

***
END. TO BE CONTINUED...