[NEW] EPISODE_37

1.1K 117 8
                                    

Unicode💜

အတ္တတစ်ချို့စွန်းပေနေတဲ့
အချစ်တေွကို​ ထွေးပိုက်လို့
ခင်ဗျားဆီကျွန်တော်​ သေချာပေါက်​
ပြန်လာခဲ့ဦးမှာ... ။

-Kim Tae Hyung-

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

တစ်ပတ်ပြည့်ခဲ့လေပြီ။

စက်ရံုဟောင်းကြီးထဲမှာပဲ​ တိတ်တဆိတ်နေခဲ့သည်မှာ​အချိန်အားဖြင့် တစ်ပတ်ပင်ကေျာ်ခဲ့ပါပြီ။ Rae In Hyungသည် အရင်လိုမဟုတ်တော့။ ကျွန်တော့်ကိုအတော်လေးဂရုစိုက်လာသည်။ အခုလည်း ကျွန်တော့်ခြေကျင်းဝတ်ကဒဏ်ရာတေွနှင့် လက်ကောက်ဝတ်ကဒဏ်ရာတေွကို ဆေးလိမ်းပေးနေ၏။ အနာဟာကျက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း အမာရွတ်ကတော့ကျန်ရှိနေခဲ့သည်။ သို့ကြောင့် ထိုအမာရွတ်များပေျာက်ရန် ဆေးလိမ်းပေးနေခြင်းဖြစ်၏။

"ဆေးကအကောင်းစားဆိုတော့ မကြာပါဘူးပေျာက်မှာပါ။"​

ခေါင်းငြိမ့်ကာအဖြေပြန်ပေးလိုက်သည်။ အချိုဆံုးအပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူပေါ့။

"Sakaကဒီနေ့လာမှာမဟုတ်ဘူး။ ဟိုအတုကောင်ကို သေချာစောင့်ကြည့်နေရတယ်တဲ့လေ။"​

ထပ်ပြီးခေါင်းငြိမ့်ရပြန်သည်။ ကျွန်တော်စကားပြန်ပြောချင်သည်။ သို့သော် ဘယ်အချိန်ထိ​ လည်ခေျာင်းဝမှာတစ်ဆို့နေသည့်အလံုးကြီးဟာ တည်ရှိနေမည်မသိပေ။

"ဗိုက်ဆာရင်ပြောနော်။ ထမင်းဘူးတေွရှိတယ်။"

ထပ်ပြီး... ထပ်ပြီး​ ခေါင်းငြိမ့်ရပြန်သည်။ ငြီးငေွ ့စရာကောင်းလိုက်တာ...

"မင်းစကားပြန်ပြောနိုင်ဖို့ Hyung...Sakaနဲ့တိုင်ပင်ကြည့်ဦးမယ်။ စိတ်ဓာတ်မကျနဲ့ ဟုတ်ပြီလား။"​

ခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွပုတ်လို့ နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးတေွကို​ နှုတ်ခမ်းထက်ဆင်မြန်းသည်။ ကျွန်တော်သိချင်မိသည်။ Rae​ In Hyungသည်အရင်ကရော​ ထိုသို့ပြုံးတတ်ခဲ့ရဲ့လား ဆိုတာကိုပေါ့။

"ခဏအိပ်ဦးမယ်။ ထွက်မပြေးနဲ့နော်။ စိတ်ချမယ်။"

ပုတ်သင်ညိုတစ်ကောင်လိုပဲ... ဘာပြောပြောခေါင်းသာငြိမ့်ပြနေရသည့် အဖြစ်။

Second Person (Season_1)​(Completed)​Where stories live. Discover now