Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💙
...
Bedenimi bir anda esiri yapan şoktan kurtulduğum ilk anda dikkatimi çeken yüzünün bazı yerlerini süsleyen morluklar ve yaralar oldu. Gözlerim endişeyle büyürken aklıma gelen ilk düşünce bu halinin sorumlusunun ben olabileceğimdi.
O, bu garip tesadüfün sebep olduğu şoktan hemen kurtulmuş olacak ki yüzünde, hâlâ taze morlukl1arın izin verdiğince, küçük bir gülümseme oluştu.
"Dünya!"
Bir anda canlanan, şaşkınlık dolu sesini duyduğumda bedenimin kontrolünü iyice yitirmiştim. Hızlanan kalp ritmime anlam veremiyordum mesela. Ya da hava, açıkta kalan derime değdiği an acı verecek kadar soğuk olmasına rağmen bedenimi ele geçiren yangına.
Bana seslenirken adımlarını da bana doru yönlendirmeyi ihmal etmemişti. Bana iyice yaklaştığında panikledim, kalbim mümkünmüş gibi daha da hızlandı. İsmini bile bilmediğim birine ne söyleyecektim ki?
"Merhaba."
İçine kaçmış gibi çıkan sesim ne kadar acınası olduğumun ispatı gibiydi.
Yanıma oturmak yerine karşıma dikildi. Oturduğum bankın hemen yanında duran lambadan yansıyan beyaz ışık yüz hatlarını ortaya çıkarmıştı. Kirli sakalı köşeli çenesini örterek dan sert görünmesine sebep olmuştu. Alnında ve dudağında küçük bantlar vardı. Düz ifadesine rağmen farklı anlamlar taşıyan kahverengi gözleri ışıl ışıldı. Sol gözünün hemen altında kalan morluğa bakmaktan alamadım kendimi.
Yüz hatlarını ilk defa bu kadar detaylı görebilmiştim. O günü hayal meyal hatırladığım için onunla ilgili aklımda kalan tek detay gözleri olmuştu.
"İyi misin? Bir sıkıntı yok değil mi?"
Aklım durmuştu ve karman çorman olmuş düşüncelerimi bir türlü düzenleyip doğru kelimeleri konuşamıyordum.
