Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak...
Bölümün diğer iki kısmı en kısa zamanda gelecek. Küçük bir spoi bölümün kalanı bombaaa hazır olun. 🤭💃💃💃
Oy vermeden ve yorum yapmadan geçmeyin lütfen. Düşünceleriniz benim için çok kıymetli. 💙🥺
Keyifli okumalaar canlar 💃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧡
4. BÖLÜM: YILBAŞI PARTİSİ
maNga – Alışırım Gözlerimi Kapamaya Duke Dumont – Ocean Drive
Hava henüz kararmıştı. Bir türlü lapa lapa yağamayan karın sebep olduğu asabi bir ayaz vardı havada. Gün içinde yine belirli aralıklara kısa süreli kar yağışları olmuştu ama ağlatan hava ancak tüm gün süren şiddetli bir kar yağışından sonra yumuşardı.
Evimin olduğu sokağa girince adımlarımı hızlandırıp kollarımı vücuduma yapıştırdım ve bedenimi olabildiğince küçültmeye çalıştım. Bu ısınmamı sağlamasa da soğuk rüzgârla daha fazla temas etmemi engelliyordu.
Apartmanın önüne gelince duraksadım. Kendime engel olamadım ve karşı kaldırımdaki sokak lambasına baktım. Sarı ışığın aydınlattığı boşluk dün gece yaşadıklarımızı hatırlatıyordu. Sanki hâlâ oradaydık, o andaydık. Kendi elleriyle giydirdiği şapka başımdaydı, tüm gün benleydi.
Bedenim soğuktan uyuşmaya, yüzünde ayazın deyip geçtiği yerler sızlamaya başlayınca anlamsızca orayı izlemeyi kesip anahtarımı çıkarıp hızlıca binadan içeri girdim. Merdivenleri soğuktan kasılmış eklemlerimi zorlayarak hızlıca çıktım. Evin kapısını açar açmaz yüzüme çarpan sıcak hava dalgası memnuniyetle gözlerimi yummama sebep oldu. Tüm gün hayalini kurduğum andı bu, sonunda sıcak evimdeydim.
Üstümdekileri vestiyere yerleştirip odama gitmek için içeri yöneldim. Salondan geçerken yemek masasına oturmuş bekleyen annemle göz göze gelince duraksadım. Masaya hazırladığı iki kişilik yemeklere dokunmamış birini bekliyor gibiydi. Benden başka beklediği birisi olamazdı, kendimi bildim bileli bu eve yabancı biri girmemişti ama şu an karşılaştığım manzara o kadar garipti ki benim için beni beklediğine ihtimal bile veremiyordum.
