Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak...
Selaaam👋🏻💃 Nasılsınız iyi misiniz? Umarım iyisinizdir 😘
Hareketli bir bölümdü ve şunu söyleyeyim asıl hikaye şimdi başlıyor 🤭
Oy vermeden ve yorum yapmadan geçmeyelim lütfen 🤝
Keyifli okumalar...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Botumun ucuyla yeri eşeleme işine önümde duran aracın sesiyle son verdim. Ön yolcu kapısının penceresi sonuna kadar açıktı, direksiyon başında oturan kişiyle göz göze geldik.
"Atla," dedi Kuray. Duraksamadan dediğini yaptım. Ben koltuğa yerleşip kemeri taktığım an gaza bastı Kuray. Öfkeli olduğunu anlayabiliyordum.
"Kusura bakma," dedim mahcubiyetle. Bakışlarım kucağımdaki oynadığım ellerimdeydi. "Arayacak başka biri gelmedi aşklıma."
Aslında gerçek, arayacak başka kimsem olmamasıydı.
"O ne demek Dünya? Tabii ki beni arayacaktın. Bir gidelim de o gerzeğe göstereceğim ben zaten. Akılsız!"
İstemsizce gerildim. Belki de Kuray'ı aramamalıydım. Anıl'ı zor durumda bırakmak istememiştim. Ancak o böyle tehlikeli bir şeye bulaşırken bilip susamazdım da.
"Önce seni evine bırakayım," dedi Kuray ilerideki kavşaktan dönmek için şerit değiştirirken.
"Ben de gelsem," dedim çekine çekine.
"Dünya," dedi duraksayarak. İtiraz eder bakışlarla bakıyordu.
"Lütfen," dedim bu defa daha kararlı olmaya çalışarak.
"Bu çok tehlikeli ve seni bulaştırmayı istemiyorum."
Tehlikeli bir işe kalkıştığımın farkındaydım. Ama yine de eve gidip huzurlu bir uykuya da dalamayacaktım. Anıl'ın başının belada olduğunu bilmek zaten elimi ayağımı titretiyordu. Onu kendi gözlerimle görmeden de iyi olduğuna kendimi inandıramazdım.
"Ne zamandır?" dedim camdan dışarı bakarak. "Yani bunu ne zamanadır yapıyor? Bu yasal olmayan maçları?"
Kuray sıkıntıyla bir nefes bıraktı.
"Böyle teklifler hep geliyordu ama Anıl dikkate almazdı. Bu son sefer fazla ısrarcıydılar, rahatsız edici derecede. Üstelik Adnan amca, Anıl'ın babası da buna sıcak bakmaya başlayınca Anıl fazla direnmedi.
Kaşlarımı çattım. Anlamıyordum. Babası neden böyle bir şey isterdi ki? Kariyerine zarar verecek, onu tehlikeye atacaktı.
"Babasına neden karşı gelmedi? Milli kariyerini neden böyle bir şey için riske attı? Üstelik bu suç?"
"Adnan amca Anıl'ın antrenörü gibidir. Milli kariyerini o inşa etti, tüm idman ve çalışmalarını büyük bir disiplinle planlayıp takip etti. Anıl babası ne derse onu yapar."
