Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak...
Buruk bir bölüm olacak benim için çünkü İzmir'de yaşananlar beni çok etkiledi, eminim sizleri de bir şekilde etkilemiştir. Hepimize geçmiş olsun, büyük bir felaket yaşadık. Aranızda, bu yazıyı okuyanlardan İzmir'de yaşayan ya da bu olaydan birebir etkilenen var mı bilmiyorum ama eğer varsa umarım iyisinizdir.
Daha önce, küçük yaşlarda depremi doğrudan yaşamış biri olarak olarak oradakilerin neler hissettiğini çok iyi anlayabiliyorum. O deprem anında bile sarsıntıyı hissedip nasıl korktum. Ben bile o kadar uzaktan böyle kötü etkilendiysem doğrudan yaşayanlar kim bilir ne haldedir günlerdir düşünmeden edemiyorum. Haberleri izleyip durumu takip ettikçe boğazım düğümleniyor, gözlerim doluyor.
Eğer durumunuz varsa sizden tek ricam dualarınız ve yapabiliyorsanız maddi destek. Böyle anlarda birbirimize kenetlenmeliyiz.
Yapabilsem o depremde korkan ve küçük büyük bir şeylerini kaybeden herkese sarılabilmek isterdim. Umarım bir daha böyle felaketler yaşanmaz.🥺🙏🏻 ..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..
Yüzümün çeşitli yerlerine düşen yumuşak köpük ıslanmama sebep olunca huysuzlanarak yüzümü saklamaya çalıştım geri kaçtım. Anıl ise bu halimden oldukça eğleniyor olacak ki bolca kahkaha atıyordu.
Dediğini yapmış, tabağımdakileri bitiremediğim için bulaşığı bana yıkatmıştı. Hem de ellerimle. Ancak daha ilk bulaşığı elime alır almaz her ne kadar uyuşukluğumu bahane etse de gönlü el vermeyerek bana yardıma girişmişti.
Kaşlarımı çattım ve sahte bir kızgınlıkla "Dur artık," diyerek payladım. Ancak beni ciddiye almak şöyle durdun ıslak ve köpüklü elleriyle üstüme yürüdü. Küçük bir çığlık atarak geri kaçtım ve ağzımdan dökülen kahkahaya engel olamadım.
"Tamam, pes," diye bağırdım ellerinin bana temas etmesine ramak kala. Muzurlukla parlayan gözleri hâlâ meyden okuyordu.
"Bitirelim artık şunları," dedim elimle tezgâhta kalan birkaç parça tabak ve bardağı göstererek. Kafasını onaylarcasına salladı ve geri Anıl'ı ikna etme çabalarım işe yaramış gibi görünüyordu.
