Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak...
Herkese selaaam 💃👋🏻 Görüşmeyeli nasılsınız, iyi ve sağlıklısınızdır umarım 🙏🏻
Arayı fazla açamadan bölümü hemen yazdım. Hareketli bir bir bölüm olacak diğer partları yine arayı fazla açmadan üçer gün arayla yayımlarım.
Hepinizi çook öptüm, keyifli okumalar.. 🙊
Oy vermeden ve yorum yapmadan geçmeyin lütfen!.!.!. 🤝🤝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM: KONSER VE KAVGA
Sena Şener-Teni Tenime
Dolu Kadehi Ters Tut-Karanlık
"Gülme artık!"
Meriç öfkeli görünmek için kendini zorlasa da çatmaya çalıştığı kaşları titrediği için kendini hemen ele veriyordu ve bu, daha çok kahkaha atmama neden oluyordu.
"Asıl eğlence biz gittikten sonra başlamış. Nasıl kaçırırım ya?"
Meriç çatılı kaçlarının altından ürkütücü bir bakış attı. Zaten gözleri çok açık bir yeşil tonuydu, bir de böyle bakınca korkuyordum.
Ama bu kendi kendime kıkırdamama engel değildi. Tekrar bir kahkaha atmamak dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Tabii biz temizlik yaparken birileri romantizmin dibine vuruyordu. O karışıklıkta fark etmedi sanma nereye gittiniz siz kaçar gibi?"
Gözlerimi devirdim. Hoş geldin meraklı dedektif.
"Beni eve bıraktı sadece," dedim elimdeki kitap taslaklarının bulunduğu dosyayı rafa yerleştirirken.
Meriç ellerini göğsünde birleştirerek sağ omzunu önümdeki dolaba yasladı ve işime engel oldu.
Tek kaşı sorguyla havaya kalkarken "Ben de yedim," dedi. "Seni sadece evine bıraktı yani? Taksi mi bu?"
Elimle Meriç'i çekilmesi için iteklerken sessiz kalmayı seçtim. Ona anlatabileceğim bir şey olmamıştı çünkü. Benim için birçok şey ifade etse de bir başkası için gayet normal ve sıradandı Anıl'la aramızdakiler. Ancak bana hissettirdikleri yüzünden benim için asla sıradan olamayacak kadar masum ve güzeldi.
"Evet," dedim. "Sadece evime bıraktı. Ama sizin o halinizi göreceğimi bilseydim kalırdım."
Kısıkça kahkaha attım. Meriç ise sinirle elindeki kâğıtlara rafa koydu.
"Hatırlatma artık! Kendi evimi bile o kadar titizlikle temizlemedim ben."
Evet, görmüştüm.
Kuray, özel olarak bana o anların videosunun mesaj atmış, sırf ben istiyorum diye çektiğini ve biraz da bilerek abarttığını yazan bir mesaj yazmıştı. Bize eğlence çıksın diyeymiş.
