UNRAVEL

Chapter 17

"Why? Because I fell in love with you truly and I don't like it"

"Your answer please?" Sabi niya ng hindi na ako nagsalita. Pikit mata akong nagsabi ng

"Deal and Deal"

"Pfft I won. So lika na let's sleep" Nahiga na siya ulit at nag iwan lang ng space para sakin.

Sumunod nalang ako, agad din nyang ginawang unan ang braso ko at yumakap sa akin. Hays, paano ako makaka tulog ngayon sa mga nalaman ko.

Hindi ko namalayan yung kamay ko nakikipag laro na naman pala sa buhok niya.

"Do you like my new haircut?"

"I love it" it's true. Mas bumagay talaga sa kanya.

"Buti pa yung buhok love mo. Sana all" ugh kainis. Minsan hindi ko talaga mapigilang hindi mapangiti sa kanya.

"Matulog kana nga lang"

"Don't stop. I love it" And I didn't. Mas nauna siyang nakatulog sa akin. Or kung nakatulog nga ba talaga ako oh iniisip ko lang na nakatulog talaga ako.

Bumangon ako na mahimbing padin siyang natutulog.

Pag naabutan ako ni Adaline talagang makaka rinig na naman ako ng sanda makmak na talak.

"Good morning Princess. Sleep tight" Hinalikan ko muna siya sa noo bago mag pasyang umalis.

"Don't worry Mrs. Alvarez she's okay here. Walang nang iistorbo sa kan----ya? Fu**! I mean yung fax machine ata namin sira" Yeah Fax.

Pagbukas na pagbukas ko ng pinto ay si Adaline agad ang bumungad at isang Babae na green ang mga mata. Mali naman siguro ako ng iniisip kung sino ang babaeng ito ano?

"Janitor lang ho. Pinalitan ko ng plastic yung basurahan" kabadong dahilan ko.

"Good, sa kabilang room ka naman. Now get lost. Bilis" tumango tango lang ako at aalis na sana.

"Ms Cortez? Can we talk?" Ugh

"Mrs Alvarez I can explain! Pinilit lang talaga ak--"

"It's okay I understand. Don't worry Adaline, I'm not mad" I think I'm right.

"O-okay po" Tumingin ako kay Adaline pero ang baliw nag F U sign lang sakin. Manang mana sa pinag manahan.

"I think may garden sila dito. Let's go there?" Muka namang mabait ang mother niya. Tumango lang ako at sumunod sa kanya.

Tahimik lang kaming nag lalakad hanggang maka dating at maupo sa isang bench.

"My name is Estel" Panimula niya.

"Ahm Analeigh po, n-nice to meet you" nag buckle pa ako sa pagpapakilala. Nakakakaba, ano bang dapat sabihin dito?

"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. Please layuan mo na ang anak ko" straight to the point, napangiti lang ako

"Hindi ka magadang ihemple sa kanya. Maayos na sana ang lagay niya. Nasira lang dah--"

"Pasensya na po. Ahm pero sa paanong magandang lagay po ba ang sinasabi nyo? You mean yung isang Ximena? Maya is her name. Baka lang ho hindi nyo alam"

"Her name is Ximena and she's my dau--" tumawa lang ako kaya natigil siya.

"Maya. Sabi ng totoong anak nyo magka iba daw sila. And she's right."

"Layuan mo ang anak ko. Xim--"

"Trust me I wanted to. Pero pagkaka alam ko po kase, yung totoong anak nyo eh naagawan ng katauhan. Hindi kasi ako mapakali" pigil ko na sa kanya. Hindi ko padin maintindihan kung bakit hindi niya pinili ang totoong anak.