UNRAVEL

Chapter 7

Pinakalma ko muna ang sarili bago pumasok sa loob. Magka usap si Ximena at Hideo kasama si Harlee. Lumapit nalang ako kay Mireya na kumakain.

"Mainit ba sa labas at pulang pula ka dyan?" Mapang asar na sabi niya.

"Shut up"

"Pfft she's okay again. How can you do that? Aside from the obvious reason of course. Paki takpan yang leeg mo. Baka isipin ng iba madaming lamok dito" agad akong napahawak sa leeg. Hays, nilagyan niya na naman ako. Inayos ko nalang ang buhok ko pang takip.

"She's not that complicated" sabi ko habang kumukuha ng pagkain. Nagutom ako bigla.

"Officer do you know what's so scary about her?" Ha? Tinignan ko lang siya.

"She's calm and composed. Not that spoiled brat na mag ta tantrums pag hindi nasunod ang gusto. Not the jealous type na gagawa ng malaking eksena at susugurin ang pinag seselosan. Not that obsessive na magpapapansin sayo ng husto oh hihingin buong atensyon mo"

"She's manipulative that you will just end up begging to leave you alone" pagpapatuloy ko sa gusto niyang sabihin. Tumango lang siya.

"It's not even a mental illness, it's her normal personality. Ganyan na siya kahit noong mga bata palang kami. Kayang kaya niyang paglaruan mga kalaro namin noon. Pfft and they all end up crying and begging. Na lumipat ng school oh mag ibang bansa malayo lang sa kanya"

"How about you?" Tanong ko.

"Me? Pfft that bi*** hindi interesado sakin" Natawa nalang ako.

Hindi na kami nag usap at kumain nalang ng payapa. Masarap talaga siya mag luto :)

"Hey you two, ang tahimik nyo ah"

"Hindi mo sinabi masarap pala mag luto Mama mo. Pwede mag take out?" She's right. Makapag take out nga din.

"Hahahaha no worries. Hmm but anyway, ahm I'm planning to tell my feelings to Ximena later"

*cough!

*cough!

"I-im sorry w-water please" ako na ang nag abot sa kanya ng tubig.

"Pfft ganon ba ka gulat gulat yon? Akala ko alam mo na simula palang Mireya"

"Of course alam ko simula palang. But ahh hehe nakakagulat lang ngayon. Ahm what do you think Officer?" Napahawak lang ako sa glasses na suot ko.

"Ahm why not? You're 18 and she's 19. What a perfect number" Napansin kong nag iba ang tingin sakin ni Mireya. She's mad

"Hahahaha funny. Naghahanap lang ako ng timing. Hindi kasi sila mapag layo ni Mama mula kaninang pag dating namin eh" Tinignan ko ang dalawa. Muka naman silang masayang nag uusap. Wala naman siguro akong dapat ipag alala diba?

"Hintayin mo lang, mukang mag lalayo nadin yan" sabi ko nalang

"Actually can I ask for your help? Magkaibigan kayo ni Mama diba? Please please please, ilayo mo naman muna siya saglit kay Ximena" seryoso ba siya? Napansin ko si Mireya na nag X sign sa gilid.

"Okay sure" ngiting sabi ko.

"Wow thank you!" Tinapik ko lang siya at lumapit na ako sa dalawa.

"Ahm Harlee? Happy birthday ulit, can we talk?" Alam kong nagulat si Ximena sa paglapit ko.

"Oh sure. Hmm Ximena?"

"Actually tawag siya ni Mireya. Ahm Xime?" As expected, ngumiti lang siya.

"I'll talk to Mireya first" sabi niya at iniwan na kami ni Harlee.