Chapter 41

1.5K 136 71
                                    

Sa sinabi ko ay wala akong reply na nakuha. Tinignan ko pa nga kung nakatulog siya eh. But nope, hindi niya ako pinansin at pumikit lang. Nang mapansing nakatulog na talaga siya ng tuluyan.

"I love you so much Xime. Sleep tight" Bulong ko at hinalikan muna siya bago tumayo at makisama sa mga kumakain.

"Leigh digsgsbabahaj Alfred!" Pfft natutuwa ako sa couple nato. Sasalubingin kasi sana ako ni ahm Marianne? Pero itong asawa niya niyakap na agad siya at tinakpan ang bibig.

"Okay now, anong nangyayari? Kilala niyo po ako? How?"

"Oww yeah I'm your ex" Whut?

"Future Ex pala" Nakangiting sabi pa niya.

"EXplain?" Natakot ata ako bigla. Nakipag relasyon pa ako sa iba?

"I'm kidding pfft. I'm just being delusional. You love her so much"

"Anong mangyayari?" Alangang tanong ko at umiwas lang sila ng tingin saakin.

"Ahm hello? Nagtanong po ako" Hindi na kasi sila nagsalita at kumain nalang ulit.

"Ugh Babalik ka sa nakaraan, and you're gonna be sad, lonely and depress. Then you gonna die miserable. The end" Mabilis na sabi ni Marianne. Halatang nagulat ang mga nakapalagid sa kanya.

"What? She asked"

"Pfft. I like you Marianne" napatawa nalang ako sa pagiging honest niya.

"She's my wife" Depensa agad ng asawa niya at agad na niyakap ito. Di ko naman inaangkin

"May wife din po ako" Sabi ko nalang at bigla kaming napatawa bigla. Nag usap usap pa kami at masasabi kong ang gaan nila kasama. Napangiti nalang ako.

At the end, nagpasya na silang umalis pero nagpaiwan si Valerie.

"Now what? May sermon na naman ba ako sayo?" Tanong ko

"Why the hell do you love this woman so much?" Huh? Hindi ko inaasahan ang sasabihin niya.

"I mean what's so special about her? I know she's pretty, but really?"

"I don't understand the question" Napabuntong hininga lang siya.

"I'm sorry. It's just, ugh just really crazy. It's a mess. A whole fu***** mess" Nilapitan ko agad siya,

"Hey, bakit ka umiiyak dyan? Ano bang problema?" Ngayon ko nalang ulit siya nakitang ganito. The last time noong namatay ang Nanay niya.

"I'm sorry, alam kong hindi dapat kita sisihin but. . . . Ugh can I just slap you?"

"Ha? Ba--"

*SLAP!!

"H-Hey! Masaki--" napahawak ako agad sa pisngi ko.

*SLAP!!

Hindi pa siya natauhan at sinampal ulit ako. Hindi manlang lumipat sa kabilang pisngi ko.

"Val" Ngumiti lang naman siya sakin at niyakap na ako bigla. Hindi nalang ako nag salita at hinayaan siyang umiyak sa yakap ko

"Mom?" Napabitaw lang siya ng dumating si Adaline.

"Ah yeah, let's go. Ahm Kalimutan mo nalang lahat ng sinabi ko ha. Adaline anak let's go"

"Valerie wait. Can we ju--"

"Next time. I just wanted to be with my family, Can I do that?"

"Y-yeah, I'm sorry" Tinignan lang ako ni Adaline na halatang nagtataka din. Nginitian ko lang siya at hindi naman na nagtanong pa.

UNRAVELTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon