Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Remus Lupin•
Part2
"Bize nasıl haber vermezsin?!"
"Uyandıktan sonra haber verecektim. Uyandığında yanında olmak istedim."
"Dumbledore olmasa hiçbir şeyden haberimiz olmayacak. Arkadaşımız canına kıyıyor ve bundan en son bizim haberimiz oluyor Aylak!"
Kulağına boğukça dolan sesler ile gözlerini yavaşça açtın. İlk başta gözüne giren ışıkla gözün kamaşsa da sonrasında alışmış, yatağının başında fısıltılarla tartışan arkadaşlarını izlemeye başlamıştın.
"Pekala, pekala..üzgünüm tamam mı? Şimdi Y/n uyanmadan konuşmayı bitirebilir miyiz?"
"Bunun için biraz geç kaldınız Aylak."
"Al işte ben size söy- Y/n!" Hızla üstüne atlayan arkadaşların ve sevgilin ile nefessiz kalsan da gülümsemeye başladın.
"Ç-çocuklar nefes alamıyorum." Telaşla üstünden kalkıp sana şirince gülümsediler.
Fakat Remus, az önceki neşeli halinin aksine sana üzgünce bakıyordu.
Diğerleri de onun bu halini görmüş olacak ki sizi yalnız bırakmaları gerektiğini anlayıp kapıya yöneldiler. Tabii çıkarken sana 'sonra görüşeceğiz' bakışlarını atmayı da unutmadılar.
Onlar çıktıklarında Remus, yatağın kenarına oturdu ve ellerini elleri arasına aldı.
"Neden yaptın bunu y/n? Neden canına kıydın? Hiç mi bizi düşünmedin? Aileni, arkadaşlarını, beni... Sensiz ne yapardık biz Y/n?"
"Sorun da bu Remus!" Gözyaşlarına hakim olamayarak konuştuğunda Remus'unda gözleri dolmaya başlamıştı. Eğer sen ölseydin... düşünmek bile istemiyordu.
"Ben, ben yoruldum. Çok yoruldum. Nasıl olduğumu sorduğunuzda iyiyim cevabını vermekten, sürekli gizlice ağlamaktan, mutsuz olduğum halde mutluymuşum gibi davranmaktan yoruldum. Sana duygularımı anlatamadım çünkü yeni yeni mutlu olmaya başlıyordun ve bunu bozmak istemedim. Diğerlerine söylediğimde beni yargılamalarından korktum. Evet, hayatım güzel, çok güzel ama ben mutlu olamıyorum. Hayattan zevk alamıyorum ve bu beni bitiriyor Remus."
Şiddetli ağlaman yüzünden konuşmanı zar zor bitirdiğinde Remus'un sıkıca sarılmasıyla sende onu sıkıca sardın ve ağlamanı durdurmaya çalıştın. Fakat şimdi de Remus ağlıyordu.
"İşte anlatmamamın sebebi buydu." Senden ayrılıp yüzünü elleri arasına aldı ve dudağına öpücük kondurdu.
"Bunları atlatacağız bir tanem. Beraber atlatacağız. Artık kendini yalnız hissetmeyeceksin."
Şu konuda emindin ki eğer onunlaysan her şeyin üstesinden gelebilirdin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Bunları önceden okuyan okurlarıma sesleniyorum. Gözlerinizi kanattığım için özür dilerim]
