Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Fred Weasley•
Gözlerini açtığında başında hissettiğin ağrıyla yüzünü buruşturdun ve etrafına baktın.
Hastane kanadındaydın. Ancak buraya nasıl ve neden geldiğini bilmiyordun. Ya da hatırlamıyordun.
Hatırlamaya çalışıyordun ancak kendini zorladıkça başına giren şiddetli ağrı ile kendini durdurdun. En son tatilden dönmüştün.
Sahi bugün günlerden neydi? Hatta ayın kaçıydı?
Yatakta doğrulurken yanına gelen Madam Pomfrey ile bakışların ona çevrildi.
"Ah, uyanmana sevindim tatlım. Nasıl hissediyorsun?"
"Başım acıyor ve bana ne olduğunu hatırlamıyorum."
"Bu çok normal. Quidditch oynarken kafana bludger gelmiş ve iki gündür baygınsın."
Elini başına götürürken şaşkınlıkla Madam Pomfrey'e bakmayı sürdürdün. İki gündür baygındın ve hiçbir şey hatırlamıyordun.
"En son hatırladığın şey nedir?"
"En son yaz tatilinden dönmüştük ve...Profesör Trelawney'in dersindeydik. Ben Harry ile oturuyordum. Sadece bu."
Madam Pomfrey'in surat ifadesi endişeli bir hal alınca sende korkmuştun. Hiçbir şey bilmemek seni geriyordu.
"Tatlım, bu nasıl söylenir bilmiyorum ama...Profesör Trelawney okuldan ayrılalı iki yıl oluyor."
Başının ağrısı artarken gözlerinin dolmaya başladığını hissetmiştin. Neredeyse iki yılın hafızandan silinmişti. Kim bilir bu iki yıl içerisinde neler yaşamıştın.
"Hayır, hayır. Kendini üzme sakın. Bunun için bir iksir yapabilirim ancak biraz zaman gerekebilir."
Hızla iksirleri karıştırırken konuştuğunda ayağa kalkmak için hareketlendin ancak başındaki ağrının daha kötü bir hal almasıyla geri oturdun.
"Ben eşyaları alıp iksiri yapmaya başlayacağım tatlım. Sen burada biraz dinlen. Arkadaşlarına uyandığını söylerim yanına gelirler. İki gündür kapının önünde uyanmanı bekliyorlardı, zorla gönderdim."
Madam Pomfrey'in gitmeden önce söylediği şeye gülümsedin ve arkadaşlarını beklemeye başladın. Kim bilir onlarla nasıl anılar biriktirmiştin. Bunları unuttuğunu bilmek bile seni üzüyor, aynı zamanda da hayrete sokuyordu.
"Y/n! Merlin, iyisin!"
Kapı açılır açılmaz arkadaşlarının içeri doluşması irkilmene neden olmuştu. Hermione ve Ginny yatağın kenarlarına otururken diğerleri karşında dikiliyorlardı.
"Nasıl hissediyorsun?" Ginny boştaki elini tutarak konuştuğunda bakışlarını ona çevirerek gülümsedin.
"İyiyim. Sadece başım ağrıyor ve Madam Pomfrey hafızamı kaybettiğimi söyledi. Hafızamdan iki yılım silinmiş."
