Yaklaşık yarım saat önce baban ölümden dönmüştü. Esrar dairesindeki çatışmada baban Lucius Malfoy ile düello yaparken Bellatrix'in babana atak yapacağını anlamış ve son dakika onu kurtarmıştın.
Fakat o yanına gelmek yerine Harry'nin yanına gitmişti, ona nasıl olduğunu sormuştu. Şimdi ise odada onunla ilgileniyordu. Biricik vaftiz oğluyla.
Sen her zaman onun için ikinci seçenek olmuştun. Bazenleri 'acaba ben mi onun vaftiz çocuğuyum?' Diye düşünmeden edemiyordun. Sanki Harry onun öz oğluydu.
"Ah, tatlım. Hâlâ titriyorsun. Al bakalım bitki çayı iyi gelir." Molly yanına gelip bir anne edasıyla saçlarını okşadığında buruk bir şekilde gülümsedin ve titreyen ellerinle bardağı aldın.
Babandan hiç ilgi ve sevgi görmediğin için başkalarının sana bu şekilde davranması tuhafına gidiyordu. Ancak yıllardır içinde büyüyen sevgi açlığını bu şekilde bastırıyordun.
Merdivenlerden duyduğun ayak sesleriyle babanın geldiğini anladın ve gözlerini çayından çekmeden beklemeye başladın. Yanına geleceğini biliyordun. Harry'e gereken ilgi ve sevgiyi vermişti sonuçta. Şimdi aklına gelmiştin.
Yanına gelip oturdu. "Hey, nasıl hissediyorsun?"
Ona bakmadan alaycı bir şekilde güldün. "Umurunda mı?"
"Tabii ki umurumda Y/n. Sen benim kızımsın."
Çayını sertçe masaya koyup hiddetle ona döndün. "Ne oldu? Harry'e istediği ilgiyi verdiğinde bir kızın olduğu anca mı aklına geldi?"
Bıkkınlıkla bir nefes verdi ve ayağa kalktı. "Şu an sinirlisin Y/n. Sonra konuşalım."
"Hayır sonra falan konuşmayacağız! Ben şimdi konuşacağım ve sen beni dinleyeceksin!"
Ayağa kalktın ve karşısında durdun. "Annem öldüğünden beri yalnız yaşıyorum ben. Sen Azkaban'dayken ben yetim gibi yaşadım. Zorbalığa, nefrete maruz kaldım. 12 yıl boyunca seninle kavuşmanın hayalini kurdum, bu beni mutlu eden ve bana umut veren tek şeydi. Ama şu işe bak ki sevgili babam yıllardır görmediği kızı için değil de vaftiz oğlu için Azkaban'dan kaçıp gizlice Hogwarts'a girmiş! Eğer Hermione söylemeseydi geldiğinden haberim olmayacaktı bile! Geldiğinden beri Harry, Harry, Harry sadece Harry! Ben senin öz kızınım ama Harry'e gösterdiğin sevginin yarısını bana göstermedin!"
Haykırarak söylediğin şeylerden sonra sarsılarak ağlamaya başladın. Yılların birikmişliği bir anda boşalmıştı adeta. Sirius şaşkınca sana bakıyordu. Bunu beklemediği belliydi.
Yanına yaklaşarak omuzlarından tuttu. "Nasıl böyle düşünürsün Y/n. Elbette seni seviyorum-"
"Nerede?" Sözünü keserek konuştun ve geri adım atarak ellerinin omuzlarından düşmesini sağladın.
