Son zamanlarda kafan dağınıktı ve bir şeylere odaklanmakta zorluk çekiyordun.
Bunun nedeni oldukça barizdi. Severus Snape.
Onu anlayamıyordun. Sana ve çevrene olan davranışları kafanı karıştırıyordu.
Normalde sana karşı çok sevecen biriydi. İksir derslerinde hoca sizi eş yapmasa bile o ne yapar eder seninle takım olurdu, beraber bir ağacın altına oturup saatlerce kitap okurdunuz, birlikte yeni formüller yapardınız...
Fakat şimdi..onu tanıyamıyor gibiydin. Seninle göz göze geldiği an gözlerini kaçırıyor, derslerde senden olabildiğince uzak yerlere oturuyordu.
Bir anda olan bu değişimin sebebini anlamamanla beraber birde ona olan duyguların ortaya çıkınca işler senin için daha çekilmez bir hal almıştı.
Aslında bu tavırları sadece sana değildi. Geçen hafta hiçbir sebep yokken Lily'e bulanık diye hitap etmiş ve şimdilerde takıldığı Lucius, Regulus ve Rodolphus'un yanına gitmişti.
Tabii sen de daha fazla dayanamamış ona bir anda patlayıp gitmiştin. Her ne kadar ondan nefret etmen gerekiyormuş gibi hissetsen de bunu yapamıyordun. Onu seviyordun. Bu değişmeyen bir gerçekti.
"Oh, sana söylemeyi unuttum!" Lily suratını kaplayan kitapları elinin tersiyle kenara itip seninle göz teması kurdu.
"Bu sabah Severus benden özür diledi."
Pekala, bunu kesinlikle beklemiyordun. Lily yüzündeki şaşkın ifadeyi görüp güldü.
"Bakma öyle. Sabah yanıma gelip arkadaşlarının dolduruşuna geldiğini ve üstüne birde bizimkilerin ona zorbalık ettiği için bir anda patladığını söyledi."
"O zaman neden benim yanıma gelmedi." Kafanı üzgünce masaya yaslayınca Lily kafanı okşayarak teselli etmeye çalıştı.
"Belki seninle yalnız olduğunuz bir anda konuşmak istiyordur. Ya da yanına nasıl geleceğini bilmiyordur. Biliyorsun sende ona ağır laflar söyledin."
"Ama o başlattı! Tüm suç onun demiyorum ama o da bir anda benden uzaklaşacağına gelip derdini anlatsaydı olay buralara gelmezdi."
Lily kafasını sallayıp sana hak verdi. O sırada sesli bir şekilde kütüphaneye gelen çocukla dikkatinizi oraya verdiniz.
"Çapulcular Snape'le kavga etmeye başladı koşun!"
Lily'le anlık bir bakışma yaşayıp dışarıya koştunuz. Merdivenlerden inerken bir yandan da Severus'un zarar görmemiş olmasını umuyordun.
Seslerin geldiği yere ulaştığınızda James, Sirius, Remus ve Peter'ın Severus'un etrafını sarmış olduklarını gördün. Lily'le kalabalığı aşarak yanlarına ulaştınız.
"James yeter! Durun artık!" Severus'un önüne geçerek James'e bağırdığında James alayla gülerek asasını Severus'a doğrulttu.
"Hala bana bunu mu savunuyorsun Y/n. Yaptığı ve söylediği onca şeyden sonra." Sirius ve Peter ona onaylar biçimde ses çıkardıklarında Lily yanına gelerek elini tuttu.
"Yanlış şeyler yapmış olabilir ama bundan pişman olduğunu belli etti Potter! Hem..en azından o sizin gibi zorba değil ve hatalarını kabulleniyor!"
Lily sana işaret ettiğinde Severus'un elinden tutarak oradan olabildiğince uzaklaştırdın.
Eskiden kitap okuduğunuz ağacın yanına gelince durdun ve elini bırakarak bir kaç adım geriledin.
Yüzüne baktığında dudağının ve kaşının kanadığını gördün.
"Acıyor mu?" İlk başta ne için dediğini anlamasa da ağzına gelen metalik tat ile dudağının kanadığını anladı.
"Acımıyor."
Kafanı sallayıp bir şey demesini bekledin. En azından bir özür bekliyordun. Fakat aldığın şey koca bir sessizlikti. Hayal kırıklığına uğramıştın.
Son kez yüzüne bakarak oradan uzaklaşacakken Severus'un önüne geçmesiyle durdun.
"Lütfen gitme Y/n." Bir cevap istercesine yüzüne baktığında gözlerini kaçırdı ve çekingen bir şekilde ellerini elleri arasına aldı.
"Ben..beni sevdiğini uzun zamandır biliyorum Y/n." Şaşkınlıktan kocaman açılmış gözlerine baktığında belli belirsiz gülümsedi.
"Ve şunu söylemeliyim ki..bende seni seviyorum. İlk yıldan beri."
"Seni benden uzaklaşmaya iten şey neydi peki Severus?"
"Bunu nasıl açıklayacağımı bilmiyorum. Ben kötü biriyim y/n. Daha önce sevgi görmediğim için sevgi nedir bilmem. Sevsemde nasıl belli edeceğimi bilmem. Kısaca Potter'ın dediği gibi acınası biriyim. Fakat sen, sen çok özelsin. Yardımseversin, iyi kalplisin, etrafına neşe saçıyorsun...ve bende düşündüm ki- yani ben seni hak etmiyorum y/n. Sen benden daha iyilerini hakediyorsun, mutlu olmayı hakediyorsun. Bunu senin elinden almak istemedim."
Konuşmasını bitirip yüzüne baktığında karşısında ağlayarak kendisine bakan seni beklemiyordu. Tek elini elinden ayırıp omzuna sertçe vurdun.
"Asıl benden uzaklaştığında bunu elimden aldın aptal! Seni sevdiğimi biliyordun ve benden öylece uzaklaştın! Yanıma gelip sarılmak bu kadar zor muydu?!"
Zaten kızacağını bildiği için sessizce dediklerini dinliyor ve sakinleşmeni bekliyordu.
Fakat beklediği şey dudaklarına değen sıcak dudaklar değildi. Şaşkınlığını atamadan dudaklarınızı ayırdığında sıkıca ona sarıldın ve gözlerini yumdun.
"Bunu yapmak bu kadar zor muydu?" Şaşkınlığını attığında sarılışına karşılık verdi ve boynuna küçük öpücükler kondurdu.
"Tanrım, seni çok seviyorum Y/n. Her şey için çok üzgünüm." Öpücüklerinin arasından konuşurken kıkırdayarak vücutlarınızı ayrıldın ve onu uzun bir öpücüğe çekmeden önce mırıldandın.
"Biliyorum. Şimdi sus ve anın tadını çıkar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Snape yazdığıma inanamıyorum şu an... BUNU YAPMIŞ OLAMAM AQ]
