Karanlığın İçinde 〈Harry Potter AU〉

20.Kara Göl ve Hayal Kırıklığı

Hermonie, öğle arasının gelmesini öyle sabırsızca bekledi ki hayatında ilk defa hiç bir dersi dinlemedi. Sabırsız sabırsız kıpırdanıp durdu ve dakikaları saydı. Sonunda öğle yemeğini haber veren çan sesini duyduğunda sevinçle kitaplarını çantasına tıkmaya başladı.

Sınıf boşalırken Harry ve Ron'a onlarla büyük salonda buluşacağını söyleyerek hızla koşturdu. Yolunu neredeyse tamamladığında büyük bir pişmanlık dalgası vurdu onu.

Onu ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokuyordu. Cassy'e gelen bir buluşma notunu çözmüş ve onun buluşma yerine gelmişti. Pişmanlıkla geri dönecekti ama merakı daha fazla bastı. Sadece kiminle buluşacağına bakıp dönecekti canım ne var bunda!

Küçük adımlarla ilerlemeye devam etti ve ağaçların arasından kara göle baktı. Cassy'i tanınıştı. Zaten o kıvırcık saçlarla tanımaması aptallık olurdu.

"Bir an hiç gelmeyeceksin sanmıştım Hermonie."

Cassy'nin sesini duyunca korkuyla zıpladı. Bir kaç adımda ileri çıktı.

"Ş-şey ben özür dilerim." diye mırıldandı.

Cassy ona doğru döndü.

"Özür dilenecek bir şey yok. O notu sana bırakmıştım." dedi Cassy düz bir sesle.

"Gazeteler için teşekkür ederim Hermonie." dedi daha yumuşak bir sesle.

"Akşam yatağına bırakırım." diye ekledi.

"Şe-şey rica ederim." bir süre duraksadı.

"Velayet davasını Narcissa Malfoy kazanmak üzere." dedi birden.

"2 gün önceki gazetede yazıyordu. Bir sonraki celse 10 gün sonra."

Cassy başını salladı ağır ağır.

"Tekrar teşekkür ederim." dedi. Elini eteğinin cebinden çıkardı avucundaki küçük bir kartı serbest bıraktığında uçarak Hermonie'ye gitti.

Hermoine kartı tutup baktığında üzerinde gümüş işlemeler olduğunu farketti.

"Zamanı geldiğinde çok işine yarayacak. Sakın kaybetme." dedi Cassy sadece.

Hermoine çok anlamasa da kartı çantasına koydu ve kaleye doğru uzaklaştı.

***
Hermoine uzaklaştıktan sonra Cassy yere küçük bir örtü serip sırtını ağaca yaslayacak şekilde oturdu. Hala süveterinin kolunda duran küçülttüğü gazeteleri çıkardı. Elini üzerinden geçirdi ve tekrar büyülttü.

Birinci sayfaya göz attığında nefesinin kesildiğini hissetti! Gazete yavaşça bacakları üstüne düşerken sağ eli ağır ağır kalbinin üzerine gitti.

Bu olamazdı! Olamazdı!

Gözlerinden ondan habersiz ardı ardına akan yaşlar yüzünü sırılsıklam etti. Bedeni korkuyla titremeye nefes alamamaya başladı.

Gözleri kararıp soğuk toprakla buluşmadan önce kuvvetli bir bağırma duydu:

"Cassy!"

***
Hastane kanadına getirilen Cassy'nin başı kalabalıktı. Onu bulan Draco; James, Lily, Remus, Harry, Daniel ve tabiki Profesör Dumbledore.

"Endişelenecek bir şey yok." dedi Madam Pomfrey.

"Basit bir panik atak, neden bayıldığına gelirsek... Bu nadiren olur, panik atak oldukça hassas olan kişilerde bayılmaya yok açabilir."

James endişe ile elleriyle yüzünü sıvazladı.

"Ne önerirsin peki Poppy?" diye sordu Dumbledore.