"Sen.. sen bana verilmiş en güzel hediyesin Elis.." demişti çocuk.
Kızın da gözleri dolmuştu şimdi. Öksürmeye başlamıştı hastalığının verdiği dürtüyle. Çocuk ona telaşlı gözlerle bakarken toparlandı.
"Seni çok seviyorum.." dedi Elis, çocuğun yanağı...
Arkamı döndüğümde kulaklarımı dolduran cırtlak sesin, hemen yan evde oturan kızıl saçlı, adını hatırlayamadığım kıza ait olduğunu anlamıştım. Buraya gidip geldikçe nadir de olsa onu görürdüm ama vakit geçirmişliğimiz yoktu. Malum ben biraz içime kapanıktım.
Adını hatırlamıyordum ama sürekli kocaman gülümsemeyle gezdiğini, inanılmaz enerji dolu olduğunu ve anneannesiyle yaşadığını net hatırlıyordum. Yine enerji saçarak geliyordu ama çok yanlış zamanlamaydı.
''Hoş buldum..''
Ne kucak açacaktım ne de dönüp gidecektim bence yeterince güzel bir karşılıktı. Yüzündeki gülümseme zerre kadar silinmemişti.
''Hiçbir yaz uzun uzun vakit geçirememiştik ama artık burada yaşayacakmışsınız ve aynı okulda aynı sınıfta olacakmışız.. Babaannen söyleyince inanılmaz heyecanlandım.. ''
Sanırım susmayacaktı ama bu heyecanlı ve sevecen tavırları beni gülümsetmişti. Rahatsız eden bir samimiyet değildi. Eğlendiren türdendi. Ama diyorum ya çok yanlış zamanlamaydı.
''Kızılcık beni bir yarım saat sal sen.. Döndüğümde heyecanını paylaşalım olur mu?''
''Kızılcık iyiymiş ya.. Neyse yalnız gitmeseydin belki bir yardımım dokunur.. Seninle gelsem ya ben de.. Gelir gelmez kaybolursun filan.. Gerçi buralar güvenlidir küçüktür ama...''
Araya girmesem Bursa tarihine kadar anlatacaktı sanırım. Sinirimi kırgınlığımı bir de bu kızdan çıkarmak istemiyordum. O yüzden sakince söylemeye dikkat ederek ''Döndüğümde mutlaka yanına uğrarım şimdi yalnız gitmem gerek.'' deyip yürümeye başladım.
Adını hatırlayamadığım ama öğrendiğimde bile büyük ihtimalle kızılcık demeye devam edeceğim kızı arkamda bıraktığım gibi kulaklığımı takıp müzik listemi açtım. Her renkten müziğin olduğu listemden uzun zamandır ilk kez kendi isteğimle slow parçalara girmiştim.
Can Ozan-Sar Bu Şehri
Birkaç dakika sonra sahile gelmiştim. Burada da kendime sanki hep benim olacak bir bank seçmiştim. Oturup telefonumun kilidini açtım. Israrla arşivdeki konuşmaya pardon ne konuşması, görüldü yediğim tek mesajlı konuşma sayfama girdim.
Oh mavi tik.. Oh son görülmesi 7 dakika önce... Mükemmel...
Birden aklıma gelen şeyle gözlerimi büyüttüm. Instagram?
Aynı sınıfta olmasak büyük ihtimalle asla cesaret edemezdim takipleşmeyi ama ilk haftalarda çözmüştüm bu işi şükür.
xemreerdinc Story
Yediğim görüldüden sonra bu hikayeyi açmayı kendime yediremesem de yapacaktım. Çatlardım filan Allah korusun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
