သူငယ်ချင်းသုံးယောက်အကြောင်း [ Zawgyi + Unicode ] Completed

Ch ( 31 )

ခ်ိန္းထားေသာရက္ ျပည့္သြားေသာအခါ
ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနခဲ့ေသာ ေရာင္ဝါနဲ႔ ကိုသီဟတို႔သည္ လူရွင္း၍ တိတ္ဆိတ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၏
သီးသန႔္ခန္းတစ္ခုမွာ ဆုံၾကေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား စားပြဲ၏ တဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိလိုက္ၾကသည္ႏွင့္ ကိုသီဟ အရင္ဆုံးေျပာလာသည့္ စကားမွာ ပိုက္ဆံအေၾကာင္း ျဖစ္၏။

“ ပိုက္ဆံပါခဲ့လား ”

“ ပါတယ္။ ဘယ္မွာလဲ File ေတြ ”

ကိုသီဟက ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက memory Stick ကိုထုတ္လ်က္ စားပြဲေပၚတင္လိုက္၏။
ေရာင္ဝါက လွမ္းယူဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့
လက္ျဖင့္ အုပ္လိုက္ၿပီး

“ ဘယ္မွာလဲ ပိုက္ဆံ ” ဟု ထပ္ေမး၏။

ေရာင္ဝါက မိမိေဘးက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့
ေက်ာ္ပိုးအိတ္ဇစ္ကို ဆြဲလ်က္ ျပသည္။ သည္ေတာ့မွ
ယုံသြားၿပီး memory Stick ကိုအုပ္ထားသည့္လက္ကိုဖယ္၍ လက္ျဖင့္ေတာက္လိုက္ရာ ေရာင္ဝါ့အနားသို႔
ေလ်ာခနဲ ေရာက္လာပါသည္။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါတည္း ယူလာခဲ့ေသာ Laptop ျဖင့္ Stick ထဲမွာ File ေတြပါမပါ
စစ္ေဆးၾကည့္၍ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေသခ်ာေတာ့မွ မယုံသကၤာျဖင့္ ေမးရသည္။

“  ဒီ File ေတြက ဒါအကုန္ပဲလား။
မင္းဘက္က Copy ကူးထားသလား
ကူးမထားဘူးလာဆိုတာ ငါ ဘယ္လို ယုံရမွာလဲ ”

ကိုသီဟက ကိုယ္ကိုေရွ႕ကိုင္းထားရာမွ
ေနာက္မွီေပၚ  စိတ္လြတ္လက္လြတ္ မွီလိုက္ရင္း
ဆရာႀကီးအထာနဲ႔ လက္ပိုက္လ်က္ ၾကည့္ေလသည္။

“ မင္း ယုံကိုယုံရမွာေပါ့။ မင္းအေနနဲ႔ ငါ့ကိုယုံၾကည္လိုက္ဖို႔ကလြဲရင္ တျခား ေ႐ြးခ်ယ္စရာမွမရွိတာ။ မဟုတ္ဘူးလား။ But ဒီေန႔ဒီခ်ိန္ထိေတာ့ ငါ့ဘဝမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ေငြျပန္ညႇစ္႐ိုး ထုံးစံမရွိဘူး။
ကဲပိုက္ဆံေပးစရာရွိတာ ျမန္ျမန္ေပးစမ္းပါ အခ်ိန္ေတြကုန္တယ္ ”

သုတေျပာတာ မွန္တာပဲ။ ပိုက္ဆံေပးလိုက္လွ်င္ေတာင္
သူ႔ဆီမွာ Copy File ေတြရွိေသးပါလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔
တစ္သက္လုံး Psycho ဝင္ေနရမွာ။
ေရာင္ဝါသည္ ပိုက္ဆံအျပည့္ထည့္ထားေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို စားပြဲေပၚသို႔ ဗုန္းခနဲ ပစ္တင္လိုက္၏။
ထို႔ေနာက္ ပိုက္ဆံေတြၾကားထဲ စကၠဴမ်ားေရာညႇပ္လာမည္စိုးသျဖင့္ တစ္အုပ္ခ်င္း ေသခ်ာစစ္ေရၾကည့္ေနေသာ
သီဟ ကို အထင္ေသးစြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။