ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

11~

Κεφάλαιο 11ο~

Brees POV

"παρακαλώ ;". Είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάω. "Bree!". Ακούγεται κάποια γνώριμη φωνή στην κλήση και αμέσως καταλαβαίνω ότι είναι η Tessa. "TESSA! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΔΕΝ ΦΑΝΤΆΖΕΣΑΙ ΠΌΣΟ ΑΝΗΣΥΧΩ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ - ". πάω να συνεχίσω και με διακόπτει. "Την ακούω που παίρνει μια βαθιά ανάσα κάτι που κάνει όταν της ειναι δύσκολο να εκφράστει." Bree σε παρακαλώ μην μπλέκεις άλλο με την αστυνομία ". Τελικά λεει αυστηρά και απορώ. "Tessa δεν κατεβαίνω.. Τι συμβαίνει; σε πείραξε κάποιος;". Ρωτάω ανήσυχη. "μου είναι δύσκολο να σου πω τώρα απλά ας πούμε ότι είμαι με τον Eric και θα είμαι καλα". Απαντάει και σοκαρομαι, ΜΕ ΠΟΙΟΝ;. μονολογώ. "από που και ως που είσαι με αυτον -".
"Bree λυπάμαι.. Μα πρέπει να φύγω σε παρακαλώ υποσχεσου πως δεν θα μπλεχτείς άλλο..θα επιστρέψω σύντομα". Λεει τα τελευταία της λόγια και πριν προλάβω να δώσω κάποια απάντηση μου το χει ήδη κλείσει. Ξέρω πως κάτι τρέχει και δεν πρόκειται για καλό.. Μα δεν έχω άλλη επιλογή από το να την ακούσω. Σε μια τέτοια κατάσταση πρέπει να την εμπιστευτώ.. Το μόνο που ελπίζω είναι να γυρίσει σύντομα σωη και αβλαβής και όλα να γίνουν όπως πριν...

Tessa's POV

Τερματίζω την κλήση και κάποια δάκρυα θλίψης κυλάνε στο πρόσωπο μου. Δεν το πιστεύω ότι αποχαιρετώ την κολλητή μου κατά αυτό τον τρόπο... Εύχομαι στα αλήθεια να καταφέρω να φύγω από δω μέσα. Θα κάνω ότι χρειαστεί με την λεγόμενη εκπαίδευση μου και όταν βρω τον έλεγχο θα φύγω στα αλήθεια. Ο Eric με κοιτάει και με πλησιάζει παίρνοντας το τηλέφωνο. "λυπάμαι πολύ Tessa" δηλώνει σοβαρός. "δεν φταις εσύ αλλά εκείνος!". Λεω απευθυνόμενη στον Jackson. Πιστέψτε με μόλις γίνω αρκετά δυνατή εάν παραβίασω κάποιον κανόνα να τον σκοτώσω θα είναι!.
"μην τον κατηγορείς.. Απλα ακολούθησε τον κανόνα". Λεει και νευριαζω. "πολύ καλά λοιπόν μπορείς να τον υπερασπιστείς εγώ πάω στο δωμάτιο". Λεω και προχωράω προς την έπαυλη χωρίς να θυμάμαι ακριβώς προς τα που πάω, αφού ακόμη δεν έχω μάθει το μέρος καλά. Αυτόματα με τη δύναμη του εμφανίζεται μπροστά μου. "θα σε συνοδεύσω εγώ". Δηλώνει και χωρίς να δώσω κάποια απάντηση απλα περπατάω. Μόλις μπούμε μέσα βλέπω όλους τους άλλους εδώ να κάνουν κάποιο είδος ετοιμασίας στο μέρος και μου δημιουργουνται απορίες. Την ώρα που παω να μιλήσω στον Eric ο ακατανομαστος η αλλιώς Jackson εμφανιζεται. "τα μεσάνυχτα να είστε εδώ. Φορέστε κάτι ανάλογο". Λεει ψυχρά. "και Tessa.. Ακολούθησε με". Συνεχίζει με τον ίδιο τόνο και ενω πάω να αρνηθώ με έχει ήδη τραβήξει προς μια κατεύθυνση. "τι θες;". Ρωτάω το ίδιο ψυχρή. "κόψε το ύφος σε εμένα. Μην ξεχνάς ότι δεν έχουμε ίδια δύναμη  ". Λεει και μου κρατάει τον λαιμό κάνοντας με να πονέσω ενώ τα μπλε του μάτια γυαλίζουν και το βλέμμα του σκοτώνει. Εσωτερικά σαν δαίμονας με όψη αγγέλου σκέφτομαι...
Με αφήνει αφού βλέπει ότι δεν απαντάω και τότε μου δίνει ένα μαύρο φόρεμα." φόρεσε αυτό απόψε". Λεει και πάει να φύγει μα τον σταματάω. "τι είναι απόψε;..". Τον ρωτάω. "τιμούμε την μνήμη των γονιών μου με μια γιορτή". Λεει και καθώς τον βλέπω από πίσω παρατηρώ τα χέρια του τα οποία έχουν σχηματίσει γροθιές... Ώστε οι γονεις του ειναι νεκροί, λέει η φωνή μέσα μου και έχει αμέσως εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο...

Τι λέτε να γίνει σε αυτή τη γιορτή;... Η Tessa φαίνεται να ανακαλύπτει πράγματα. Η κολλητή της θα τηρήσει τον λόγο της; 🤔

Θα το μάθουμε στο επόμενο 🙈πάντως να ξερερε γράφω οπότε έχω χρόνο! Τα λέμε ❤️
~S