ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

10~

Κεφάλαιο 10ο~

Tessa's POV

"οι κανόνες είναι πολύ απλοί αλλά πρώτα θα πάμε στο χώρο του γηπέδου". Λεει και αναρωτιέμαι τι εννοεί καθώς δεν είχα δει κάποιο γήπεδο μέχρι τώρα. Χωρίς να ρωτήσω παραπάνω, πηγαίνω έξω από την έπαυλη μαζί του. Το πίσω μέρος ήταν τελείως διαφορετικό από το μπροστινό και αυτό ήταν που μου έκανε εντύπωση.

Τα πράσινα χρώματα της φύσης το φωτιζαν και έδειχνε πιο χαρούμενο. Ίσως είναι το μόνο μέρος που μαρεσει εδώ σκέφτομαι. Υπήρχαν γύρω μοτοπατια που οδηγούσαν για άλλη μια φορά προς το δάσος. Θα ήθελα να το εξερευνήσω σκέφτομαι αφού πλέον θα μένω εδώ έστω και αναγκασμένη.. Μα εαν το επιχειρήσω θα νομίζουν πως πάω να το σκάσω. Οι σκέψεις μου σταματάνε όταν ο Eric μου μιλάει. "ξεκινα να τρέχεις σε όλο το γήπεδο". Λεει και τον κοιτάω σε φαση αλήθεια τώρα;. "και σε τι θα χρησιμεύσει αυτό;". Λεω φανερά παραξενεμενη. "κατά αυτό τον τρόπο θα βρεις την δύναμή σου και θα μπορείς να τρέχεις όπως εμάς". Αναστεναζω και τελικά ξεκινάω να τρέχω.

[...]

Ύστερα από αρκετούς γύρους νιώθω πολύ κουρασμένη.. Παραπάνω από το κανονικό." τι μου συμβαίνει;". Λεω και είμαι έτοιμη να πέσω κάτω." δεν εισαι συνηθισμένη ακόμα. Ο οργανισμός σου αναζητά να τραφεί ". Δηλώνει και μου δίνει ένα δοχείο με αίμα..
Ακόμη δεν μπορώ να αποδεχτώ το γεγονός ότι πια πρέπει να τρέφομαι έτσι και νιώθω μια αηδία όταν το πρώτο βλέπω. Μα τότε κάτι περίεργο μου συμβαίνει. Τα μάτια μου αλλάζουν χρώμα και γίνονται εκείνο το έντονο μπλε πάλι. Οι κυνοδοντες μου κάνουν έντονη την εμφάνιση τους και χωρίς να το ελέγξω πίνω μέσα σε λίγα λεπτά το αίμα. "ήρεμα. Μην αφήνεις να σε παρασύρει πρέπει να έχεις τον έλεγχο και να μάθεις να σταματάς". Λεει αυστηρά. Μόλις το πιω νιώθω σαν να αυξάνεται η δίψα μου και θέλω και άλλο σαν υστερικη. Ο Eric μου πιάνει τα χέρια και με κοιταει στα μάτια. "ηρεμησε, μπορείς". Λεει και προσπαθώ να βρω τις ανασες μου. Επανέρχομαι στην κανονική μου μορφή Χάρης εκείνον. Πριν πω κάτι με τραβάει στην αγκαλιά του κάτι που μου κάνει εντύπωση. Νιώθω άβολα αφού ακόμη θυμάμαι την άσχημη εξέλιξη που είχαμε εμείς οι δυο και αποφασίζω να κάνω πίσω. "Eric θέλω απλα να μάθω τι συμβαίνει δεν μπορώ άλλο να συνεχίσω να κάνω πράγματα χωρίς να ξέρω". Δηλώνω σοβαρή. "έχεις δίκιο".αρχιζει να λεει. "όπως σου έχω πει όλοι όσοι είναι εδώ μέσα ήταν είτε επειδή το επέλεξαν είτε επειδή ήταν στη θέση σου. Οι βασικοί κανόνες είναι τρεις.
Ο πρώτος κανόνας είναι να μην βγαίνουμε ποτέ από εδώ εάν δεν έχουμε αποκτήσει ακόμη τον έλεγχο.
Ο δεύτερος κανόνας είναι να υπάκουμε τις εντολές του Kingston και του Jackson.
Ο τρίτος και πιο βασικός κανόνας είναι να μην επιτεθούμε σε άνθρωπο η να τον μετατρέψουμε χωρίς να έχουμε την εντολή.
Όπως καταλαβαίνεις εάν αυτοί δεν τηρηθούν θα υπάρχει και η ανάλογη τιμωρία.. Που καλύτερο θα ήταν να μην μάθεις τι είναι. Τα υπόλοιπα είναι αυτονόητα.. Τρεφεσαι μόνο με όσο σου δίνουμε εμείς και δεν έχεις σχέσεις με παλιούς σου άνθρωπους". Ολοκληρώνει και μένω με ανοιχτό το στόμα. Πρέπει να μου κάνει πλάκα έτσι..δεν θα ξανα δω την Bree; και οι σπουδές μου;, τα όνειρα μου.. Καταστραφηκε η ζωή μου τελειωτικα.. Και το αποκορύφωμα είναι ότι θα πρέπει να υπακούω και τον Jackson που Χάρης εκείνον βρίσκομαι σε αυτή θέση! ΤΟΝ ΑΠΕΧΘΆΝΟΜΑΙ. "μάλιστα.. Μπορώ να επιστρέψω στη φυλακή μου τώρα;". Λεω ειρωνικά για το δωμάτιο που με έχουν. "Tessa.. Ξέρω πως σου είναι δύσκολο για αυτό σου επιτρέπω να τηλεφωνήσεις στη Bree μια τελευταία φορά..". Δηλώνει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. Δεν το περίμενα αυτό...

Brees POV

Η αστυνομία δεν έχει κανένα νέο για την Tessa και είμαι μέσα στην απογοήτευση.. Παράλληλα νιώθω τόσο άχρηστη και ηλιθια που δεν μπορώ να κάνω κάτι ούτε ήμουν μαζί της εκείνο το βράδυ..
Ενώ είμαι χαμένη στις σκέψεις μου για εκείνη ένας άγνωστος αριθμός με καλεί...

Λοιπόν τι λέτε να πει στην Bree; 🤔... Και πως θα ακολουθήσουν τα πράγματα στη νέα ζωή της;... Πόσο μάλλον θα τα πάει καλά με τον Jackson; 😌

Νομιζω αρχίζει να εξελίσσεται 🙃ελπίζω να σας άρεσε τα λεμε❤️
~S