ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

3~

Κεφάλαιο 3ο~

Tessa's POV

Φτάνω σε εκείνο το στενό και κοκαλωνω με αυτό που βρίσκω μπροστά μου. Τα μάτια μου αυτόματα ανοίγουν διάπλατα και νιώθω πως χάνω τα λόγια μου, ενώ μια ανατριχίλα με διαπερνάει. Τρία αγόρια είχαν κολλήσει έναν άνθρωπο στον τοίχο και υπήρχαν αίματα παντού.. Επεξεργαζομαι καλύτερα τι γίνεται και αρχίζω να φοβάμαι μόλις πάρω είδηση τα μάτια τους και τα κοφτερά τους δόντια.. Από το μυαλό μου μια σκέψη αυθόρμητα μου περνάει.. Δεν μπορεί όχι! Δεν υπάρχουν! Μονολογώ και πάω να τρέξω πίσω στην κατεύθυνση από όπου ήρθα μέχρι που ένας τους εμφανίζεται μπροστά μου.. Με ταχύτητα φωτός. Με κοιτάζει έντονα και με πλησιάζει. Το χρώμα των ματιών του ήταν μπλε μα όσο με πλησίαζε ήταν φανερό πως η απόχρωση του όσο πήγαινε και άνοιγε με μεταφυσικό τρόπο.. Ξεροκαταπινω και κάνω βήματα πίσω μέχρι που κουτουλαω σε έναν τοίχο. Με μια κίνηση βάζει το χέρι του στον λαιμό μου και με πιέζει έντονα. Δυσκολεύομαι να βρω τις αναπνοές μου και τον κοιτάω με δεος ενώ βουρκωνω. Τότε κάτι που δεν περιμένω συμβαίνει. Ξαφνικά πλησιάζει τον λαιμό μου και τα  δόντια του διαπερνάνε το δέρμα μου. Πόνος με κατακλυει και όταν είμαι έτοιμη να ουρλιαξω όλα αρχίζουν να θολώνουν... "πάρτε τη. Δεν μπορούμε να την αφήσουμε έτσι, είδε πολλά.". Είναι το τελευταίο που ακούω μέχρι που λιποθυμάω...

[...]

Τα μάτια μου ανοίγουν και νιώθω ζαλισμένη λες και με είχαν ναρκωσει. Αμέσως καταλαβαίνω πως βρίσκομαι σε ένα αμάξι και τότε ολα έρχονται ξανα στη μνήμη μου. Εκείνα τα αγορια.. ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΜΑΙ;. σκέφτομαι ταραγμένη και μου κόβεται η ανάσα από τον τρόμο. Ένας βρισκόταν δίπλα μου και οι άλλοι δύο ήταν μπροστά. "ηρεμησε μικρή, οι χτυποι της καρδιάς σου κάνουν σαν παλαβοι". Λεει εκείνος που οδηγάει και τον κοιτάω.. Αυτός είναι που μου το έκανε αυτό, σκέφτομαι και πιάνω ασυναίσθητα τον λαιμό μου. Αίμα έτρεχε ακόμα.. "ΤΙ ΘΈΛΕΤΕ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ;, ΤΙ ΕΊΣΤΕ;". Φωνάζω σαν υστερικη και προσπαθώ να βρω άλλη εξήγηση από αυτό που έχω καταλάβει.. Καθώς είμαι σε άρνηση. Όλοι τους κοιτάζονται και γελάνε ειρωνικά. "αυτό είναι κάτι που θα ανακαλύψεις πολύ σύντομα". Λεει για άλλη μια φορά εκείνος και τα δάκρυα μου κάνουν την εμφάνισή τους. Χίλια σενάρια περνάνε το νου μου και συνεχίζω να φοβάμαι ακατάπαυστα... Χωρίς να έχω άλλη επιλογή παραμένω αμίλητη. Ύστερα από λίγο το αμάξι σταματάει και οι πόρτες ανοίγουν. Τρέξε είναι ευκαιρία λεει η φωνή μέσα μου και έτσι και κάνω. Τρέχω με όλη μου τη δύναμη προς ένα δάσος όπου υπήρχε μπροστα μου...μα μάταια για άλλη μια φορά καθώς με ξανα πιάνει εκείνος.. Αφήνει την πραγματική μορφή του να κάνει την εμφάνιση της και φαίνεται έξαλλος. Πλησιάζει τον λαιμό μου για άλλη μια φορά με τα κοφτερά του δόντια. "άλλη μια να τρέξεις και θα σε σκοτώσω". Ψυθιριζει στο αυτί μου και παίζει με τα νύχια του στην φλέβα του λαιμού μου. Οι σκέψεις μου το επιβεβαίωσαν.. Και εύχομαι να είχα άδικο... Είναι βρικόλακες..

Ένα σχετικά μικρό κεφάλαιο 😅μα είναι αρχή ακόμα οπότε υπομονή! Τι λέτε να ακολουθήσει; 🤔... Που την πήγαν; και γιατί την πήραν; 😐

Τα λέμε στο επόμενο ❤️
Αστεράκι! 😇
~S