ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

50~

Κεφάλαιο 50ο~

Bree's POV

Μετά απο κάμποση ώρα σταματάω ότι κάνω και βρίσκω τις ανασες μου. Μένω για λίγο να τον κοιτάω στα μάτια ενώ εκείνος κάνει το ίδιο παράλληλα. "τι ήταν αυτό;..". Ρωτάω κάπως ντροπαλά, κάτι ασυνήθιστο για εμένα. Πάντα είχα άλλον αέρα με τα αγορια. "ήθελα από τη πρώτη στιγμή να το κάνω". Λεει ξανα πλησιάζοντας με. "Emmet.." λεω χωρίς να έχω βρει ακόμη πλήρως τις ανασες μου και ακουμπάω απαλά το στερνό του ως ένδειξη να μείνει ακίνητος. Εκείνος αμέσως κρατάει το χέρι μου και το μεταφέρει κάτω. "αυτό δεν τελείωσε εδώ". Λεει και με αφήνει μονη για άλλη μια φορά. Γιατί πρέπει να το κάνει αυτό κάθε φορά;!. Λεει η φωνή μέσα μου και ύστερα κάθομαι στο κρεβάτι κοιτάζοντας μπερδεμένη. Το ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν να με ελκύει κάποιος που δεν ξέρω καν ποιος πραγματικά είναι.. Και το άγγιγμα του να με ερεθίζει όπως τώρα!. Προσπαθώ να καταπνιξω αυτές τις σκέψεις και ξαπλώνω. Συνελθε Bree είναι απλώς ένα άλλο αγορι, σκέφτομαι και κλείνω τα μάτια μου..

Amanda's POV

"ήσουν με εκείνη έτσι δεν είναι;". Ρωτάω τον Emmet μόλις τον βλέπω να επιστρέφει στην οροφή μαζι μας. Εκείνος απλα γνέφει καταφατικά. "εάν την θες γιατί δεν της το δείχνεις;". Αποφασίζω και τον ρωτάω. "ο μικρός Emmet τελικά βρήκε τον έρωτα του!". Λένε οι άλλοι πειράζοντας τον και γελαω για λίγο. Εκείνος μας κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα. Δεν είχε ξανα κοιτάξει άλλη στο παρελθόν για αυτό μας έκανε εντύπωση." περιμένω την κατάλληλη στιγμή". Δηλώνει και για μια στιγμή ο Jackson περνάει στο μυαλό μου. Το ίδιο σκεφτόταν για εμένα όταν γνωριστήκαμε. "ίσως θα σου έκανε καλό να φύγεις τελικά". Λεει ο Emmet με ένα πονεμένο χαμόγελο διαβάζοντας εκείνη μου τη σκέψη. "τα μεσάνυχτα θα φύγω.. ". Λέω αυθόρμητα. Δεν το είχα προγραμματίσει καν μα θα ήθελα να περάσω την υπόλοιπη μέρα μαζί τους για τελευταία φορά. Εξάλλου τώρα που δεν με χρειάζονται για κάτι άλλο δεν με κρατάει κάτι εδώ. Παραδέχομαι πως δεν θα άντεχα να τον βλέπω με εκεινη όσο χαρούμενο τον θέλω οπότε έτσι θα γίνει...
Όλοι τους με αγκαλιάζουν απροσδόκητα και συγκινούμαι θα μου είναι δύσκολο να αποχαιρετήσω και τους ίδιους, αφού είχαμε δεθεί τόσο καιρό...

Tessa's POV

Βγαίνουμε από το μπάνιο αφού τελειώσουμε ότι κάναμε και ο Jackson μου κάνει νόημα να περιμένω. Απορημενη γιατί, έτσι και κάνω. Ξαφνικά τον βλέπω να εμφανίζει τις βαλίτσες που είχα πάει στην έπαυλη. "πως κατάφερες να φέρεις τα πράγματα μου εδώ αφού -". Πάω να πω και με διακόπτει. "ας πούμε ότι τα είχα σχεδιασμένα όλα". Απαντάει με ένα χαμόγελο, το οποίο ανταποδίδω. Ντυνομαστε λοιπόν μιας και έφερε τα πράγματα μου πλέον εδώ και ύστερα βγαίνουμε έξω από το σπίτι για εκείνη την έκπληξη που μου έλεγε." λοιπόν ποια είναι η έκπληξη;!". Ρωτάω ανυπομονη, δεν μπορώ τις εκπλήξεις και το ξέρει. "εάν σου έλεγα δεν θα ταν έκπληξη". Δηλώνει απογοητευοντας με. Ρολαρω τα μάτια μου και μπαίνω στο αμάξι μαζί του. "όταν το δεις δεν θα μου κρατάς κακια πια". Συνεχίζει με ένα χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο του κάνοντας με να απορω και άλλο.