ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

36~

Κεφάλαιο 36ο~

Jacksons POV

Γνέφει καταφατικά και παραμένω το ίδιο σοκαρισμένος. "δεν... Δεν εχω λόγια". Παραδέχομαι και στρεφω το βλέμμα μου αλλού. Η ψυχολογία μου από εκείνη την ημέρα είχε αλλάξει, ένιωθα μόνο ασταμάτητο πόνο. Μετά ακολούθησε το άλλο με την Tessa που τον επανέφερε και τώρα αυτό. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω.. "Jackson.. Θέλω να ξέρεις ότι σε έχω συγχωρέσει". Δηλώνει και μου κρατάει το χέρι ενώ με κοιτάει στα μάτια. "στις αρχές μου ήταν δύσκολο να το αποδεχτώ όλο αυτό μα συνειδητοποίησα ότι δεν είχες άλλη επιλογή.. Εάν κατηγορώ κάποιον είναι το κάθαρμα ο πατριος σου και μόνο. Σε αγάπησα και αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει γιατί ήσουν ο πιο σημαντικός για εμένα". Ολοκληρώνει και την βλέπω ότι βουρκωνει. Αυτόματα την σφίγγω στην αγκαλιά μου χωρίς να πω τίποτα. Το άγγιγμα της μου φαίνεται τόσο ξενο πλέον μετά από τόσα χρόνια. Παρόλα αυτά το είχα ανάγκη.. Είχα ανάγκη την συγχώρεση της. Ενα μέρος μου πάντα την κράταγε μέσα αφού πέρασα πολλά μαζί της και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που δέθηκα. Είναι μια πολύ έντονη στιγμή για εμένα αλλά και για εκείνη ενώ πιστευα ότι την έχασα και εκείνη ότι δεν θα με ξανα έβλεπε. Δεν σταμάτησα λεπτό να σκέφτομαι την Tessa.. Το γεγονός ότι άφησα το μέρος όπου μεγάλωσα, αλλά τώρα νιώθω πως βρήκα το που πραγματικά ανήκω και φαίνεται να είναι εδώ με τους άλλους και ίσως με την Amanda έστω και σαν φίλοι. Αυτή η αλλαγή θα βοηθήσει και εμένα και την Tessa αφού μόνο πονο της έφερνα.

[...]

Περνάω την ώρα με την Amanda και τους υπόλοιπους. Κυρίως μιλάω με τον Emmet και εκείνη αφού ήταν οι πιο κοντινοί μου. Παρόλα αυτά φαίνεται να ταιριαζω και με τους άλλους. Όλοι ανοίχτηκαμε για όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό. "Πως γνωριστικατε;". Αποφασίζω και ρωτάω αναφερόμενος στην Amanda. "Μόλις βρήκα την δύναμη να σήκωθω όντας αλλαγμένη βρήκα τον δρόμο έξω από το δάσος. Το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω από εκεί μια και καλή και να εκμεταλλευτώ την δεύτερη ευκαιρία που μου δωθηκε..
Μόλις έφτασα στην πόλη αυτόματα επιτέθηκα σε έναν άνθρωπο. Κάτι κλασσικό από εμένα όπως ξέρεις.. Και κάπως έτσι τα παιδιά βρέθηκαν στον δρόμο μου εμποδίζοντας με. ". Ολοκληρώνει εκείνη και τώρα βγαίνει νόημα." ήταν πολύ βίαιη στην αρχή ". Πετάγεται ο Emmet κάνοντας τον τρομαγμένο και γελάμε." για πες μας τώρα γιατί έφυγες από την έπαυλη; ". Με ρωταει ο Ronnie περίεργος. Χωρίς να αφεθω στο πως νιώθω και τις σκέψεις μου, αμέσως τους λέω τα πάντα. Μου βγάζουν μια εμπιστοσύνη.
Μολις ολοκληρωνω όλοι μένουν άναυδοι και συγκεκριμένα η Amanda φαίνεται αρκετά επηρεασμένη. Δεν ξέρω τι ακριβώς νιώθει η εαν της έλειψα όλον αυτό τον καιρό πάντως δείχνει αρκετά ενοχλημένη ακούγοντας για την Tessa. "εάν ένιωθε κάτι για εσένα θα σε εμπιστευοταν και θα σου έδινε και άλλες ευκαιρίες". Δηλώνει και παραδέχομαι με λύπη πως έχει δίκιο.. "μην αγχώνεσαι φίλε είπαμε εδώ περνάμε καλά δεν μας νοιαζουν οι γυναίκες". Λεει ο Emmet συμπαραστατικα. "μας χρειάζονται για αλλα".
" είμαι και εγώ εδω". Πετάγεται η Amanda και γελάμε αλλη μια φορά σπάζοντας την άβολη ατμόσφαιρα. "Απόψε θα βγούμε να γιορτάσουμε την επανένωση με τον τρόπο μας". Λένε όλο νόημα. Όταν τακτοποιήθω και εγώ σε ένα δωμάτιο που μου δίνουν ετοιμάζομαστε να φύγουμε...

Άργησα λίγο να ανεβάσω 😅.. Τι λέτε να γίνει τώρα που ο Jackson έγινε ένας από εκείνους; και τελικά τι θα ακολουθήσει στην έπαυλη; 🤔

Θα το δούμε στο επόμενο 😁, τα λεμε❤️
~S