ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

20~

Κεφάλαιο 20ο~

Tessa's POV

"τι έκανες με αυτον, σε έψαχνα το πρωί και έφυγες χωρίς να πεις τίποτα". Μου λέει ο Eric φανερά με ζήλια. Αρχίζω να μην αισθάνομαι πολύ καλά καθώς πρέπει να τραφω και είμαι έτοιμη να πέσω κάτω. Ο Eric το παίρνει είδηση και με σηκώνει στην αγκαλιά του πηγαίνοντας με μέσα για μου δώσει αμέσως αίμα. Μια ξαφνική οργή με καταβάλει και είμαι έτοιμη να δαγκώσω όποιον είναι μπροστά μου μέχρι που μου δίνει το κλασσικό ποτήρι. Αμέσως πίνω και ηρεμώ επανέρχοντας στα λογικά μου. "ΠΌΣΗ ΩΡΑ ΣΕ ΕΊΧΕ ΜΑΚΡΥΆ; ΞΈΡΕΙ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΤΡΑΦΕΙΣ". Φωνάζει έξαλλος και του πιάνω το χέρι. "Eric ηρεμησε ήταν απλά μέρος της εκπαίδευσης..". Βρίσκω μια δικαιολογία και παίρνει μια ανάσα. "έχεις δίκιο απλα ξεφεύγω όταν ξέρω πως είσαι μόνη μαζί του..". Λεει και με αγκαλιάζει. Νιώθω άβολα με αυτη την κατάσταση... Ο Eric ακόμη με αγαπάει και ο Jackson μου κάνει όλα αυτά..
Τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνω;. Δεν θέλω να πληγωθουν.. Ειδικά ο Eric γιατί για τον Jackson δεν είμαι σίγουρη αν απλα δεν με χρησιμοποιεί. Στο μεταξύ θα προσπαθήσω να είμαι απλώς φιλική και με τους δύο..οσο δύσκολο και εαν γίνεται ορισμένες φορές.

Jacksons POV

Ξεκινάω την διαδρομή μου για το σπίτι στο οποίο βρήκα ότι έμενε εκείνη με την φίλη της.. Ο μόνος τρόπος να την κάνω να νιώσει καλύτερα είναι να της φέρω την φίλη της. Δεν ξέρω τι θα κερδίσω από όλο αυτό και γιατί ασχολούμαι τόσο μα εξακολουθώ να νιώθω μια έλξη προς εκείνη. Φτάνω με το αμάξι μου έξω από το σπίτι και μένω να το επεξεργαζομαι για λίγο να σιγουρευτώ ότι είναι αυτό. Χτυπάω την πόρτα χωρίς σταματημό μέχρι που τελικά μου ανοίγει ένα κορίτσι. Αυτή υποθέτω είναι η φιλη της. "εμ... Μπορώ να σε βοηθήσω;". Λεει περίεργα αφού είμαι ένας άγνωστος για αυτή. Ας τελειώνουμε με αυτό.. Σκέφτομαι και αμέσως την δαγκωνω κλείνοντας την πόρτα πίσω μας. Αφού ούρλιαξει όπως όλοι τους πέφτει ξερή στο πάτωμα. Αυτό που κάνω είναι ενάντια των κανόνων και το κάνω για την Tessa... Ποιος εγώ. Τα βλέφαρά της κλείνουν και αφήνει την τελευταία της πνοή. Βαριεστημένα την σηκώνω σαν σακί και την βάζω στο πορπαγκαζ. Την μισώ αυτή τη δουλειά μονολογώ και ξεκινάω να οδηγαω πίσω στην έπαυλη.

[...]

καθώς οδηγαω ακούγεται ένας θόρυβος από πίσω και αμέσως καταλαβαίνω ότι ξύπνησε. Ρολαρω τα μάτια μου και σταματάω το αμάξι σε μια άκρη αφού δεν έχει σταματημό. Ανοίγω το πορπαγκαζ και πάει να φύγει μα την κρατάω με μια κίνηση. Ξεκινάει να κλαίει με λυγμούς και να ουρλιάζει. Ανέκφραστος την κοιτάω αφού είμαι συνηθησμενος σε αυτή την αλλαγή. "πιες αυτό". Της λεω και της δίνω το αίμα που είχα μαζί μου για την περίσταση. "τι είναι αυτό;". Λεει σχεδόν τρέμοντας. Γιατί όλοι οι θνητοί είναι τόσο σπαστικοί;, σκέφτομαι και την βάζω να το πιει με το ζορι. Όπως το περίμενα χλωμιαζει και ξανα πέφτει λυποθημη κάνοντας το πιο εύκολο για εμένα. Χαμογελάω νικητήρια και αφού αυτή τη φορά την βάλω δίπλα μου συνεχίζω να οδηγαω.
Φτάνω στην έπαυλη και ενώ είναι ακόμη αναίσθητη, παρκάρω και την πάω μέσα. Χωρίς να περιμένω παραπάνω χτυπάω την πόρτα της Tessa's. Εκείνη ανοίγει την πόρτα και με κοιταει ανέκφραστη μέχρι που της δείχνω την φίλη της....

Από ότι φαίνεται άλλαξε και η Bree... Πως θα αντοδρασει η Tessa; 🤔 και τώρα που θα είναι και εκείνη εκεί τι θα συμβεί;....

Τα λεμε❤️
~S