ᴛʜᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ ɪ ꜰᴇʟʟ ꜰᴏʀ~

17~

Κεφάλαιο 17ο~

Jacksons POV

Φτιαχνομαι με μια άκυρη από εδώ μεσα να ξεχνιέμαι.. Όλο το βράδυ αυτό κάνω αφού ήταν η χειρότερη μου μέρα. Δεν αντέχω το γεγονός να γιορτάζουμε μια μέρα που πέθαναν οι δικοί μου και είναι κάτι που μισώ από τους κανόνες του πατριου μου..
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι δεν νιώθω την ίδια ευχαρίστηση με εκείνη που ένιωσα με την Tessa. Τι σκατα μου συμβαίνει, αναρωτιέμαι και σταματάω ότι κάνω με εκείνη την γκόμενά. "μπορείς να φύγεις τώρα". Λεω και χωρίς να φέρει αντίρρηση αφού ξέρει ότι δεν τη συμφέρει φεύγει. Μόνο αυτό μαρεσει εδώ μέσα, κάνω ότι γουστάρω και όλοι με σέβονται. Σταδιακά σκέφτομαι και ότι έγινε με τον Eric μα δεν με ενδιαφέρει κιόλας ιδιαίτερα. Παραδέχομαι ότι ακούγεται εγωιστικό μα έχει πολύ καιρό να με αγγίξει κάτι... Να νιώσω έστω ένα συναίσθημα.
Κοιτάω την ώρα και είναι έξι το πρώι. Πηδαω από το παράθυρο μου με την δύναμη μου και κατεβαίνω στο γήπεδο. Έχω ένα συγκεκριμένο μέρος κοντά στο δάσος που με ηρεμεί. Περπατάω προς τα εκεί και βλεπω την Tessa.. Που από ότι φαίνεται και αυτή δεν κοιμόταν, η τουλάχιστον ξύπνησε. Κάθε φορά που την κοιτάω η εικόνα της Amanda's περνάει στον νου μου και ανοίγει την ίδια πληγή... Αυτό το κορίτσι θα μου κάνει περισσότερο κακό, σκέφτομαι και πάω να φύγω μα παραδόξως με πλησιάζει. "Jackson.." λεει ανέκφραστη και την κοιτάω. Την παρατηρω και διακρίνω ότι φοράει ρούχα του Eric υποθέτω την έριξε τελικά.. Μα το ερώτημα είναι γιατί με νοιάζει;. "Tessa". Απαντάω με τον ίδιο τόνο. "τι κάνεις εσύ εδω;" με ρωτάει και γελαω. "εγώ τι κάνω η εσύ;. Δεν θα έπρεπε να είσαι με τον γκομενο σου;". Λεω ψυχρά. "το τι κάνω δεν σε αφορά και όχι δεν είναι γκομενος μου". Απαντάει και σταυρωνει τα χέρια της. Μαρεσει να την προκαλώ. "ούτε θέλω να μάθω κιόλας. Τώρα φύγε ". Της λεω σχεδόν σαν να την διατάζω και κάθομαι σε έναν κορμο." δεν θα είμαι από αυτές που σε υπακουνε πια". Λεει με σιγουριά. Αμέσως σηκώνομαι και την πλησιάζω. "θες μήπως να σου θυμησω πως μπορώ να σε κάνω να με ακούς; ". Ψυθιριζω και της κλείνω το μάτι. Ακούω τους παλμούς της να χτυπάνε σαν παλαβόυς και χαμογελάω νικητήρια." οχι". Απαντάει ξερα θέλοντας να δείξει ότι αντιστέκεται. "μου αρέσουν οι προκλήσεις μικρή ". Της λεω όλο νόημα και με μια κίνηση την βάζω πάνω στον κορμο. "τι θα έλεγες να διασκέδαζαμε πάλι;". Συνεχίζω να λέω πονηρά ενώ είμαι από πάνω της και αλλάζει μεριά κάνοντας μου εντύπωση. Τώρα βρίσκεται εκείνη από επάνω μου." τι θα έλεγες όχι; ". Λεει με ένα χαμόγελο. "έχω μια καλύτερη ιδέα". Λεω και την φίλαω. Αμέσως με σπρώχνει και σηκώνεται. Αυτό που κάνει με πεισμωνει πιο πολύ. Καμία δεν μου αντιστέκεται εκτός από εκείνη τώρα. Τότε πάει να με αφήσει χωρίς να πει τίποτα και μπαίνω μπροστά της με τη δύναμη μου. "σήμερα θα σε εκπαίδευσω εγω". Δηλώνω...

Ωπα να τα μας😌τι λέτε να γίνει στην εκπαίδευση με τον Jackson;..

Τα λέμε στο επομενο❤️
~S