Sa araw na lumuhod at nagmakaawa sa kanya ay dun na nagsimula ang kalbaryo ng buhay. Oo, sobrang sakit na pero kinakaya ko pa rin kasi mahal ko siya. Mahal na mahal.
"TANG'INA ANO PANG TINUTUNGANGA MO DIYAN" sigaw nito sa'kin."HOY, ANG SABI KO MAGLUTO KA NA PUNYETA!"
Araw-araw na lang ganito ang set-up namin. Nakakasawa na pero kinakaya ko pa rin.
Yumuko ako."Sorry po sir." hingi ko ng tawad.
Nanlilisik ang matang tumingin siya sa'kin.
"SORRY?SORRY NA NAMAN PUTA KA TALAGA." sigaw nito at malakas akong tinulak dahilan ng pagkakasalampak ko sa sahig. Nanunubig na ang mata ko.
"Babe what's happening here?"gising na pala ang linta.
Kaagad na umamo ang mukha niya at bumaling dito sa'ka masuyo nitong hinalikan sa labi kaya mabilis na napa-iwas ako. Parang pinipiraso na naman ang diddib ko sa sobrang sakit.
"Nothing babe. There's just a stupid maid who can't do her job properly."walang buhay'ng paliwanag ni kaizer dito.
Kaya lumingon sa'kin ang higad at lumapit.
Umupo ito para magkapantay ang mukha namin sa'ka mahigpit na hinawakan ang baba ko,bnapa-igik naman ako dahil halos bumaon na sa baba ko ang matulis nitong kuko.
"Next time, gawin mo ng maayos ang trabaho mo.Wag tatanga-tanga dahil hindi ikaw ang reyna dito, maliwanag?"mahina ngunit may diing sambit nito kaya dahan-dahan akong tumango habang nag-uunahan ng tumulo ang mga luha ko.
Ngumisi siya at tumayo.
"Good." ngisi ito bago bumaling kay Kaizer na parang wala lang. Inangkla nito ang braso niya dito."Baby, let's go upstairs."malanding saad nito kay kaizer. Tumango naman ito at hinila na ito sa taas.
At ako nakasalampak sa sahig at parang tangang tahimik na umiiyak. Ba't ba nangyayari sa'kin to?Wala naman akong ginagawang masama. Nagmahal lang naman ako.
Dahan-dahan akong tumayo saka marahas na pinunasan ang luha ko. Huminga ako ng malalim sa'ka pumunta na lamang ng kusina.
Sa loob ng isang buwan ay ganon pa rin. Maglilinis ng bahay, sisigawan, sasaktan, magmumukmok at tahimik na umiiyak.
Hindi ko nga namalayan na mag-iisang buwan na pala akong manhid pero okay lang kaya ko pa naman sa ngayon.
Lumabas na ako ng maids room. 'Dun na ako natutulog total katulong lang naman ako dito.
Pupunta na sana ako ng kusina pero napatigil din at napatingin sa sofa at nanlamig na naman ang buong katawan ko.
"Ahhh,baby faster!" rinig kung malanding ungol ng higad habang gumagalaw sa ibabaw niya ang asawa ko. Nag uunahan na namang tumulo ang luha ko kaya mabilis na lang akong umiwas ng tingin sa'ka naglakad na lamang papuntang kusina para magluto.
Kahit anong pahid ng luha ko ay hindi pa rin ito tumitigil. Bakit masakit pa rin? Eh, sanay na naman ako kasi harap-harapan nilang ginagawa 'yun sa harapan ko.Wala silang paki-alam sa nararamdaman ko kahit halos mamatay na ako sa sakit.
Naghihiwa ako ng sibuyas kaya mas lalo akong napaluha.
"Aray!" mahinang sambit ko ng mahiwa ko ang kamay ko dahil nanlalabo na ang mata ko dahil sa kaka-iyak.
Malaki ang hiwa kaya masagang umagos ang dugo. Shit!
"What happened?"napalundag ako sa kaba ng may biglang nagsalita sa likuran ko.
Mabilis kung tinago ang kamay kung nahiwa at kinakabahang bumaling dito.
Titig na titig sa'kin si kaizer kaya napa-iwas ako ng tingin.
"A-ah! wala...wala namang nangyari dito."Pagsisinungaling ko at hindi pa rin makatingin sa kanya.
Pero parang hindi ito naniniwala bagkus ay humakbang ito papalapit sa'kin kaya mas lalo akong kinabahan.
"A-anong ginagawa mo?" kabadong tanong ko pero hindi ito nagsalita at tumitig lang sa mata ko.
Inangat nito ang kamay niya kaya mabilis akong napapikit. Nanginginig na naman ang tuhod ko dahil sa takot na baka saktan na naman niya ako pero nagdaan ang ilang minuto pero wala pa rin tumama sa mukha ko kaya dahan-dahan kung iminulat ang mata ko.
At nakita ko si kaizer na hindi makapaniwalang nakatitig sa'kin.
"Did you think I will hit you again?That's why you immediately close your eyes?" hindi makapaniwalang tanong nito pero hindi ako umimik at yumuko na lamang para maitago ang nagbabadyang luha ko.
"So, you really thought of it."bulong nito at mapaklang tumawa. Humakbang ito papalapit sa'kin kaya napa-urong ako pero mabilis nitong nahapit ang beywang ko kaya napatigil ako.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Tumingin ako sa mata niya na ngayo'y galit na.
"Why did you step away?" mapanganib nitong tanong kaya napa-iwas ako ng tingin.
"N-na....N-nagulat lang ako." Utal na sambit ko.
Binitiwan niya ang beywang ko kaya nakahinga-hinga ako ng maluwag pero nahigit ko rin ng hinawakan niya ang kamay ko at dinala sa kwarto namin noon at pina-upo niya ako sa kama, sa'ka pumasok ng banyo.
Bumukas naman ito agad at may hawak na, na first aid kit. Umupo siya sa gilid ko at muling hinawakan ang kamay ko. Bumilis na naman ang tibok ng puso ko.
Napa-aray ako ng nilagyan niya ito ng alcohol kaya napatingin siya sa'kin.
"Masakit?"tanong niya kaya dahan-dahan akong tumango.
Nagulat ako ng inihipan niya ito sa'ka sinimulan niyang linisan ito.
"Ahm, N-nasan p-pala si shane?"kabado kung tanong kaya natigilan ito sa'ka tumingin sa'kin at nagkibit balikat.
"She went home."baliwalang sagot nito bago tinuloy ang paggamot sa kamay ko. Umuwi yung higad?Himala! Eh, Ngayon lang naman yun umuwi pero nagpapasalamat pa rin ako dahil nabawas-bawasan na stress ko.
"Done." sambit ni Kaizer kaya napatingin ako sa kanya.
"Maraming Salamat Sir."pasalamat ko dito pero wala akong narinig na salita mula dito kaya napatingin ako sa kanya. Bahagya akong nagulat ng madilim ang mukhang nakatitig sa'kin.
"B-bakit?"
He looked away."Nothing....Now get out." cold na saad nito kaya mabilis akong tumayo at lumabas na ng kwarto. Nagpakawala ako ng malalim na hininga.
Shit!
YOU ARE READING
Ruthless Revenge
RomanceThey say that love is patient, love is kind and above all love is blind but what if you've gone too much pain. Would you still wanted to believe that love is blind?Or you'll decide to leave to ease the pain you felt and escape from hurtful reality? ...
