ZEMHERİ (Kırık Hayaller Serisi I)

16

Gözlerimi zar zor açabilmiştim. Uykusuzluktan bir gün bir yerde düşüp bayılacaktım. Elimin üstünde bir kıpırdanma hissettiğimde yavaşça başımı karnıma eğdim. Gördüğüm şeyle arkamı dönüp bana sarılan Kartal beye baktım. Uyurken çok daha masumdu. Burada uyuyakalmamıza inanamıyordum. Elini yavaşça belimden çekmek istediğimde kaşları çatılmıştı.

"Kartal bey?" dedim. Umursamadan uyumaya devam etti. Belimdeki bileğine baktım. Saat vardı. Aklım gelen şeyle yerimden sıçrayıp yataktan kalkmıştım. Kartal bey yeni yeni uyanarak gözlerin açtı.

"Kalkın lütfen! Sınava geç kalacağım!"

Ayılmış olacak ki başını kaldırıp sağına ve soluna bakındı. Daha sonra yayakta doğrulup oturmuştu. Bileğindeki saate bakarak saçlarını geriye attı.

"Saat daha çok erken." diyerek yataktan kalkıp odadan çıkmıştı. Birde sınavım vardı. Saat on ikiydi. Biz hazırlanıp çıkana kadar bir olurdu zaten.

İki gündür üstümde duran kıyafetler bir çırpıda çıkartıp dolaba yönlendim. Bu eve gelirken yanımda hiç bir şey getirmemiştim. Bu yüzden dolaptan hızlıca bir şeyler çıkartıp giyindim. Kısa kıvırcık saçlarımı düzeltip kahküllerimi önüme attım. Yanıma sadece kalem ve silgi alacaktım.

Onları da cebime sıkıştırıp kapıya yönlenmiştim ki benden önce davranılıp kapı açılmıştı. Kartal bey sadece elini yüzünü yıkamış görünüyordu.

"Hazırsan çıkalım."

Başımı sallayıp yanından geçtiğimde beni koridorda durdurdu. Anlayamayarak yüzüne bakmıştım.

"Dün gece ne söylediğimi hatırlıyor musun?"

Ne demişti ki? Şu an hiç bir şey düşünecek durumda değildim. Başımı olumsuz anlamda sallayarak gitmek için bir adım atmıştım ki tekrar durdurmuştu.

"O zaman yanımda uyandığımı da unut."

Hiç bir şey söylemeden merdivenlere yönelip koşar adımlarla evden çıktım. Kartal beyin arabasına binip kemerimi bağladım. Kartal bey adamlarına bir şeyler söyleyip arabaya bindiğinde sıkıntıyla nefes verdi. Arabayı çalıştırıp sürmeye başladığında başımı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye devam ettim.

"Çıkışta seni bekliyor olacağım. Hiç bir yere gitmeden direk yanıma gel."

Başımı sallayıp dışarıyı izlemeye devam ederken birden sesini yükseltmişti.

"Neden cevap vermiyorsun?"

Başımı camdan kaldırıp öfke saçan Kartal beye baktım. Neden birden öfkelenmişti anlamamıştım.

"Ne dememi bekliyorsunuz?"

Gaza yüklenerek "Boşver!" demişti. Dün gece ve bugün sabah hakkında konuşmak istemiyordum. Arabayı aniden fren yapmıştı. Korkarak arkama yaslanıp gözlerimi kapatmıştım.

"Sen bekliyor olacağım."

Sakin konuşması beni daha çok sinirlendirmişti. İsyan edercesine kemerimi çözüp arabadan indim. Kapıyı kapatıp yüzüne bile bakmadan okulun bahçesine doğru yürümeye devam etmiştim. Etrafıma bakmadan yürürken birinin bana seslendiğini duymuştum.

"Doğa!" başımı çevirip kimin seslendiğine baktım. Gül koşarak yanıma gelirken etraftakilerin bakışları daha da tuhaflaşmıştı. Yanımda soluğu alınca bir adım geri çekildim. Okuldaki kişiliği beni korkutuyordu.

"Seni yakalayamayacağım sandım."

"Anlamadım?"

Ellerini dizlerinden çekip kendini düzeltmişti. Yüzündeki gülümsemesi dünkü kadar masumdu.