Behind Closed Doors

Chapter 32

Diane's Pov

Masaya ako sa nangyayari sa buhay ni Eva ngayon. She's getting the acknowledgement and appreciation she deserves. Nakikita ko kung paano lumiliwanag ang kanyang mukha sa tuwing makikita nyang masaya ang mga batang pinapakain ng bawat branches ng restaurant nya. Sa tingin ko ginagawa nya ang lahat ng ito in the name of Francheska.

"Ready ka na ba para sa speech mo mamaya?" Tanong ko sa kanya ng sumilip ako sa kwarto nya. Inaayusan na sya ng make up artist inupahan namin para sa araw na 'to.

"Oo best friend, kahit medyo kinakabahan ako eh ready na ko." She replied smiling.

As a best friend, i am very happy and proud for what Eva overcomed and achieved in her life. She literally went through hell back and she came out stronger than ever.

"Don't be nervous best friend. You've been through things that can make even the strongest person shatter into pieces. You can get throught this." I stated while smiling back at her.

"Diane, you have been my strongest foundation. And yet, i feel like i haven't been able to return the favor." She said while holding my hand.

"You're like a sister to me Eva and i will just about everything for you." I sincerely said.

And hour after, sabay na kaming bumaba. Eva looks so beautiful on her knee-length black cocktail dress. She looks so simple and sophisticated. I remembered back in college madalas syang kainggitan ng mga babaeng kaklase namin. Madalas tuloy syang nabubully at napagtitripan noon.

But she remained nice to everyone. Ni minsan hindi sya lumaban. She killed them all with kindness. Kahit na minsan napapahiya na sya sa mga pangbubully sa kanya binalewala nya ang lahat ng 'yon. Instead na pansinin nya ang mga kaklase naming walang ginawang maganda, mas pinag-igihan nya ang pag-aaral.

"Hi Diane, hello Eva. You too look gorgeous. Lalo ka na Eva." Parang binatang nagpapacute sa crush nya si Norman na naghihintay sa amin sa baba ng hagdan.

"Hey! You look good too. Kanina ka pa ba naghihintay?" Salubong sa kanya ni Eva.

Anong meron sa dalawang 'to? Kung magngitian kulang nalang langgamin. Merom ba akong hindi alam?

"Ah-ahem!" Agaw ko sa atensyon nila. Para naman silang nailang dahil dun.

"Let's go ladies?" Sabay kaming tumango ni Eva.

Nauna na akong maglakad palabas ng bahay at papunta sa sasakyan. May iba akong nararamdaman sa pagiging close nilang dalawa. Kailangan kong bantayan maigi ang best friend ko. Baka masaktan na naman 'to.

"Wow! Ang daming tao." It's obvious that Eva was overwhelmed by the number of people who attendes this conference. Sobrang dami naman kasi talaga.

"Kaya mo 'yan Eva. Maraming mapupulot na aral ang mga kababaihang naririto mula sa'yo." Inilagay ni Norman ang kamay nya sa bewang ni Eva.

We all headed to our respective table nang salubungin kami ng organizer. Norman is really being attentive to Eva. Ipinaghila nya pa ito ng silya.

The program went on and everybody seems to enjoy the performance of the guests. Pero hindi ko magawang magfocus dahil sa nakikita kong kakaibang tinginan nila Eva at Norman.

"To celebrate the International Women's Day, we invited a very remarkable woman. Someone who brave the storms of live and survived to tell the tale. Ms. Eva Vergara!"

Nagpalakpakan ang mga tao ng ipakilala si Eva. Norman helped to stand up and even accompanied her to the stage. Nangangati na akong magtanong sa kanila kung ano ba talagang meron sa kanila pero kailangan kong pigilan ang sarili ko. Hindi ito ang tamang oras.