DÜŞMAN

DÜŞMAN 34.BÖLÜM :"İNANDI"

***NAZ***

"Buna asla inanmaz."

Cemre abimin hiçbir şeye inanamayacağım o söyleyip duruyordu belki de bu ayrılığı geciktirmek için ama bence gayet mantıklıydı . Yine de denemeye karar verdi bulabildiğimiz en iyi şey buydu. Abim pazar sabahı elinde büyük bir zarfla salona girince salağa yattım sütümü içerken yattığım yerden.

-" O ne ?"

-"Hiç . Vize evrakları . Kahvaltı hazır sen geç geliyorum şunu bırakıp."

Planı tehlikeye atmak için peşinden çıkıp tepkisine bakamadım . Zarfı zaten dün Cemreyle birlikte biz hazırlamıştık saatlerce uğraşıp . Ben bu kadar detaylı bir şey düşünmemiştim ama Cemre çok titiz çalışmıştı . Ben kahvaltımı yaparken abim geri geldi . Yüzü bariz bir şekilde düşmüştü . "Noldu ?"diye sordum çaktırmamaya çalışırken . Kahvaltı sofrasına gelip oturacağını düşünmemiştim hemen giyinip çıkar sanıyordum. Bu da sanırım Cemre'yi haklı çıkarıyordu . İnanmamış mıydı ? 

-"Hiiç. Aklıma bir şey takıldı da."

-"Neymiş o sabah sabah ?"

-"Sence Cemre beni seviyor mu ?"

-"Abi o nasıl soru ? Bunu bana mı soruyorsun ? Sence sevmiyor mu ?"

Direkt seni sevmiyor diyemezdim ya . Şüphelenirdi . Normal davranmak zorundaydım ama stresten elim ayağım titriyordu . "Ne bileyim. Okul falan durumlar karışık sonuçta."

-"Yani Cemre kadar mücadelesine sadık biri seninle olmayı kabul ettiyse demek ki seviyordur . A grubunun sadık neferiydi ayarttın kızı."

Çok tehlikeli konuşmuştum ama çıkmıştı bir kere ağzımdan .Sessizce kahvaltısını yaptıktan sonra arkasına yaslandı . Öküz gibi yemişti . Bu ara kilo alıp vücut geliştiriyordu zaten .Başkanlık işini bırakması ona çok zaman kazandırmıştı . Cemre'yle birlikte tez bile yazıyorlardı . Yani şuan araştırmasını yapıyorlardı ama konusuna karar vermişlerdi , okunacak kaynakları bölüşmüşlerdi. "Sen ne yapacaksın bugün ?"

-"Hiiç .Öyle evde takılmaca . Senin planın var mı ?" 

-"Cemre'nin yanına giderim ya dün görüşemedik."

Kafamla onayladım ama o giyinip evden çıkar çıkmaz Cemre'yi aradım geldiğini haber vermek için. Bundan sonrası onun oyunculuğuna kalmıştı. 1 saat içinde mesaj attı .

Sadece "Bitti." yazmıştı .

Bunu okuyunca birden sonundaki nokta işaretiyle birlikte gözlerim doldu . Cemre bunun asla işe yaramayacağını söylemişti çok güveniyordu ilişkisine. Ama yaramıştı . Ben vermiştim fikri de . Benim yüzümden ayrılmışlardı. Aradım ama meşgule attı . Koşarak giyinirken abimin ne halde olduğuyla ilgili endişelenmeye başladım . Aramalı mıydım ? Ne diyecektim ki ? Bildiğimi çaktıramazdım . Eve çağırmanın bir yolunu mu bulsaydım? Eve neden gelirdi ki benim için endişelenmesini gerektirmeyen ne olabilirdi ? O kadar paniktim ki öylece arayıverdim . "Efendim Naz ."

Buz gibiydi sesi . 

Haberin yokmuş gibi davran Naz . "Abi ya bende geleyim mi Cemreye özel bir şey yapmıyorsanız ? Hiç yalnız kalma havamda değilim bugün. " diye sırnaşık sırnaşık sordum .

-"Hayır. Cemreden çıktım zaten ben de gelirim eve birazdan . Alınacak bir şey var mı ?"

  -"Aaa. Noldu ? Neyse gelince konuşuruz yok alınacak bir şey ."

Birazdan dediği 2 saat sonra geldi . O arada Cemreyi defalarca aramıştım ama hiçbirini açmamıştı . "Yalnız kalmak istiyorum." yazdı en son . Gidebileceği kimsesi yoktu zaten artık.