Escaping the Darkness

Kabanata 34

Kabanata 34

"Kuya!" I hugged him tight.

He chuckled.

"Missed you, baby!"

Kung makapag-yakap naman kami ay para bang ilang taon kaming hindi nagkita. Kahit na ang totoo niyan, noong isang buwan ay umuwi siya sa USA.

"Not a baby, anymore!" I rolled my eyes.

"Uh-oh. But you are still my baby." he raised one of his brows.

Hindi na lang ako nagsalita at naglakad na lang patungo sa sasakyan niya dahil paniguradong ipagpipilitan na naman niya iyon.

Bago pa ako makapasok ay dinumog na agad ako ng media at nagtanong ng kung ano-ano tungkol sa pagbabalik ko.

Matapos no'n ay umalis na rin kami. Tinatahak namin ang daan ngayon papunta sa mansyon ng mga Mendez. Napapangiti pa ako sa nadadaanan naming mga naglalakihang buildings sa siyudad.

"What are your plans for tomorrow?" maya-maya'y tanong ni Kuya.

Naabala ako sa pagtingin sa labas at ibinaling ang paningin sa kaniya.

"I'm going to visit the hospital, Kuya."

"I told you, we can just have your own hospital build. Pumayag naman na si Daddy tungkol d'yan at wala namang problema sa kaniya. He even likes the idea."

Napairap ako sa mga pinagsasasabi ni Kuya.

Ayun na naman siya. Nang nasa US pa lang ay ino-offer na niya yan. Alam ko din kung anong rason nila.

"Kuya, I said I'm over it all now. Ni hindi ko nga sila inaalala eh. And walang nurse o doctor sa kanila. As far as I can remember some of them are architects, businessmen and what-so-ever. At ano naman ngayon kung may possibility na makita ko sila doon? It's not that I'm scared or something. I'm not even thinking any of them. Ni hindi nga ako nasindak sa kanila noon. Baka nga sila pa ang nasindak kapag nakita nila ako."

"Oh, easy. Ang dami mo na namang nasabi." He chuckled.

Hindi ko na lang siya pinansin dahil kung ginawa ko pa 'yon ay sigurado akong may masasabi na naman siya at baka hindi na lang hospital ang gusto niyang ipagawa para sa akin.

Baka pagawan na nila ako ng isang siyudad para lang hindi ko makita ang mga tinutukoy niya.

Tss, they doesn't even bothers me at all.

Pagdating namin sa mansyon ay maliit na kumustahan lang ang naganap. Paano ba kasi ay halos buwan buwan silang bumisita sa US. Para akong batang binibisita lang, in fact, I'm already 27 years old and already a licensed professional doctor.

"Alam na ba ng Mommy mo na nakarating ka na?" si Daddy.

"No, Dad. But she knows na ngayon ang flight ko."

He nodded.

"You should visit her later."

"Or tomorrow, so that you can take a rest." suggestion ni Mama Thelma.

I remember those days when I was still abroad. Mama Thelma keeps on bugging me about what I call her. She wants me to call her Mommy or Mama. Siyempre alam kong mabubwisit ang Mommy ko kapag tinawag ko siya no'n kaya sabi ko ay Mama na lang.

"Later na, Ma. I'm going to St. Benedict's tomorrow. I'm gonna visit the hospital."

"Then go after visiting the hospital."

I sighed and just agreed.

Kinagabihan ay ni-contact agad ako ng mga kaibigan ko sa US.

"My flight will be nextweek! I'm so excited!" si Scarlette sa isang group video call.