Kabanata 12

49 13 0
                                    

Kabanata 12

Maingay ang paligid. Rinig na rinig ko ang hagikhikan at usapan ng mga tao sa paligid ngunit wala sa kanila ang nakatinag sa atensyon ko.

We are here at the canteen, eating something while waiting for our game. Nai-announce na kanina ang schedule ng laro at mamayang 1 pm pa ang laro namin. It's still 10:13 am so may time pa para makapag-relax.

Naalala ko na naman ang nangyari kanina sa gym.

"More? Y-You mean... b-bestfriends? Ha?" Natatawa kunwaring ani ko.

Kumunot ang noo niya.

"Bestfri-- best what, Katana? Unbelievable!"

"Eh ano? You don't want us to be friends. You said you want more. I'm asking you if it's bestfriend, ayaw mo naman. Ha? Nakakalito ka!" I yelled.

"At hindi ka manhid sa lagay na iyan?" Sarkastikong ani niya.

I rolled my eyes.

Marami nang nasasabi ang emcee at wala ni isa sa kaniyang sinabi ang nakuha ko. This man beside me makes me feel so uncomfortable! Bakit ba naman kasi dito pa siya umupo sa tabi ko? Pwede namang si Harvey na lang dito or si Bryce.

So bakit hindi pwedeng siya?

Ah basta! He's annoying! Kahit na mabait naman siya minsan, mas lamang parin ang pagiging iritado ko sa kaniya.

"Bestfriends huh? Really, Katana?" natatawang aniya.

"Then what? Sabi mo ayaw mong maging friend ako. Tss. I am now giving you a chance--" napatigil ako dahil malakas siyang tumawa. "What now!?"

Umiling siya. Natatawa pa rin.

"Get up. You need to eat. Maybe that will make you get back to your senses."

"Ha! Talaga? Ako ba talaga ang wala sa sarili? Hindi ba't ikaw--"

I stopped automatically. It feels like the time stops. I cannot continue what I am saying. I can't move my body. I don't even know what to react. I can't belive that he is just hugging me!

I can hear the whispers and the gossips of everybody but I didn't mind it. What matters to me now is that Calyx, hugging me tightly. A very warm hug.

My heart felt strange. It's starting to beat so fast. Para bang hinahabol ako ng isang runner. It made my heart feel flattered. Hindi ko alam kung bakit pero sa tingin ko hindi maganda ito.

I'm  doomed!

"W-Why?" halos pabulong na tanong ko nang bitawan niya ako.

He chuckled.

This man! Why do he have to chuckle?

"Why, huh? Gusto mo pa?" his voice was husky. Nanindig ang mga balahibo ko at nakaramdam ng konting konting kiliti sa tainga ko.

My cheeks heated! Halos mapaawang ang labi ko sa kahangalan niya.

"Why did you do that? Why did you hug me, stupid!"

"Did I startled you?"

"What do you think, moron?"

Bahagya siyang natawa bago ngumuso.

"I just thought... It's the only way I could shut your mouth up."

"Really huh? I didn't know you are that thoughtless." I said sarcastically.

He smirked and licked his lips.

"Hmm... I'm actually thinking of kissing you, but-"

"What!?" I shouted. Good thing tapos na ang program at nagsisilabasan na ang mga tao.

Escaping the DarknessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon