MİNİK MUCİZEM

Bölüm 28 : Sil Baştan Evlilik..

Merhaba GünSel aşıklarım ben geldiimm :)

Minik Mucizem ailesi günden güne büyüyor ve sayenizde 149k olmuşuz :) Hepinize gönülden teşekkür ediyorum. 😘🙏

3900 kelimelik uzun bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz..

Lütfen okuduktan sonra oy verip satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.. Sayfamı takip etmeyi de unutmayın :)

Bu bölüme 200 oy 300 yorum gelmediköe yeni bölüm gelmeyecektir...

_______________________________________________

"Affettim Selim.. Seni affettim.. Yaralı ruhunda, acı dolu küçük kalbinde huzur bulsun artık ve kendini daha fazla suçlama! Bunu yapma artık; kendine de bana da.. Bu yaşananlarda ikimizin de bir suçu yok çünkü. Seni çok seviyorum." dedim ve gözlerimi sıkıca yumarak dudaklarımı onun dudaklarına bastırdım.

******

Güneş Aksoy..

Duygularım, esiri olduğu karanlığın umutsuz zincirlerini tek sefer de kırıp arkasına bile bakmadan kaçıp kurtulurken, dudaklarım ise fırsattan istifade ederek özgürlüğünü ilan edip, hasret olduğu dolgun dudaklara koşmuştu heyecanla. O anda aciz bedenim elektrik akımına kapılmış gibi büyük bir titreme dalgasına teslim olurken, zavallı kalbim ise en can alıcı noktasına batırılan yüksek doz adrenaline dayanamayıp yerini yadırgayarak büyük ve nefes kesen darbeleriyle göğsümü dövmeye başlamıştı.

Selim'in üzerimde yarattığı etki gözle görülür cinstendi. Resmen beni mantığımdan alıkoyup direk kalbimin egemenliği altına girmeye mahkum ediyordu. Bunu nasıl başarıyordu bilmiyordum ama şikayetçi olduğumda söylenemezdi. Çünkü onun yanında tüm düşüncelerim alaşağı oluyordu. Ne düşüneceğimi bilemediğim gibi, duygularımı yönetmekte de güçlük çekiyordum. Sanki uçurumun kıyısındaymışım ve tek umudum Selim'miş gibi..

Aslında sadece düşüncelerim demek durumu biraz basitleştiriyor. Çünkü değişen sadece düşüncelerim değil! Bunun yanı sıra hareketlerim, tavırlarım, duygularım ve aklıma gelmeyen daha nice bensel devinimler kontrolümden çıkıyor ve beni kendime yabancılaştırıyordu. Kendimi tanımakta güçlük çekiyordum evet ama itiraf etmeliyim ki bu halim anlam veremediğim şekilde de rahatlamış hissettiriyordu kendimi. Her şeyi unutuyordum sanki yanında..

Şuan içinde bulunduğumuz konum ve durumda bu anlardan biriydi.

Selim'i öpmüştüm..

Evet! Ben... Selim'i ilk defa ben öpmüştüm..

Sanki son bir nefes hakkım varmış da ben bu hakkımı yalnızca sevdiğim adamın nefesini solumakla kullanmayı tercih etmişim gibiydi.. Öyle aç, öyle muhtaçtım ki ona tüm uzuvlarım harekete geçmiş, bedenime ve ruhuma büyük bir savaş başlatmışlardı adeta..

"Sanki hiç öpüşmediniz" dediğinizi duyar gibiyim ama Selim'i tanıdığım ilk andan itibaren şu dakikaya kadar öpme eylemini gerçekleştiren taraf hiç bir zaman ben olmamıştım. Çünkü başıma gelen o hatırlamak istemediğim olaydan sonra öpüşmek benim en büyük travmalarımdan biri olmuştu. Bedenime ve dudaklarıma zorla dokunan birinin izlerini silmek kolay değildi. Hele ki bir de ilk deneyiminizse işte o zaman imkansız gibi bir şeydi..

4 senelik uzun bir flört dönemimiz ve bir gecelik de olsa evlilik hayatımızda ilk hamleyi yapan her zaman Selim olmuştu. Hatta ilk bir sene yanağımdan öperken bile izin alırdı. Çünkü beni öpmeye ilk yeltendiğinde verdiğim aşırı tepkiden sonra benim hazır olmadığımı düşünmüş olacak ki ısrarcı olmamıştı. Tam tersi üzerime daha çok titremeye başlamıştı. Belki de o zamanlar hoşuna bile gitmişti bu tavrım ama bilmediği bir şey vardı. O da beni çepeçevre saran korkularım ve yıkamadığım tabularımdı..