My one and only champion / Jasper Cillessen

78.

Ik had nooit gedacht dat het zo'n pijn zou doen om zonder Jasper te zijn. De laatste weken heb ik iedereen genegeerd. Ik heb zelfs de belletjes van mijn vader, Ayla en Robin niet opgenomen. Elke avond huil ik mezelf in slaap. Ik ben één groot wrak. Jasper heeft ook al een paar keer gebeld, maar ik neem niet op. En zo stom als ik ben heb ik iedere wedstrijd van Ajax gekeken. Jasper ziet er ook slecht uit waardoor ik verschillende berichtjes van Frank, Nicolai en Viktor heb gekregen. Ook deze heb ik niet beantwoord. Ik ga alleen de deur uit als ik boodschappen moet doen maar verder ook niet. Nellie belt ook iedere dag, maar ook zij heeft geen geluk. Ik neem niet op.

Het is vandaag zaterdag en ik weet dat Ajax morgen tegen Feyenoord moet spelen. Natuurlijk wil ik deze wedstrijd graag kijken in het stadion. Maar ik kan het en wil het niet. Als de bel gaat kijk ik even op maar blijf ik toch op de bank liggen. De bel gaat nog een keer en blijft doorgaan. Ik zucht en sta op, ik kijk door het kijkgaatje en zie Ayla en Daley voor de deur staan. 'Ik weet dat je er bent' hoor ik Ayla zeggen. Ik zucht even maar haal dan toch de deur van het slot. 'Jezus Britt. Kon je nog langer wachten' zegt Ayla meteen en stapt naar binnen. Daley zegt me wel gedag met een knuffel en loopt daarna achter Ayla de woonkamer in. Als ik binnenkom kijkt ze me aan. 'Je lijkt net een crackverslaafde' zegt ze en gaat op de bank zitten. 'En bedankt he' zeg ik terug en laat me tussen hun op de bank zakken.

'Hoe gaat het met je?' Vraagt ze dan. 'Je ziet het. Super' zeg ik en zet een gemaakte glimlach om. 'En nu zonder te liegen' zegt Daley. 'Slecht. Het doet zo'n pijn om zonder hem te zijn. Ik eet amper, en slapen doe ik al bijna helemaal niet. Ik huil de hele nacht en tegen de tijd dat ik slaap is het al bijna ochtend' zeg ik tegen ze en zucht even. 'Is het niet tijd om met hem te praten. We zijn nu bijna vier weken verder' zegt Ayla en kijkt me aan. 'Ik weet het niet. Ik weet dat ik hem mis, dat voel ik ook. Ik hou van hem. Maar wil ik nog wel samen met hem zijn? Ik weet het echt niet?' 'Waarom zou je niet samen met hem willen zijn?' Vraagt Daley nu. 'Hij heeft me teveel pijn gedaan. Het vreemdgaan oke, dat heb ik hem vergeven. Maar dat hij zegt dat het mijn schuld was dat de baby weg is. No way, dat doet gewoon te veel pijn' zeg ik. 'Dat snap ik ook wel. Maar Jasper voelt zich daardoor hartstikke kut. Hij weet dat hij het nooit had mogen zeggen. Maar hij was gewoon boos op zichzelf. En dat is hij nog steeds. Hij belt me vaak genoeg huilend op om te vragen of wij al wat van je hadden gehoord. Hij gaat hier ook aan onder door Britt. Niet alleen jij, jullie kunnen niet zonder elkaar. Jullie zijn het perfecte stel' zeg Daley. Ik kijk hem even aan, kwam dit echt uit zijn mond? 'Ik weet het. Ik mis hem' zeg ik en begin te huilen. Daley trekt me in zijn armen en Ayla staat op om een glas water en een doos tissues te pakken.

'Misschien moet ik hem dan toch maar weer onder ogen komen' zeg ik uiteindelijk en neem het laatste slokje uit mijn glas. 'Ga morgen mee? Hij zou het fijn vinden om te weten dat jij in het publiek zit. Die wedstrijd geeft al spanning genoeg' zegt Ayla. 'Zal ik dat maar doen? Maar ik wil niet bij al die andere meiden zitten. Ze zijn echt hartstikke aardig. Maar ik wil niet al die vragen over wat er was gebeurd oke?' 'Dat regelen we' zegt Daley. 'Oke. Dan ga ik wel mee' zeg ik en Ayla geeft me een high five. 'Hij heeft je nodig voor deze wedstrijd' zegt ze. Ik knik, omdat ze weer eens gelijk heeft.

De volgende dag stap ik zenuwachtig bij Daley en Ayla in de auto. Ik heb een dikke trui aan en een sjaal om. 'Weet hij dat ik kom?' 'Nee nog niet' zegt Daley en zet koers richting de amsterdam arena. Daar aangekomen zoeken we onze plekken op en gaan we zitten. De reden dat Daley hier is, is omdat er in de rust afscheid wordt genomen van hem en Toby Alderweireld. Ik pak me telefoon en open whatsapp. Zal ik hem een bericht sturen of niet? 'Selfie' zegt Daley en houdt de camera voor ons. Ik zet een gemaakte lach op en Daley maakt de foto. Hij typt wat en laat het aan me zien. Hij heeft de foto naar Jasper gestuurd. --guess who's here?- staat eronder. De blauwe vinkjes geven aan dat hij het gezien heeft. Drie minuten later komen de spelers het veld op. We zitten eerste rang en aan de zijkant van het doel. Het duurt dus ook niet lang voor Jasper ons ziet. Als zijn ogen met de mijne kruisen vliegen de vlindertjes even rond en geef ik hem een kleine glimlach. Hij glimlacht even terug en begint aan zijn warming-up. Na een tiental minuten verdwijnen de spelers weer van het veld en komen ze een kwartier later weer terug om de wedstrijd te beginnen. Feyenoord is het sterkste team en dat is zeker te zien. Iets voor de rust verdwijnt Daley en tijdens de rust wordt er met een groot spektakel afscheid van hem en Toby genomen. 'Dat is nou jouw vent. Moet je zien hoe hard ze juichen' zeg ik en sla mijn arm om haar heen 'ik weet het. Ik ben zo trots op hem' zegt ze en klapt nog een laatste keer als het tweetal het veld verlaat. 'Hij kijkt verder bij de rest' zegt Ayla als ik Daley niet terug zie komen. Ik knik en focus me weer op de spelers die het veld opkomen. De wedstrijd verloopt voor Ajax niet best en de irritatie begint toe te nemen. Jasper heeft een opstootje met Toornstra en Kazim en zo gebeurd er wel meer. Na de wedstrijd zie ik dat Jasper netjes naar Toornstra toe loopt en ze lachen even samen. Hierna zie ik dat hij tot twee keer aan toe wat naar Kazim gooit. Ik schudt even mijn hoofd en wordt dan van mijn stoel getrokken door Ayla. 'We gaan naar boven. Daar wachten we op de spelers. Oke?' Ik knik en volg haar.