My one and only champion / Jasper Cillessen

24.

Voor me staat een prachtig gedekte tafel en ik staar er alleen maar naar. 'mooi?' vraagt Jasper en kijkt me aan, ik kan alleen maar knikken en veeg een traan uit mijn ooghoek. 'het is prachtig Jasper, echt waar' weet ik uit te brengen. Hij pakt me hand vast en begeleid me naar een stoel. Hij schuift hem achteruit en ik ga zitten. Jasper loopt naar de andere stoel en gaat ook zitten. Hij maakt een fles champagne open en schenkt het in. 'Je bent echt zo prachtig britt' zegt hij en kijkt me aan. Ik zie de schittering in zijn ogen staan en glimlach ernaar. 'Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit meneer' zeg ik en krijg een knipoog van hem.

'Waar heb ik dit aan verdiend?' Vraagt ik waarna ik een slok van de overheerlijke champagne neem. 'Omdat ik van je hou. En ik je wil laten weten dat ik derest van mijn leven met jou wil delen. Ooit neem ik jou tot mijn vrouw Britt, ooit zullen onze kinderen door de tuin rennen en zullen wij samen oud worden. Daarom heb ik dit gedaan' legt hij uit. Ik knik omdat ik niks uit kan brengen, er staan tranen in mijn ogen en met een lach veeg ik ze weg. 'Je bent perfect Jasper. Ik kan niet wachten op de dag dat ik me jouw vrouw mag noemen. Ik hou van je' zeg ik, over de tafel heen geeft hij me een kus en vliegen de vlinders weer rond. Er komt iemand aangelopen en als diegene dichterbij is zie ik dat het Robin is. Net in pak. Ik begin te lachen en krijg een kus op me wang van hem.

'Vanavond zorg ik ervoor dat jullie de avond van jullie leven hebben' zegt hij. 'Dankjewel' zeg ik. 'Ik ga het voorgerecht voor jullie halen. Wat ik niet gemaakt heb. Want ik kan niet koken. Dat weten jullie' zegt hij en alle drie lachen we even. Hij loopt weer weg en komt later weer terug met twee borden. 'Ik heb geen idee wat het is. Want het heeft allemaal moeilijke namen' zegt hij en weer lach ik. 'We eten het wel gewoon' zeg ik en hij knikt. 'Eetsmakelijk' zegt hij nog voordat hij weg loopt. 'Eetse' zegt Jasper. 'Jij ook' zeg ik en neem een hap. 'Het is carpaccio. Zo moeilijk is dat niet' zegt Jasper lachend. 'Robin en eten. Dat is altijd al een hel geweest' zeg ik. 'Hij kan niet eens een ei bakken' lach ik en eet het verder op.

'Het was carpaccio rob' zeg ik en hij kijkt me aan. 'Karpassio?' Vraagt hij en ik lach. 'Laat ook maar' zegt Jasper en hierna loopt Robin weg met onze borden. 'Wat ga je na het wk doen?' Vraagt Jasper aan mij. 'Ik hoop dat ik een huisje in Amsterdam kan bemachtigen. En anders moet ik toch echt mee met me vader naar manchester' zeg ik. 'Dan hoop ik dat je een huisje krijgt' zegt hij en ik kijk hem vragend aan. 'Anders wordt het moeilijk om elkaar te zien' zegt hij en zucht even. 'Ik weet het Jas, het liefst woon ik in Amsterdam om vaker bij jou te kunnen zijn. Maar als het niet lukt, helaas' zeg ik. Jasper lijkt na te denken en kijkt me dan aan. 'Kom bij mij wonen' zegt hij en kijkt me met een glimlach aan. Me ogen worden even groot. 'Ik weet het niet hoor. We zijn net samen. En dan al samenwonen' 'het voelt toch goed' en hij pakt me hand vast. 'En we zijn nu ook zeven dagen per week bij elkaar' zegt hij en wrijft met zijn duim over mijn hand heen en kijkt me vragend aan. 'Denk er over na. Je hebt nog tot we eruit liggen' zegt hij. 'Ik zal het doen' zeg ik en glimlach naar hem. Robin komt weer aangelopen met de hoofdgerechten. 'Dankje' zeg ik en hij glimlacht.

Na een heerlijk diner en een knuffel voor Robin gaan we per taxi terug naar het hotel. Daar aangekomen duik ik naast Jasper in bed. Al snel ligt hij te slapen terwijl ik naar het plafond blijf staren. Moet ik bij Jasper gaan wonen of zelf iets zoeken. Ik heb, hopelijk, nog tijd zat om erover na te denken en val een uur later ook eindelijk in slaap.