ALTI NUMARA |

27.BÖLÜM

Herkese merhaba. Bundan sonra bölümlere oy ve yorum sınırı koymaya karar verdim. Sınır geçilmez ise bölüm gelmeyecek

Bölüm sınırı: 7 oy 20 yorum

"2948214 sefer numaralı İstanbul-İzmir uçuşu için son çağrı."

Gitmek istediğimden emin olmadığım için son çağrıya kadar beklemiştim. Sonrasında ise kararsız adımlar ile uçağa binmiş, inince de sudan çıkmış balık misali kalakalmistim.

İzmir'i çok özlemiştim. Normalde Aralık ayında bile soğuk olmayan İzmir, şimdi yagmurluydu.

Yağmurlu havaları çok severim çünkü gözyaşlarım belli olmazdi.

Bavulumu da aldıktan sonra kapıya çıkıp bir taksi bulmak için etrafıma bakındım.

Yakınlarda taksi göremeyince, havaalanı çıkışına kadar yürümeye karar verdim.

Yağan yağmur rimellerimi akitsa da aldırmadım. Saçlarım da sırılsıklam olmuştu.

Sırılsıklam aşık olmuşsun sen Leyla

Sus artık be iç ses.

Kulaklıklarımı kulağıma yerlestirince herşey daha duygusal hala gelmişti. Kulağımda İstanbul'da sonbahar şarkısı çalarken kendimi iyice kaptırmıştım.

Ekim ayında olduğumuz için yapraklar dökülüyor, yavaştan kış gelişini hissettiriyordu.

Artık titremeye başladığımı hissettiğimde yoldan geçen bir taksiyi durdurdum ve evimin yerini söyledim.

Taksici abi, ıslak ıslak arabasına bindigim için bana ters ters bakarken bense Eda'ya İzmir'e geldiğimi haber veren bir mesaj attım.

10 dakika sonra evimin olduğu sokağa geldiğimde mutlulukla ellerimi cirptim.

Taksiye 30 TL uzattım ve arabadan çıktım.

Evin dış kapısını anahtarım ile açıp her gün lanet ettiğim 5 katı çıkmaya başladım.

Şuan bu bile bana tatlı geliyordu. Annemin kokusu burnuma dolarken heyecandan ellerim titriyordu.

Kapının önüne geldiğimde tanımadığım bir ayakkabı dikkatimi çekti.

Komşulardan biri gelmiştir diye düşünürken saat akşam 8 olmuştu.

Bu saatte kim gelirdi ki?

Bu düşünceyle çok oyalanmadan kapıyı çaldım. Adım sesleri yaklaşırken kalbim vücuduma sığmıyordu. Annemi o kadar çok özlemiştim ki...

Kapı nihayet açıldığında günün 2. Şoku ise karşımda duruyordu.

Uzun boylu, üzerinde pantolon gömlek olan esmer bir adam

"Buyrun kime bakmistiniz?"

Yüzsüz gibi bana kime bakmistiniz diye sormuştu.

"Kimmiş hayatım?"

Annemin gelen sesi gözlerimi doldurmuştu.

Babamın yerine nasıl doldurmaya çalışırdı? Hemde bana haber vermeden.

Nihayet annem de kapıya geldiğinde beni gormesiyle birlikte beti benzi attı.

"Leyla dur da açıklayayım."

Mutlulukla girdiğim bu evden de ağlayarak çıkınca annem hala arkamda geliyor ve bağırıyordu.

Onu dinlemek istemiyordum. Bunun hiçbir açıklaması olamazdı.