ALTI NUMARA |

12. BÖLÜM

Helloo!! AKlımda kurguyla alakalı çok deli şeyler vaaarrr!! İnşallah bu bölümü de beğenirsiniz iyi okumalar canlarrr🖤🖤

"Bravo kızlar gerçekten harikaydınız. Sizinle inanılmaz derecede gurur duyuyorum. Önümüzde 5 maç kaldı ve şampiyonluğa en büyük aday biziz."

Tuğrul hoca bizi maçtan sonra son kez tebrik etti ve odadan çıktı. Eren'i bekletmek istemediğim için kızlardan izin isteyip duşa girdim. Maçın son anına kadar gözlerini bile kırpmadan izlemişti beni.

Üstelik bana yapılan bir faulde hakeme çok yüksek sesle bağırıp kızmıştı. O anlarda direk olarak kahkaha atmaya başladım. Kızınca daha tatlı oluyordu.

Duştan çıkıp üzerimi giyindim. Telefonuma mesajlar geldiğinde hızla okudum.

Sarı kartal: Vedalardan nefret ederim. Özür dilerim seni beklemeden havaalanına doğru yola çıktım. Çünkü eğer sen gelirsen kesinlikle ağlayacaksın. Ve ben bunu görmek istemiyorum. Seni sahada izlemek çok keyifliydi. Arabada çektiğimiz videoyu da sana gönderiyorum.

Ben: Ne demek beklemeden gittim ya. Beni delirtmek mi istiyorsun.

Sarı kartal: Lütfen beni de biraz anla , seni burada bırakıp gitmek ne kadar zor bilemezsin.

Hızla mesajlardan çıktım, beni arıyordu açmadım. Taksi durağını aradık ve bir taksi göndermelerini istedim. Uçağına 4 saat varken beni burada bırakıp gitmişti.

Taksi 5 dakika sonra geldi ve havaalanına sürmesini istedim. Evet vedalar beni üzüyordu ama ona bir kez daha sarılmak istiyordum. Tabiki bunu ona böyle söylemeyeceğim.

Havaalanına 10 dakikanın ardından vardığımda, koşarak içeri ilerledim. Tüm güvenlikleri geçtikten sonra, İstanbul uçağının 5. Kapıda olduğunu öğrendim. Adımların benden habersiz bir şekilde hızlandı sanki.

Arkası benim geldiğim yere doğru dönük bir şekilde oturuyordu. Sessizce arkasından ilerledim. Telefonuna gömülmüş birşeyler bakıyordu. Arkasına yaklaştıkça baktığı şeyi arabadaki videomuz olduğunu gördüm. Kısık sesle bir kahkaha attı. Artık daha fazla dayanamayıp karşısına çıktım.

"Eğer bu kadar erkenden gitmeseydin şuan bu videoyu beraber izlerdik."

"Ya Leyla gelme dedim neden geliyorsun? Üzüleceksin şimdi."

"Eren nolur beni düşünme biraz. Varsın üzüleyim. Seni 10 dakika fazla görmek için saatlerce ağlarım ben."

Bİ DAKİKA AZ ONCE NE DEMİSTİM BEN?? BUNU SESLİ Mİ SÖYLEMİŞTİM. ALLAH'IM AL BENİ ŞUAN YANİNA!! YER YARILSIN BEN İCİNE GİREYİM NOLUR ALLAH'IM.

Tabiki maalesef bunların hiçbiri olmadı. Eren minik bir tebessüm etti.

"Gel otur o zaman. Madem bu kadar meraklisin beni görmeye" keşke göz kirpmasaydi beee

"Ufff nerden geldiysem şimdi ben buraya?? "

"İyiki gelmişsin" dedi ve beni kendine çekti. Ne olduğunu anlamadan kendimi onun kolunun altında otururken buldum. Bizi dışarıdan gören biri sevgili sanardı. Belki de birgün dedim kendi kendime. Neden olmasın ki?

Saatler saniye gibi geçerken o acı anons duyuldu.

"İstanbul- İzmir uçağı için son çağrı. Lütfen tüm yolcularımız uçağa geliniz."

Ağır bir şekilde ayağa kalktı. Gözlerimin dolmasına engel olmaya çalışırken, ne kadar basarabildim bilmiyorum.

"İşte tam da bu yüzden istemedim buraya gelmeni. Nolur güzelim, dolmasın o gözlerin."