ALTI NUMARA |

35.BÖLÜM

Herkese merhabaaaa 🖤 Beşiktaş'ımızın galibiyetinde sonra bölüm atmak beni çok mutlu ediyor. Bölüm birazcık kısa oldu çünkü performans ödevlerimi yetiştirmeye çalışıyorum.🤍🐥

İyi okumalarrrr

Sabahın sekizi, sevdiğim adam karşımda uyuyor. Bense yeni bir güne uyandım. Dün geceye dair hatırladığım tek şey Eren'in beni aramasıydı. Çok uykum olmasına rağmen bir süre konuşmaya çalışmış, sonra da uyuya kalmıştım. Şimdi ise karşımda mışıl mışıl uyuyordu. Ondan gözlerimi ayırmadan çantama ilerledim ve onun sweatlerinden birini çıkarıp üzerime geçirdim. Otobüsümüz öğlen olduğu için acele etmiyordum. Altındaki pijamayı da değiştirip telefonumu elimi aldım. Kahvaltıya inerken bir yandan da hala Eren'i izliyordum.

Bir elimde telefon diğerinde ise kahvaltı tabağım olmak üzere bir masaya oturdum. Henüz saat 8 olduğu için kimseler yoktu.

"Ooo yenge nasılsın?"

"İyiyim Oğuzhan sen?"

"Bende iyiyim. Napiyo Eren oralarda?"

Sorusuna karşılık olarak telefonumu kaldırıp ekranını ona gösterdim. O gülerken bende onu izledim.

"İyi iyi sana güzel izlemeler. Benim sevgilim uyandı mı?"

"Yok ne uyanması. O daha uyanmaz."

"Peki madem. Hadi afiyet olsun."

Tabağımdaki zeytinler ile oynarken bir yandan da Eren'i izlemekle meşguldüm. Kahvaltım bitince bir çay alıp masaya geri döndüm.

Saat 10 olmuştu bile. Kahvaltı salonu da yavaş yavaş dolmaya başlamıştı.

"Leylaaa kardeşim, barıştınız hiç aramiyosun sormuyorsun bu abini."

"Olur mu öyle şey Burak abim yaa? Denk gelmedik sadece."

"İyi iyi öyle olsun. Napıyor bizim kerata?"

Oğuzhan'a yaptığım gibi ona da ekranı gösterip sırıttım.

"Kız bari uykuda rahat bırak çocuğu."

Burak abinin sözüne herkes gülerken bende güldüm.

Bu sırada karşımdaki civciv de gözlerini yeni yeni acıyordu. Hemen kulaklıklarımı taktım ve onu izlemeye devam ettim.

"Gözlerimi actigim anda seni karşımda görmek ne güzel bir şey."

"Eren sus utanıyorum. İnsan içindeyim."

"Utandın mı seeen?"

"Sus diyorum sus"

"Susmazsam?"

"Kapatıyorum."

Çat diye telefonu suratına kapattım. Beni fazlasıyla utandırmayı başarmıştı. Bulunduğum ortamdan kaçmak isterken kendimi merdivenlerde buldum.

"Leyla! Çok önemli bir şey var konuşmamız gerekiyor. Odama gel."

"Tamam Elif hocam."

Son zamanlarda birbimize oldukça ısınmıştık Elif hoca ile. Hatta iyi anlaştığımız bile söylenebilirdi. Önemli deyince ne olduğunu iyice merak edip odasına girdim.

"Bugün Bursa'ya gitmiyorsun."

"Hocam neden? Maç var. Neden gidemiyorum? Birşey mi yaptım?"

Bir anda yüzüne kocaman bir gülümseme geldi.