ALTI NUMARA |

32.BÖLÜM

Herkese merhabaa 🤍🖤

Umarım bölümü beğenirsiniz

Bölüm sınırı 17 oy 🤍🤍🦅

Gittin… Ve solumda kaldın ve soluğumda ve sonuma.

3 hafta sonra

"Maç başlıyor Leyla gel hadi."

Eda'nin beni çağırması ile balkondan odaya geçiş yaptım.

Bugun günlerden 7 Şubat'tı.

Eren gideli 21 gün olmuştu.

Onsuz milyonlarca nefes alıp vermiştim belkide.

21 gün boyunca gözümden 1 damla yaş dahi akmamıştı. Bu duruma kendim de anlam veremedim.

Bu süreçte ayrıldığımız gün yüzüne çıkmış, Eren'in hayranları sürekli bana mesaj gönderir olmuştu.

Şimdi ise ilk defa Eren bir maça ilk 11'de başlayacaktı.

Bunun heyecanı üstümdeyken, onun giderken bıraktığı sweati giydim.

Maç seramonisine çıktığında ise hala gözüm onun üzerindeydi.

Hep yaptığı gibi sol bileğine bir siyah bant dolamıştı. Tekmeliklerini ise maç baslamadan önce düzeltti.

Gözleri hiç olmadığı kadar parlaktı. Saçlarına ise ne kadar çok ozendigi belliydi.

Birazı ıslatılıp havaya dikilmişti. Birazı ise hep olduğu gibi isyankar bir biçimde havadaydı.

İlk maç baskısını hissettiği için çenesi ufak ufak seyiriyordu.

Eğer şimdi orada olsaydım, sen hiç gözlerinde korku olan kartal gördün mü diye bağırırdım.

Başlama vuruşu düdüğü çaldığında bende dikkatle maçı izliyordum. Ayrılsak da en azından mutlu olmasını istiyordum.

Bari gittiğine deysindi.

"Konuştunuz mu hiç?"

"Yok gittiği günden beri hiç konuşmadık."

Sanırım bu sefer gerçekten de bitmişti. Diğerleri gibi değildi.

Eren maçta eline gelen fırsatları harcamaya devam ederken, bende yavaş yavaş gerilmeye başlamıştım.

Seyirci de onu motive etmek için tezahürat yapmaya başladığında,yüzü iyiden iyiye gerildi.

Utanmasa sahanın ortasına kusacakti.

İlk yarı bittiğinde içeri girerken etrafa bakındı. Birini arıyor gibi görünüyordu. Kimi aradığını ise bilmiyordum.

10 dakikalık aradan sonra tekrar sahaya çıkarken, tribünlere bakmış sonrasında ise gülerek el sallamıştı.

Salladıgı yerde ise sarışın bir kız vardı.

Aklıma hemen Burak abinin sözü geldi.

"O eli bıraktıysan kimin tuttuğu seni ilgilendirmez."

Televizyonun başından kalkıp üstümdekini çıkarttım ve duşakabinin içine koyup suyu açtım.

Su, usul usul içine işlerken bende kalan kokusu da siliniyordu.

Bir kaç dakika daha orada oyalanınca Eda'nin seslenmesi ile odaya koştum.

"Gol attı golll"

Kapıya kadar koşarak gidip sonrasında ise sakin sakin yürümüştüm. Herkesin herşeyi bilmesine gerek yoktu.