ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မာန႔္ရဲ႕ ေစခိုင္းမႈေၾကာင့္ မိဘေတြကို အေၾကာင္းၾကားရန္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ထြက္မလာခင္မွာေတာ့ ေနမ်ိဳးက ဟိုညီေလးအား ေသခ်ာေဖ်ာင္းဖ်ေပးရေသးသည္။လူႀကီးေတြက ဖုန္းဆက္ေမးလာရင္ ဘယ္လို၊ဘယ္ပုံျပန္ေျဖရမယ္ဆိုတာကအစ ေသခ်ာေျပာျပခဲ့ရသည္။
ပထမဦးဆုံးအေနႏွင့္ မာန႔္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ မာတာမိခင္ႀကီးဆီသို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သြားေရာက္အေၾကာင္းၾကားရမည္ျဖစ္သည္။
ကားေမာင္းသူေနရာမွာထိုင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေဘးကထိုင္ေနတဲ့ ေနမ်ိဳးကို အားကိုးတႀကီးနဲ႕ ၾကည့္မိသည္။ဒီေကာင္က တစ္ဖက္သားနားဝင္ေအာင္ေျပာတတ္၊ဆိုတတ္တယ္ေလ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ထဲရွိရင္ရွိတဲ့အတိုင္းေျပာတတ္သူဆိုေတာ့ ႏႈတ္ထြက္ဆိုးတယ္။အခု လူႀကီးေတြကို သြားေရာက္ေျပာရာမွာ ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာပုံနဲ႕သာဆိုရင္ လူႀကီးေတြေရာဂါေဖာက္ကုန္လိမ့္မည္။ဒါေၾကာင့္ ေနမ်ိဳးကိုသာ အားကိုးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ ေနမ်ိဳး။မာန႔္ရဲ႕အေမမွာက ႏွလုံးေရာဂါရွိတယ္ေနာ္။"
"ေအးေလ အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"သူ႕သားကသာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ခိုးေျပးသြားတယ္ဆိုတာသိသြားရင္ ေရာဂါေတြမ်ားေဖာက္လာမလားမသိဘူးေနာ္။
ေတာ္ၾကာ ငါတို႔ပါ အမႈပတ္ေနပါဦးမယ္ကြာ။"
"အဲဒါေတာ့ဟုတ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ကြာ ေသခ်ာေျပာျပရင္ေတာ့ ရမွာပါ။ေျပာရမယ့္ဟာကေတာ့ ေျပာကိုေျပာရမွာပဲေလ။မေျပာလို႔မွ မျဖစ္တာ။"
"ဒါေပမဲ့လည္း ငါကေတာ့ စိုးရိမ္တယ္ကြာ။ငါစကားေျပာမတတ္ပုံနဲ႕သာဆိုရင္ လူႀကီးေတြ ေသြးတက္ကုန္လိမ့္မယ္။"
"ေကာင္းေအာင္ေျပာလည္းဒီပါးစပ္၊မေကာင္းေအာင္ေျပာလည္း ဒီပါးစပ္ ပါပဲ။
လူႀကီးေတြနားဝင္ေအာင္ေသခ်ာေျပာျပရမွာေပါ့။"
"အဲဒါကေတာ့ မင္းကိုပဲ အားကိုးရေတာ့မွာပဲ။ငါကသိပ္စကားေျပာတတ္တာမဟုတ္ဘူး။"
ေနမ်ိဳးက ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေတာ့သိသားပဲဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ခပ္ရိပ္ရိပ္ေလးၿပဳံးသည္။ၿပီးေနာက္ ေခါင္းအသာၿငိမ့္၍သာ ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုလက္ခံသည္။
YOU ARE READING
The Thief night(သူခိုးကြီးည/သူခိုးႀကီးည) {Completed}
RomanceIt was written to commemorate the full moon day of Tan Saung Mon in 1382 A.D. မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၂ခုနှစ် တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့အမှတ်တရအနေဖြင့် ရေးသားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၈၂ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕အမွတ္တရအေနျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
