Ebral: Kaderim boynumda kördüğüm olmuşken ben can çekişiyordum hayatın bana sunduğu tuzaklar ile. Ya ben yaşayacaktım ya da teslim olacaktım azrailime. Yaşım, canım, ben... Hiç bir zaman önemli olmadım onlar için. Ama ben vardım. Ben asi kişiliğimle onların oyunlarını bozdum. Ben tek başıma savaş verdim.... Mehmet: Küçüklüğümüzden kalan yaralar bizi hep gülümsetir. Nedeni sonu kötü bitsede bizim oyun anımızdır. Benim dikiş izlerimin hatırası acısı gibi korkunçtu. Benim ellerim kanlı ruhum kirliydi. Ben babamın kuklasıydım. Hayatıma son vermek pahasına o iplerden bir gün kurtulacaktım.. Hasan Karahan'ın paraya olan sevdası ile iki gencin hayat yolları kesişti. Hasan Karahan'ın acıması, merhameti... Yoktu. O şeytandan bile tehlikeliydi. Ebral ve Mehmet, Hasan Karahan'ın oyunlarından kurtulabilecek mi? Hakları Saklıdır!