Hiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum ne kadar da acımasızlar böyle. Gecenin bir yarısı sancıyla seni uykudan alıp karanlığı izlemeye bırakıyor. "otur buraya ve bak geceye, bak ki ne kadar karanlıkmış yalnızlık göz kırpıyor şimdi bana .Gitmem diyenlerin kanat sesleri uzaklaşıyor. Ne kadar mutlu ettiyse o kadar mutsuz ediyor aynı kişi. Ah ne saçma bir ironi!Sonra sen geldin,onlar gibi gibi olmam dedin. Olmadın da. Hiçbir gidiş yıkmadı beni. Bak, enkaz altından topluyorum umutlarımı şimdi