Yoldan çıkmış haytamın, ucu bucağı gelemeyen ihanetlerin ve en dibe batmışlığım...Benim için artık umut yok, dediğim zamanda gördüm onu,ARAF ta kalışımın bilmem kaçıncı yılıydı, gözleri ışık oldu yoluma, gülüşleri nefes oldu bana, ama tek bir sıkıntı vardı,O 'Sonsuz, başı sonu belli olmayan masmavi duru bir deniz..Ben ise, ARAF ta kalmış başı boş bir ruh. Peki neydi bizi Sonsuz kılan.. Seni sevmek mi, yoksa seni sevmeme sebeb olan mı? ARAF ta kalmış ruhuma yön veren o güzel yüreğin mi? Neydi bizi birbirimize kördüğüm eyleyen... Ruhuma can veren.. Yaşama umudumu yeşerten..