ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 45

Chapter 45.

Meet.

Matagal ang byahe namin. Matagal na akong naka-upo sa sasakyan pero di pa rin kami nadating.

"Sann ba nakatira ang family nila Mama?" I asked Ranz.

"Sa Batangas sa may Lipa, San Lucas to be exact." Ngiti nitong tugon.

Napababa ako ng tingin habang nakatingin sa bintana nang kotse.

One thing for sure is kinakabahan ako. Legit na kaba.

Huminga ako nang malalim at agad na pinakawalan ito. Ang bilis ng tibok nang puso ko. Pumikit ako para mawala wala ang kaba pero nandito pa rin.

Naramdaman kong hinawakan ni Ranz ang kamay ko at pinagsiklop iyon. Napatingin ako sa kamay naming nakahawak sa isa't isa.

Perfectly fit.

"Don't worry, di nangangain si tita. Wag kang kabahan at saka Mama mo yun. No need to worry." Sabi niya habang nagdri-drive pa rin.

"What ifs ang mga tumatakbo sa utak ko ngayon Ranz." Mahinang ani ko.

"Ano-ano?"

Huminga ako ng malalim bago mapa-nguso.

"What if di niya ako tanggapin?"

"No, she won't do that." Ranz said.

"What if kaya niya pala ako iniwan sa Tatay ko kasi ayaw niya sa akin, sa amin?" Dagdag na tanong ko.

"Sure akong di niya kayang gawin yon. Kath, I know Tita Yen for almost 14 years and I know she won't do that."

"But she already did it, s-she leave me." Bulong ko.

"One thing I'm sure is she has a reasons why she left. Maybe a good reason or not so good but not that bad reason?"

Sana nga Ranz... Sana nga...

"Kath, The point here is Tita Yen is your mother and always will be. She will accept you no matter what."

Tumingin lang akong bintana. Sana nga Ranz matanggap niya ako. Kahit anak niya ako sana tanggapin niya ako kase sa mga napapnood ko kagit legitimate child ka nung particular person may iba talaga na hindi ka tinatanggap.

And I don't wanna be on that drama.

Huminga ako ng malalim. Napatingin ako kay Ranz kase simple niyang hinawakan ang kamay ko. Dinala niya ito sa labi niya at saka ito binigyan ng mababaw na halik.

My heart.

"Stop worrying. Everything's gonna be alright."

He kiss my hand again.

How I love his simple moves. Since the day one we became a couple. I love his simple moves. Every little moves basta galing sa kanya.

"Malapit na tayo." Rinig kobg sabi niya.

Halos marinig ko na ang lakas ng tibok ng aking puso. Pinisil ko ang kamay ni Ranz kase siya lang ang kinakapitan ko ngayon.

"Ready?" He said.

Tumango ako. I was born ready.

"Nandito na tayo." Huminga ako ng malalim.