ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 27

Chapter 27.

Transferee.

Moths past. It's been two years nung naging kami ni Ranz. Masaya ako sa two years namin. We share secrets. We share laughter. And of course, we share tears.

Let's just say. Two years is a full of bliss. Kahit may ups and downs kami both but we stay strong. We stay together.

Walang bumitaw sa aming dalawa.

Nasa fourth year college na kami at malapit na kaming grumaduate bagi pumasok sa Law school.

I'm so excited!!

Buti na lang daming naipon ni tatay para sa acads ko kaya di ako namomoblema sa bills. Dagdag pa ang scholarship ko. Laking pasasalamat ko talaga sa scholarship.

"Babe." Lumingon ako kay Ranz nung tinawag niya ako. "Yes?" Taas kilay kong tanong pabalik. "Kamusta long test niyo?" Ngumisi ako at kinindatan ko siya bago ipakita ang test paper ko.

"Paano ba yan? Mas mataas ako? Alam na!" Mayabang kong saad. Napakamot ito sa batok bago ngumiti sa akin.

"Okay let's go." May bet kasi kami kung sining mas mababa sa long test ay manlilibre. And i just won the bet.

Pumunta kami sa mall at dumiretso sa kainan. Inorder ko na lahat ng cravings ko sa menu nila dahil hindi naman ako ang magbabayad.

"Malapit na tayo grumaduate babe. Malapit na tayobg mag aral sa law school!" Excited na sabi ni Ranz.

Omg!! Malapit na nga!! I'm so excited!!

"Yep." I said while popping the P. "We are one step on our dream!"

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya yon.

Sweet!! So sweet!!

"Yep. We can do this together. Together we are stronger. We can chase our dreams together. We can do it."

Ngumiti ako at pumikit. I can do it! I promised tatay na magiging abogado ako! I can do this! No one can drag me down!

Dumating na ang pagkain kaya galit galit muna. Ilang oras ay natapos na kami at nagbayad. Naglibot muna kaming mall bago nagpasyang umuwi.

"Bye babe." Paalam ni Ranz.

"Bye Ranz." Kumaway ako kahit malapit lang siya sa akin.

Okay mukhang tanga ako doon sa part na yon!!

Hinalikan ako nito sa noo. "See you tomorrow?" Tumango ako. "Sure."

"Sige na. Susunduin kita tom and sabay na tayong pumasok whisch is lagi naman at dapat."

Naglakad na ito papuntang kotse niya kaya kumaway ulit ako. Kumaway ito sa akin pabalik.

Pinaandar na niya ang kotse niya hanggang nawala na ito sa paningin ko.

Inayos ko na ang mga gamit ko para bukas at nag desisyon na rin akong matulog.

Kinabukasn ay maago pa lang  like tulog pa ako ay nambulabog na si Ranz. Naabutan ko siyang nagluluto. Nanaman.

Minsan talaga napapaisip ako kung nandito ba siya para sundyin ako or nandito talaga para kumain. Araw araw na lang siya naglulyto at nakain dito.

Ubos na groceries ko!! Omg!!

"Morning." Bati ko.

Humarap naman siya sa akin ng naka apron. Bakit ang pogi niya sa apron?!! Bakit ka ganyan?!!